۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ن(' به 'ن (') |
جز (جایگزینی متن - 'ر(' به 'ر (') |
||
خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
دعاى افتتاح از سه بخش كلى تشكيل شده است كه نخستين آن با حمد و ثناى الهى آغاز شده و بسيارى از معارف دينى، به زبان حمد و ثنا، تسبيح، راز و نياز و سوز و گداز بازگو مىگردد. در اين بخش، واژههاى حمد، مدح، ثنا و تسبيح بيش از نوزده بار تكرار مىشود و به خواننده مىآموزد كه در مقام دعا و راز و نياز با پروردگار، سخن را چگونه آغاز كرده و چگونه به پايان ببرد <ref>متن كتاب، ص 47</ref>. | دعاى افتتاح از سه بخش كلى تشكيل شده است كه نخستين آن با حمد و ثناى الهى آغاز شده و بسيارى از معارف دينى، به زبان حمد و ثنا، تسبيح، راز و نياز و سوز و گداز بازگو مىگردد. در اين بخش، واژههاى حمد، مدح، ثنا و تسبيح بيش از نوزده بار تكرار مىشود و به خواننده مىآموزد كه در مقام دعا و راز و نياز با پروردگار، سخن را چگونه آغاز كرده و چگونه به پايان ببرد <ref>متن كتاب، ص 47</ref>. | ||
در بخش دوم، صلوات بر پيامبر(ص) و اهل بيت(ع)، با اوصاف ويژه مطرح شده است. | در بخش دوم، صلوات بر پيامبر (ص) و اهل بيت(ع)، با اوصاف ويژه مطرح شده است. | ||
بخش سوم، به مسئله انتظار فرج و شكايت از غيبت حضرت ولى عصر(عج) و كثرت دشمنان، قلت مؤمنان، آرزوى دولت كريمه، آمادگى براى جانفشانى و خدمت در آن دولت مىپردازد و بالاخره، با دعا براى نصرت و عزت مسلمانان، پايان مىپذيرد <ref>همان</ref>. | بخش سوم، به مسئله انتظار فرج و شكايت از غيبت حضرت ولى عصر (عج) و كثرت دشمنان، قلت مؤمنان، آرزوى دولت كريمه، آمادگى براى جانفشانى و خدمت در آن دولت مىپردازد و بالاخره، با دعا براى نصرت و عزت مسلمانان، پايان مىپذيرد <ref>همان</ref>. | ||
نويسنده در ابتدا، سند اين دعا را مورد بررسى قرار داده است. [[ابنطاووس، علی بن موسی|سيد بن طاووس]] در كتاب «الإقبال بالأعمال الحسنة» به سند خويش اين دعا را از كتاب دعاى ابوجعفر محمد بن عثمان بن سعيد عمرى نقل كرده و مىنويسد: در اين كتاب، دعاهاى بسيارى وجود دارد كه ابوجعفر محمد بن عثمان، به خواندن آن اهتمام داشته است <ref>همان، ص 1</ref>. | نويسنده در ابتدا، سند اين دعا را مورد بررسى قرار داده است. [[ابنطاووس، علی بن موسی|سيد بن طاووس]] در كتاب «الإقبال بالأعمال الحسنة» به سند خويش اين دعا را از كتاب دعاى ابوجعفر محمد بن عثمان بن سعيد عمرى نقل كرده و مىنويسد: در اين كتاب، دعاهاى بسيارى وجود دارد كه ابوجعفر محمد بن عثمان، به خواندن آن اهتمام داشته است <ref>همان، ص 1</ref>. | ||
نويسنده، معتقد است گرچه اين دعا به حسب ظاهر از امام معصوم(ع) نقل نشده است، اما با توجه به اينكه محمد بن عثمان از نواب خاص حضرت بقيةالله(عج) بوده و به خواندن آن مداومت داشته است و نيز با توجه به مضامين عاليه دعا و اعتماد [[ابنطاووس، علی بن موسی|سيد بن طاووس]]، مىتوان اطمينان پيدا كرد كه اين دعا، از ناحيه مباركه امام عصر(عج) و يا ساير معصومين (ع) به دست ايشان رسيده است <ref>همان، 2</ref>. | نويسنده، معتقد است گرچه اين دعا به حسب ظاهر از امام معصوم(ع) نقل نشده است، اما با توجه به اينكه محمد بن عثمان از نواب خاص حضرت بقيةالله(عج) بوده و به خواندن آن مداومت داشته است و نيز با توجه به مضامين عاليه دعا و اعتماد [[ابنطاووس، علی بن موسی|سيد بن طاووس]]، مىتوان اطمينان پيدا كرد كه اين دعا، از ناحيه مباركه امام عصر (عج) و يا ساير معصومين (ع) به دست ايشان رسيده است <ref>همان، 2</ref>. | ||
هرچند خداوند اذن داده است كه ما همه چيز را از كوچك و بزرگ از او بخواهيم، ولى به اعتقاد نويسنده، شايسته است كه مطالب و هدفهاى عالى را در اولويت قرار داده و حاجتهاى كوچك و ناچيز را در مرتبه دوم از او درخواست كنيم؛ كه در پيشگاه شخص بزرگ، از كوچك و خرد آغاز كردن، زيبنده نيست؛ ازاينرو وى پيش از ورود در شرح و تفسير دعا، به نكاتى پيرامون ماه رمضان و اهميت دعا، آثار و آداب آن، اشاره كرده است <ref>همان، ص 3</ref>. | هرچند خداوند اذن داده است كه ما همه چيز را از كوچك و بزرگ از او بخواهيم، ولى به اعتقاد نويسنده، شايسته است كه مطالب و هدفهاى عالى را در اولويت قرار داده و حاجتهاى كوچك و ناچيز را در مرتبه دوم از او درخواست كنيم؛ كه در پيشگاه شخص بزرگ، از كوچك و خرد آغاز كردن، زيبنده نيست؛ ازاينرو وى پيش از ورود در شرح و تفسير دعا، به نكاتى پيرامون ماه رمضان و اهميت دعا، آثار و آداب آن، اشاره كرده است <ref>همان، ص 3</ref>. | ||
خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
4. هنگام روبهرو شدن مؤمنين با كفار براى جنگيدن <ref>همان، ص 31</ref>. | 4. هنگام روبهرو شدن مؤمنين با كفار براى جنگيدن <ref>همان، ص 31</ref>. | ||
از جمله آدابى كه براى دعا برشمرده شده است، عبارتند از: تضرع و بلند كردن دو دست؛ رعايت اعتدال از نظر صدا و آوا؛ دعا بدون تكلف؛ نخواستن امر محال يا حرام؛ خضوع و خشوع هنگام دعا؛ حسن ظن و يقين به اجابت؛ مأيوس نشدن و اصرار در دعا؛ دعا را با حمد و ثناى الهى آغاز كردن؛ صلوات و درود بر پيامبر(ص) و توبه و استغفار پيش از دعا <ref>همان، ص 31 تا40</ref>. | از جمله آدابى كه براى دعا برشمرده شده است، عبارتند از: تضرع و بلند كردن دو دست؛ رعايت اعتدال از نظر صدا و آوا؛ دعا بدون تكلف؛ نخواستن امر محال يا حرام؛ خضوع و خشوع هنگام دعا؛ حسن ظن و يقين به اجابت؛ مأيوس نشدن و اصرار در دعا؛ دعا را با حمد و ثناى الهى آغاز كردن؛ صلوات و درود بر پيامبر (ص) و توبه و استغفار پيش از دعا <ref>همان، ص 31 تا40</ref>. | ||
از جمله ابعادى كه نويسنده به توضيح آن پرداخته، بُعد اطمينان و آرامش است كه انسان در فضاى دعا و توسل، به حالت اميد و اطمينان دست مىيابد و دعا به او آرامش مىبخشد <ref>همان، ص 45</ref>. | از جمله ابعادى كه نويسنده به توضيح آن پرداخته، بُعد اطمينان و آرامش است كه انسان در فضاى دعا و توسل، به حالت اميد و اطمينان دست مىيابد و دعا به او آرامش مىبخشد <ref>همان، ص 45</ref>. |
ویرایش