۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ر(' به 'ر ('
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
جز (جایگزینی متن - 'ر(' به 'ر (') |
||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
مؤلف، ابتدا راجع به تاريخ هر علم توضيح مى‌دهد و مى‌گويد: چنان‌كه هر علمى تعريف، موضوع، مسائل و غايت دارد، تاريخى را نيز به خود اختصاص داده كه امروز، اهميت خاصى در جوامع علمى براى تاريخ علوم قائل مى‌شوند. | مؤلف، ابتدا راجع به تاريخ هر علم توضيح مى‌دهد و مى‌گويد: چنان‌كه هر علمى تعريف، موضوع، مسائل و غايت دارد، تاريخى را نيز به خود اختصاص داده كه امروز، اهميت خاصى در جوامع علمى براى تاريخ علوم قائل مى‌شوند. | ||
در مورد تاريخ فقه هم آنچه قابل توجه است و نبايد از آن غفلت شود كه متأسفانه در خيلى موارد نيز بر عكس عمل مى‌شود، تفاوت قائل شدن بين تاريخ تشريع و تاريخ فقه است، چه اينكه تاريخ تشريع عبارت از زمان حضور پيامبر(ص) مى‌باشد كه باب وحى مفتوح بود و پيامبر(ص) از اين طريق احكام شريعت را تبيين مى‌نمودند، اما تاريخ فقه دقيقا بعد از وفات پيامبر(ص) و مسدود شدن باب وحى آغاز شده است. | در مورد تاريخ فقه هم آنچه قابل توجه است و نبايد از آن غفلت شود كه متأسفانه در خيلى موارد نيز بر عكس عمل مى‌شود، تفاوت قائل شدن بين تاريخ تشريع و تاريخ فقه است، چه اينكه تاريخ تشريع عبارت از زمان حضور پيامبر (ص) مى‌باشد كه باب وحى مفتوح بود و پيامبر (ص) از اين طريق احكام شريعت را تبيين مى‌نمودند، اما تاريخ فقه دقيقا بعد از وفات پيامبر (ص) و مسدود شدن باب وحى آغاز شده است. | ||
در مورد هر يك از مذاهب شافعى، حنبلى، مالكى، حنفى و امامى تراجمى تأليف شده كه مؤلف با اشاره به مهم‌ترين آنها، زمينه بيان تاريخ فقه را معرفى كرده است. ايشان در ادامه سه فايده مهم براى دانستن تاريخ فقه بيان نموده، بعد منهج حجوى ثعالبى در كتاب «الفكر السامي» و منهج شيخ محمد خضرى در كتاب «تاريخ التشريع الإسلامي» را دو منهج مهم در بيان تاريخ فقه مى‌داند كه اولى فقه را به چهار دوره و دومى طبق وقايع و اسباب تقسيم كرده است. | در مورد هر يك از مذاهب شافعى، حنبلى، مالكى، حنفى و امامى تراجمى تأليف شده كه مؤلف با اشاره به مهم‌ترين آنها، زمينه بيان تاريخ فقه را معرفى كرده است. ايشان در ادامه سه فايده مهم براى دانستن تاريخ فقه بيان نموده، بعد منهج حجوى ثعالبى در كتاب «الفكر السامي» و منهج شيخ محمد خضرى در كتاب «تاريخ التشريع الإسلامي» را دو منهج مهم در بيان تاريخ فقه مى‌داند كه اولى فقه را به چهار دوره و دومى طبق وقايع و اسباب تقسيم كرده است. | ||
ايشان، بعد از اشاره به نام چند كتاب در بيان تاريخ فقه و فقها، براى جداسازى تاريخ تشريع از تاريخ فقه، به تقسيم‌بندى ادوار فقه اهل سنت اشاره كرده كه عبارتند از: عصر تشريع كه زمان حضور پيامبر(ص) و تأسيس فقه با ارتباط حضرت با وحى مى‌باشد. | ايشان، بعد از اشاره به نام چند كتاب در بيان تاريخ فقه و فقها، براى جداسازى تاريخ تشريع از تاريخ فقه، به تقسيم‌بندى ادوار فقه اهل سنت اشاره كرده كه عبارتند از: عصر تشريع كه زمان حضور پيامبر (ص) و تأسيس فقه با ارتباط حضرت با وحى مى‌باشد. | ||
دوره اول بعد از اين عصر، دوره صحابه و تابعين است كه بعد از وفات پيامبر(ص) آغاز شده است. | دوره اول بعد از اين عصر، دوره صحابه و تابعين است كه بعد از وفات پيامبر (ص) آغاز شده است. | ||
دوره بعدى عصر ظهور مذاهب فقهى اهل سنت است كه از اوايل قرن دوم تا اوايل قرن چهارم هجرى را شامل مى‌گردد. | دوره بعدى عصر ظهور مذاهب فقهى اهل سنت است كه از اوايل قرن دوم تا اوايل قرن چهارم هجرى را شامل مى‌گردد. | ||
| خط ۷۷: | خط ۷۷: | ||
پنج دوره مذكور براى فقه اهل سنت در اين‌جا به طور تفصيل مورد بررسى قرار گرفته‌اند. | پنج دوره مذكور براى فقه اهل سنت در اين‌جا به طور تفصيل مورد بررسى قرار گرفته‌اند. | ||
مؤلف در مورد عصر صحابه و تابعين مى‌فرمايد: صحابه كسانى بودند كه پيامبر(ص) را ملاقات كرده و از ايشان حديث نقل كرده بودند؛ اينها كسانى هستند كه به عنوان مرجعى براى مسلمين بعد از وفات پيامبر(ص) جهت دريافت احكام شرعى قرار گرفتند، لكن خود اينها نيز به چند دسته تقسيم مى‌شوند: | مؤلف در مورد عصر صحابه و تابعين مى‌فرمايد: صحابه كسانى بودند كه پيامبر (ص) را ملاقات كرده و از ايشان حديث نقل كرده بودند؛ اينها كسانى هستند كه به عنوان مرجعى براى مسلمين بعد از وفات پيامبر (ص) جهت دريافت احكام شرعى قرار گرفتند، لكن خود اينها نيز به چند دسته تقسيم مى‌شوند: | ||
اول مكثرون كه عبارت بودند از: عايشه، عمر بن الخطاب، عبدالله بن عمر، على بن ابى طالب، عبدالله بن عباس، عبدالله بن مسعود و زيد بن ثابت؛ اينها كسانى بودند كه روايات نقل شده‌شان از پيامبر(ص) بسيار زياد بوده است. | اول مكثرون كه عبارت بودند از: عايشه، عمر بن الخطاب، عبدالله بن عمر، على بن ابى طالب، عبدالله بن عباس، عبدالله بن مسعود و زيد بن ثابت؛ اينها كسانى بودند كه روايات نقل شده‌شان از پيامبر (ص) بسيار زياد بوده است. | ||
دوم متوسطين كه عبارت بودند از: ام سلمه، انس بن مالك، ابوسعيد خدرى، ابوهريره، عثمان بن عفان، عبدالله بن عمرو عاص، عبدالله بن زبير، ابوموسى اشعرى، سعد بن ابى وقاص، سلمان فارسى، جابر بن عبدالله، معاذ بن جبل و ابوبكر. | دوم متوسطين كه عبارت بودند از: ام سلمه، انس بن مالك، ابوسعيد خدرى، ابوهريره، عثمان بن عفان، عبدالله بن عمرو عاص، عبدالله بن زبير، ابوموسى اشعرى، سعد بن ابى وقاص، سلمان فارسى، جابر بن عبدالله، معاذ بن جبل و ابوبكر. | ||
| خط ۱۰۷: | خط ۱۰۷: | ||
مبحث بعدى كتاب، در مورد ادوار فقه شيعه است كه در هفت دوره گوناگون مورد بررسى قرار گرفته است: | مبحث بعدى كتاب، در مورد ادوار فقه شيعه است كه در هفت دوره گوناگون مورد بررسى قرار گرفته است: | ||
دوره اول عصر نشاط حديثى و اجتهادى است كه ابتدا با ارتباط پيامبر(ص) با وحى، اين حالت داراى رونق ويژه‌اى بوده و مردم احكام مورد نياز خود را مستقيما از شارع مقدس دريافت مى‌كردند؛ خداوند نيز براى قوت بخشيدن به وضع مذكور در آيه هفت سوره حشر مى‌فرمايد: '''«ما آتاكم الرسول فخذوه و ما نهاكم عنه فانتهوا»'''. | دوره اول عصر نشاط حديثى و اجتهادى است كه ابتدا با ارتباط پيامبر (ص) با وحى، اين حالت داراى رونق ويژه‌اى بوده و مردم احكام مورد نياز خود را مستقيما از شارع مقدس دريافت مى‌كردند؛ خداوند نيز براى قوت بخشيدن به وضع مذكور در آيه هفت سوره حشر مى‌فرمايد: '''«ما آتاكم الرسول فخذوه و ما نهاكم عنه فانتهوا»'''. | ||
مرحله بعدى، اطاعت از اولى الامر است كه آيه 59 سوره نساء به وضوح بر اين امر تأكيد كرده است و اطاعت از اولى الامر را نيز مانند اطاعت از خدا و رسولش واجب نموده است. | مرحله بعدى، اطاعت از اولى الامر است كه آيه 59 سوره نساء به وضوح بر اين امر تأكيد كرده است و اطاعت از اولى الامر را نيز مانند اطاعت از خدا و رسولش واجب نموده است. | ||
ويژگى مهم اهل بيت پيامبر(ص) اين بود كه در بعضى موارد كتاب‌ها و نوشته‌هايى در قالب صحيفه و غير آن در دست ائمه ما بوده كه املاى پيامبر(ص) و خط حضرت على(ع) بوده و احكام مورد نياز شرعى از ريز و درشت در آنها درج گرديده بوده است. | ويژگى مهم اهل بيت پيامبر (ص) اين بود كه در بعضى موارد كتاب‌ها و نوشته‌هايى در قالب صحيفه و غير آن در دست ائمه ما بوده كه املاى پيامبر (ص) و خط حضرت على(ع) بوده و احكام مورد نياز شرعى از ريز و درشت در آنها درج گرديده بوده است. | ||
اولين كسى كه پى‌گير اين مكتب بوده و از خط و مشى على بن ابى طالب(ع) پيروى كرده و كتابى در سنت تدوين نموده ابورافع صحابى است، بعد از وى نيز فرزندانش اين مسير را ادامه دادند، ديگرانى نيز بوده‌اند كه نام و اجمالى از تاريخشان در كتاب آمده است؛ اينان كسانى بودند كه در راستاى اهداف اهل بيت (عليهم السلام) اقدام به تدوين سنت نمودند. | اولين كسى كه پى‌گير اين مكتب بوده و از خط و مشى على بن ابى طالب(ع) پيروى كرده و كتابى در سنت تدوين نموده ابورافع صحابى است، بعد از وى نيز فرزندانش اين مسير را ادامه دادند، ديگرانى نيز بوده‌اند كه نام و اجمالى از تاريخشان در كتاب آمده است؛ اينان كسانى بودند كه در راستاى اهداف اهل بيت (عليهم السلام) اقدام به تدوين سنت نمودند. | ||
از نقاط عطف ديگر در دوره اول فقه شيعه، زمان امام باقر(ع) و [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] است كه با ترويج خاص فقه و سنت بنا به شرايط زمان، باعث قوت چندين برابر اين مكتب گرديدند. | از نقاط عطف ديگر در دوره اول فقه شيعه، زمان امام باقر (ع) و [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] است كه با ترويج خاص فقه و سنت بنا به شرايط زمان، باعث قوت چندين برابر اين مكتب گرديدند. | ||
مؤلف، به كسانى كه راوى حديث از ائمه (عليهم السلام) هستند نيز اشاره نموده است. | مؤلف، به كسانى كه راوى حديث از ائمه (عليهم السلام) هستند نيز اشاره نموده است. | ||