۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ن(' به 'ن ('
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
جز (جایگزینی متن - 'ن(' به 'ن (') |
||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
نويسنده در ابتدا، سند اين دعا را مورد بررسى قرار داده است. [[ابن‌طاووس، علی بن موسی|سيد بن طاووس]] در كتاب «الإقبال بالأعمال الحسنة» به سند خويش اين دعا را از كتاب دعاى ابوجعفر محمد بن عثمان بن سعيد عمرى نقل كرده و مى‌نويسد: در اين كتاب، دعاهاى بسيارى وجود دارد كه ابوجعفر محمد بن عثمان، به خواندن آن اهتمام داشته است <ref>همان، ص 1</ref>. | نويسنده در ابتدا، سند اين دعا را مورد بررسى قرار داده است. [[ابن‌طاووس، علی بن موسی|سيد بن طاووس]] در كتاب «الإقبال بالأعمال الحسنة» به سند خويش اين دعا را از كتاب دعاى ابوجعفر محمد بن عثمان بن سعيد عمرى نقل كرده و مى‌نويسد: در اين كتاب، دعاهاى بسيارى وجود دارد كه ابوجعفر محمد بن عثمان، به خواندن آن اهتمام داشته است <ref>همان، ص 1</ref>. | ||
نويسنده، معتقد است گرچه اين دعا به حسب ظاهر از امام معصوم(ع) نقل نشده است، اما با توجه به اينكه محمد بن عثمان از نواب خاص حضرت بقيةالله(عج) بوده و به خواندن آن مداومت داشته است و نيز با توجه به مضامين عاليه دعا و اعتماد [[ابن‌طاووس، علی بن موسی|سيد بن طاووس]]، مى‌توان اطمينان پيدا كرد كه اين دعا، از ناحيه مباركه امام عصر(عج) و يا ساير معصومين(ع) به دست ايشان رسيده است <ref>همان، 2</ref>. | نويسنده، معتقد است گرچه اين دعا به حسب ظاهر از امام معصوم(ع) نقل نشده است، اما با توجه به اينكه محمد بن عثمان از نواب خاص حضرت بقيةالله(عج) بوده و به خواندن آن مداومت داشته است و نيز با توجه به مضامين عاليه دعا و اعتماد [[ابن‌طاووس، علی بن موسی|سيد بن طاووس]]، مى‌توان اطمينان پيدا كرد كه اين دعا، از ناحيه مباركه امام عصر(عج) و يا ساير معصومين (ع) به دست ايشان رسيده است <ref>همان، 2</ref>. | ||
هرچند خداوند اذن داده است كه ما همه چيز را از كوچك و بزرگ از او بخواهيم، ولى به اعتقاد نويسنده، شايسته است كه مطالب و هدف‌هاى عالى را در اولويت قرار داده و حاجت‌هاى كوچك و ناچيز را در مرتبه دوم از او درخواست كنيم؛ كه در پيشگاه شخص بزرگ، از كوچك و خرد آغاز كردن، زيبنده نيست؛ ازاين‌رو وى پيش از ورود در شرح و تفسير دعا، به نكاتى پيرامون ماه رمضان و اهميت دعا، آثار و آداب آن، اشاره كرده است <ref>همان، ص 3</ref>. | هرچند خداوند اذن داده است كه ما همه چيز را از كوچك و بزرگ از او بخواهيم، ولى به اعتقاد نويسنده، شايسته است كه مطالب و هدف‌هاى عالى را در اولويت قرار داده و حاجت‌هاى كوچك و ناچيز را در مرتبه دوم از او درخواست كنيم؛ كه در پيشگاه شخص بزرگ، از كوچك و خرد آغاز كردن، زيبنده نيست؛ ازاين‌رو وى پيش از ورود در شرح و تفسير دعا، به نكاتى پيرامون ماه رمضان و اهميت دعا، آثار و آداب آن، اشاره كرده است <ref>همان، ص 3</ref>. | ||
به باور وى، دعاهاى وارده از معصومين(ع) با مضامين عاليه‌اى كه دارند، تنها يك مقصد را تعقيب نمى‌كنند، بلكه چندين هدف را در پى دارند كه البته هركس به اندازه معرفت و استعدادش از دعا و راز و نياز با خدا بهره مى‌گيرد و حس خداجويى و خداخواهى و عرفان دينى خويش را اشباع مى‌كند <ref>همان، ص8</ref>. | به باور وى، دعاهاى وارده از معصومين (ع) با مضامين عاليه‌اى كه دارند، تنها يك مقصد را تعقيب نمى‌كنند، بلكه چندين هدف را در پى دارند كه البته هركس به اندازه معرفت و استعدادش از دعا و راز و نياز با خدا بهره مى‌گيرد و حس خداجويى و خداخواهى و عرفان دينى خويش را اشباع مى‌كند <ref>همان، ص8</ref>. | ||
به اعتقاد وى، ذكر خدا اگرچه امرى فردى است و ذاكر و سالك خود به‌تنهايى، با نام خدا و ياد او بسرمى‌برد و در گوشه خلوت شايد حضور قلب بيشترى داشته باشد، ولى از پاره‌اى از احاديث استفاده مى‌شود كه مجالس ذكر و دعا و در ميان جمع بودن نيايش و تضرع كردن و با مؤمنان هم‌نوا شدن، به رحمت و استجابت نزديك‌تر است؛ چنان‌كه در مجالس غفلت و لهو و لعب نشستن و با غافلان هم‌صدا شدن، انسان را از رحمت دور و به خشم و قهر الهى دچار مى‌كند <ref>همان، ص14</ref> | به اعتقاد وى، ذكر خدا اگرچه امرى فردى است و ذاكر و سالك خود به‌تنهايى، با نام خدا و ياد او بسرمى‌برد و در گوشه خلوت شايد حضور قلب بيشترى داشته باشد، ولى از پاره‌اى از احاديث استفاده مى‌شود كه مجالس ذكر و دعا و در ميان جمع بودن نيايش و تضرع كردن و با مؤمنان هم‌نوا شدن، به رحمت و استجابت نزديك‌تر است؛ چنان‌كه در مجالس غفلت و لهو و لعب نشستن و با غافلان هم‌صدا شدن، انسان را از رحمت دور و به خشم و قهر الهى دچار مى‌كند <ref>همان، ص14</ref> | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
وى در پاسخ به اين سؤال كه مقصود از ذكر خدا و ذكر كثير كه اين همه به آن توصيه و تأكيد شده چيست و اين كدام ذكر است؟ چنين پاسخ مى‌دهد كه بدون شك ذكر خدا شامل هر ذكرى است كه خدا را به ياد بياورد، ولى در بعضى روايات به مصاديقى براى ذكر كثير اشاره شده است كه به‌عنوان مصداق اكمل و اتم آمده و دليل بر انحصار نيست كه از جمله آن‌ها، تسبيح حضرت فاطمه زهرا(س) مى‌باشد <ref>همان، ص15</ref>. | وى در پاسخ به اين سؤال كه مقصود از ذكر خدا و ذكر كثير كه اين همه به آن توصيه و تأكيد شده چيست و اين كدام ذكر است؟ چنين پاسخ مى‌دهد كه بدون شك ذكر خدا شامل هر ذكرى است كه خدا را به ياد بياورد، ولى در بعضى روايات به مصاديقى براى ذكر كثير اشاره شده است كه به‌عنوان مصداق اكمل و اتم آمده و دليل بر انحصار نيست كه از جمله آن‌ها، تسبيح حضرت فاطمه زهرا(س) مى‌باشد <ref>همان، ص15</ref>. | ||
وى معتقد است كه دعا، داراى ابعاد گوناگونى بوده و افزون بر جنبه عبادى و راز و نياز و عرض حاجت به پيشگاه خداوند، آثار ديگرى دارد كه مهم‌ترين آن‌ها، بعد تعليم و تلقين آن است. به نظر وى، بسيارى از دعاهايى كه از طريق معصومين(ع) به دست ما رسيده، تنها يك تقاضاى شخصى و مناجات فردى نيست، بلكه دنيايى از عرفان و تعليم و تربيت است <ref>همان، ص 25</ref>. | وى معتقد است كه دعا، داراى ابعاد گوناگونى بوده و افزون بر جنبه عبادى و راز و نياز و عرض حاجت به پيشگاه خداوند، آثار ديگرى دارد كه مهم‌ترين آن‌ها، بعد تعليم و تلقين آن است. به نظر وى، بسيارى از دعاهايى كه از طريق معصومين (ع) به دست ما رسيده، تنها يك تقاضاى شخصى و مناجات فردى نيست، بلكه دنيايى از عرفان و تعليم و تربيت است <ref>همان، ص 25</ref>. | ||
وى به اين نكته اشاره دارد كه دعا، بهترين و ارجمندترين عبادت است و عبادت چه در متن و چه در آداب و شرايط، توقيفى است؛ يعنى بايستى آن را از طريق اولياى دين آموخت؛ چرا كه آن‌ها بهتر مى‌دانند كه چگونه با خدا سخن گويند و چگونه از خدا حاجت بخواهند؛ لذا وى آداب و شرايط دعا را از كتاب «المحجة البيضاء»، تأليف [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|فيض كاشانى]] بازگو كرده است <ref>همان، ص 29</ref>. | وى به اين نكته اشاره دارد كه دعا، بهترين و ارجمندترين عبادت است و عبادت چه در متن و چه در آداب و شرايط، توقيفى است؛ يعنى بايستى آن را از طريق اولياى دين آموخت؛ چرا كه آن‌ها بهتر مى‌دانند كه چگونه با خدا سخن گويند و چگونه از خدا حاجت بخواهند؛ لذا وى آداب و شرايط دعا را از كتاب «المحجة البيضاء»، تأليف [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|فيض كاشانى]] بازگو كرده است <ref>همان، ص 29</ref>. | ||
| خط ۹۵: | خط ۹۵: | ||
در پايان كتاب، نكاتى پيرامون دولت كريمه بيان شده است كه عبارتند از: | در پايان كتاب، نكاتى پيرامون دولت كريمه بيان شده است كه عبارتند از: | ||
1. اعمال ما باعث تأخير ظهور امام زمان(عج) است. | 1. اعمال ما باعث تأخير ظهور امام زمان (عج) است. | ||
2. آن حضرت از چه چيزى مى‌ترسد؟ | 2. آن حضرت از چه چيزى مى‌ترسد؟ | ||