۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
حیات فکری و سیاسی امامان شیعه علیهم‌السلام (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۱ مارس ۲۰۱۷، ساعت ۰۴:۳۳
، ۱۱ مارس ۲۰۱۷جایگزینی متن - 'ن(' به 'ن ('
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ن(' به 'ن (') |
||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
كتاب با مقدمه‌اى مفصل از نويسنده آغاز و مطالب در دوازده بخش، تنظيم يافته؛ به‌گونه‌اى كه هر بخش، به يكى از ائمه(ع) اختصاص يافته است. | كتاب با مقدمه‌اى مفصل از نويسنده آغاز و مطالب در دوازده بخش، تنظيم يافته؛ به‌گونه‌اى كه هر بخش، به يكى از ائمه(ع) اختصاص يافته است. | ||
نويسنده در هر بخش، ابتدا اطلاعاتى پيرامون نحوه ولادت و شخصيت امامان(ع) ارائه نموده و ضمن اشاره به برجسته‌ترين ويژگى هر يك از معصومين(ع)، به بررسى اوضاع سياسى و اجتماعى دوران آنحضرت پرداخته است. | نويسنده در هر بخش، ابتدا اطلاعاتى پيرامون نحوه ولادت و شخصيت امامان (ع) ارائه نموده و ضمن اشاره به برجسته‌ترين ويژگى هر يك از معصومين (ع)، به بررسى اوضاع سياسى و اجتماعى دوران آنحضرت پرداخته است. | ||
هدف از تأليف اين اثر، پرداختن به جنبه‌هاى سياسى و فكرى زندگى امامان شيعه(ع) بوده و لذا به مسائل شخصى، كمتر توجه شده است. | هدف از تأليف اين اثر، پرداختن به جنبه‌هاى سياسى و فكرى زندگى امامان شيعه(ع) بوده و لذا به مسائل شخصى، كمتر توجه شده است. | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
در بخش اول كتاب سيره [[امام على(ع)]] مورد بررسى قرار گرفته است. نويسنده معتقد است كه زندگى سياسى و اجتماعى امام، الگويى در حد مدينه فاضله است، بدين معنا كه سيره آنحضرت، يكى از بهترين روش‌هاى زندگى است كه تاكنون در طول حيات انسانى تجربه شده است. وى يكى از مهمترين جلوه‌هاى زندگى امام را زهدى دانسته كه سراسر زندگى آنحضرت را پوشانده است؛ زاهدى كه همه چيز دارد و مى‌تواند داشته باشد اما از همه آن‌ها اعراض كرده است. | در بخش اول كتاب سيره [[امام على(ع)]] مورد بررسى قرار گرفته است. نويسنده معتقد است كه زندگى سياسى و اجتماعى امام، الگويى در حد مدينه فاضله است، بدين معنا كه سيره آنحضرت، يكى از بهترين روش‌هاى زندگى است كه تاكنون در طول حيات انسانى تجربه شده است. وى يكى از مهمترين جلوه‌هاى زندگى امام را زهدى دانسته كه سراسر زندگى آنحضرت را پوشانده است؛ زاهدى كه همه چيز دارد و مى‌تواند داشته باشد اما از همه آن‌ها اعراض كرده است. | ||
بخش دوم، به بررسى شخصيت امام حسن(ع) اختصاص يافته است. امام مجتبى(ع) و مسأله امامت، خصلت‌هاى مذهبى و سياسى مردم كوفه، نخستين اقدامات امام در مقابل معاويه، درخواست صلح معاويه از ايشان، دلايل پذيرش صلح، متن صلحنامه و نحوه شهادت اين امام همام، از جمله مسايلى است كه مورد بحث قرار گرفته است. | بخش دوم، به بررسى شخصيت امام حسن (ع) اختصاص يافته است. امام مجتبى(ع) و مسأله امامت، خصلت‌هاى مذهبى و سياسى مردم كوفه، نخستين اقدامات امام در مقابل معاويه، درخواست صلح معاويه از ايشان، دلايل پذيرش صلح، متن صلحنامه و نحوه شهادت اين امام همام، از جمله مسايلى است كه مورد بحث قرار گرفته است. | ||
در بخش سوم، زندگانى امام حسين(ع) بررسى شده است. از مهمترين امورى كه در اين بخش مورد بحث قرار گرفته، حكمت شهادت و امر سياست است. نويسنده در اين بخش به دنبال پاسخ‌گويى به اين سؤال است كه اساساً حكمت شهادت امام حسين(ع) چه بوده است؟ آيا اين شهادت، شهادتى سياسى است يا معنوى؟ | در بخش سوم، زندگانى امام حسين (ع) بررسى شده است. از مهمترين امورى كه در اين بخش مورد بحث قرار گرفته، حكمت شهادت و امر سياست است. نويسنده در اين بخش به دنبال پاسخ‌گويى به اين سؤال است كه اساساً حكمت شهادت امام حسين (ع) چه بوده است؟ آيا اين شهادت، شهادتى سياسى است يا معنوى؟ | ||
چگونگى مخالفت امام حسين(ع) با خلافت يزيد، جزئيات اعزام مسلم به كوفه، حركت امام به سمت عراق، مردم كوفه و فشار ابن زياد بر آن‌ها، ارزيابى اين سفر، برخورد امام در برابر سپاه عراق، آگاهى از شهادت، انحرافات دينى و كربلا، آثار سياسى رخداد كربلا در شيعه، حكمت شهادت امام(ع) از جمله عناوين مهمى هستند كه در اين بخش، مورد بحث و بررسى قرار گرفته‌اند. | چگونگى مخالفت امام حسين (ع) با خلافت يزيد، جزئيات اعزام مسلم به كوفه، حركت امام به سمت عراق، مردم كوفه و فشار ابن زياد بر آن‌ها، ارزيابى اين سفر، برخورد امام در برابر سپاه عراق، آگاهى از شهادت، انحرافات دينى و كربلا، آثار سياسى رخداد كربلا در شيعه، حكمت شهادت امام(ع) از جمله عناوين مهمى هستند كه در اين بخش، مورد بحث و بررسى قرار گرفته‌اند. | ||
در بخش چهارم كتاب به جنبه‌هايى از زندگانى [[امام سجاد(ع)]] نگريسته شده است. نويسنده بهره‌گيرى امام چهارم(ع) از حربه دعا را مهمترين ويژگى ايشان بيان كرده است. وى معتقد است هنگامى كه جامعه دچار انحراف شده، روحيه رفاه‌طلبى و دنيازدگى بر آن غلبه كرده و فساد سياسى، اخلاقى و اجتماعى، آن را در محاصره قرار داده، [[امام سجاد(ع)]] توانسته است از دعا براى بيان بخشى از عقايد خود استفاده كند و بار ديگر تحركى در جامعه براى توجه به معرفت، عبادت و بندگى خداوند ايجاد نمايد. به اعتقاد وى، گرچه ظاهراً مقصود اصلى در اين دعاها، همان معرفت و عبادت بوده، اما با توجه به تعابيرى كه وجود دارد، مى‌توان گفت كه مردم مى‌توانستند از لابلاى اين تعبيرات، با مفاهيم سياسى مورد نظر [[امام سجاد(ع)]] آشنا شوند. | در بخش چهارم كتاب به جنبه‌هايى از زندگانى [[امام سجاد(ع)]] نگريسته شده است. نويسنده بهره‌گيرى امام چهارم(ع) از حربه دعا را مهمترين ويژگى ايشان بيان كرده است. وى معتقد است هنگامى كه جامعه دچار انحراف شده، روحيه رفاه‌طلبى و دنيازدگى بر آن غلبه كرده و فساد سياسى، اخلاقى و اجتماعى، آن را در محاصره قرار داده، [[امام سجاد(ع)]] توانسته است از دعا براى بيان بخشى از عقايد خود استفاده كند و بار ديگر تحركى در جامعه براى توجه به معرفت، عبادت و بندگى خداوند ايجاد نمايد. به اعتقاد وى، گرچه ظاهراً مقصود اصلى در اين دعاها، همان معرفت و عبادت بوده، اما با توجه به تعابيرى كه وجود دارد، مى‌توان گفت كه مردم مى‌توانستند از لابلاى اين تعبيرات، با مفاهيم سياسى مورد نظر [[امام سجاد(ع)]] آشنا شوند. | ||
| خط ۹۸: | خط ۹۸: | ||
ايام زندگانى [[امام عسكرى(ع)]] در سامرا، دوران‌هاى بازداشت امام، ارتباط آنحضرت(ع) با شيعيان، اصحاب امام حسن عسكرى(ع) و چگونگى حفظ ميراث فرهنگى شيعه توسط ايشان، [[امام عسكرى(ع)]] و يعقوب بن اسحاق كندى، كتب منسوب به آنحضرت(ع) و چگونگى رحلت ايشان، از امورى كه مفصلاً مورد بحث و بررسى قرار گرفته است. | ايام زندگانى [[امام عسكرى(ع)]] در سامرا، دوران‌هاى بازداشت امام، ارتباط آنحضرت(ع) با شيعيان، اصحاب امام حسن عسكرى(ع) و چگونگى حفظ ميراث فرهنگى شيعه توسط ايشان، [[امام عسكرى(ع)]] و يعقوب بن اسحاق كندى، كتب منسوب به آنحضرت(ع) و چگونگى رحلت ايشان، از امورى كه مفصلاً مورد بحث و بررسى قرار گرفته است. | ||
در آخرين بخش كتاب به زندگانى حضرت مهدى(عج) پرداخته شده است. نويسنده ابتدا به بحث از ولادت امام زمان(عج)، مادر آنحضرت، چگونگى آگاهى برخى از شيعيان از تولد ايشان و اختلاف پس از رحلت [[امام عسكرى(ع)]] پرداخته و ضمن بررسى مفصل نحوه زمينه‌سازى غيبت توسط پيامبر(ص) و امامان شيعه(ع)، مسائل كلامى و جانشينى حضرت مهدى(عج) را بررسى نموده است. | در آخرين بخش كتاب به زندگانى حضرت مهدى(عج) پرداخته شده است. نويسنده ابتدا به بحث از ولادت امام زمان (عج)، مادر آنحضرت، چگونگى آگاهى برخى از شيعيان از تولد ايشان و اختلاف پس از رحلت [[امام عسكرى(ع)]] پرداخته و ضمن بررسى مفصل نحوه زمينه‌سازى غيبت توسط پيامبر(ص) و امامان شيعه(ع)، مسائل كلامى و جانشينى حضرت مهدى(عج) را بررسى نموده است. | ||
در نهايت نيز ارتباط حضرت مهدى(عج) با نواب خاصه، اقدامات نواب در ارتباط با شيعيان از جمله مبارزه با غلات، رفع شك و ترديدهاى موجود درباره حضرت مهدى(عج)، سازماندهى وكلا، مخفى نگاه داشتن امام زمان(عج) و همچنين عدم جواز افشاى نام آنحضرت(ع) در غيبت كبرا، جريان رو به رشد تشيع در دوران غيبت صغرا مورد بحث و بررسى قرار گرفته است. | در نهايت نيز ارتباط حضرت مهدى(عج) با نواب خاصه، اقدامات نواب در ارتباط با شيعيان از جمله مبارزه با غلات، رفع شك و ترديدهاى موجود درباره حضرت مهدى(عج)، سازماندهى وكلا، مخفى نگاه داشتن امام زمان (عج) و همچنين عدم جواز افشاى نام آنحضرت(ع) در غيبت كبرا، جريان رو به رشد تشيع در دوران غيبت صغرا مورد بحث و بررسى قرار گرفته است. | ||
در پايان مى‌توان چنين ادعا كرد كه نويسنده با قلمى شيوا و بيانى رسا، توانسته است به خوبى از عهده موضوع كتاب برآمده و گوشه‌هاى از حيات فكرى و سياسى ائمه(ع) را به تصوير بكشد. | در پايان مى‌توان چنين ادعا كرد كه نويسنده با قلمى شيوا و بيانى رسا، توانسته است به خوبى از عهده موضوع كتاب برآمده و گوشه‌هاى از حيات فكرى و سياسى ائمه(ع) را به تصوير بكشد. | ||