تاريخ الشيعة: تفاوت میان نسخه‌ها

در بررسى وضعيت شيعه در عراق، نويسنده به اين نكته اشاره نموده كه اميرالمؤمنين(ع) در عراق، قبل از آنكه به خلافت ظاهرى دست يابد و پيش از آنكه كوفه را پايتخت خلافت قرار دهد، شيعه و پيروانى داشت؛ زيرا كوفه سرزمينى بود كه جند فاتح و سپاهى كه بر «كسرى» پيروز شد و سرزمينش را از دستش ربود، آن را به‌صورت شهر درآورد. اين سپاه پيروز، از حجاز آمده بود و مى‌دانست كه اميرالمؤمنين(ع) قبل از آنكه در عراق متوطن گردد، كيست؛ به‌خصوص كه فرماندهى اين سپاه و سرزمين‌ها را امثال ابن مسعود و عمار ياسر به عهده داشتند <ref>همان، ص 141</ref>.

همچنين آنگاه كه اميرالمؤمنين(ع) پس از واقعه جمل، در عراق استقرار يافت، همين امر از نيرومندترين عامل براى نشر و ترويج ولا و حب اهل‌بيت(ع) در عراق و به‌ويژه در كوفه پايتخت خلافت آن حضرت بشمار مى‌رفت. به عقيده نويسنده، به همين جهت بود كه معاويه و كارگزاران او، همت بر آن گماردند كه تشيع را از سرزمين عراق و به‌خصوص كوفه، ريشه‌كن سازند؛ زيرا كوفه سرزمينى بود كه بذر تشيع در آن كاشته شد و رو به رشد و نمو مى‌گذارد <ref>همان</ref>.