۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'تاليف' به 'تألیف'
جز (جایگزینی متن - ':==' به '==') |
جز (جایگزینی متن - 'تاليف' به 'تألیف') |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
براون در سال‌هاى 1884 - 1887 در بيمارستان‌هاى لندن به تكميل فن طبابت خود مشغول گشت و اوقات فراغت خود را به خواندن و مطالعه كتب فارسى و گفتگو با دوستان ايرانى خود سپرى مى‌كرد. او در آثار ادبى ايران بيشتر به ديوان‌هاى شعراى صوفى‌مشرب ايرانى، خصوصا مثنوى و حافظ علاقه داشت. او در سال 1887م، به ايران كه هميشه آرزوى ديدن آن را داشت سفر نمود. در طول يك سالى كه براون در ايران اقامت داشت، بر زبان فارسى مانند زبان مادرى خود اشراف يافت. در مسائل علمى و فلسفى به مباحثه با مردم مى‌پرداخت و در سخنان خود شعر و حديث به كار مى‌برد. وى از ميان مذاكراتى كه با افراد مختلف در مدت يك سال اقامتش در ايران نموده، آنچه را جذاب و جالب بوده، در سفرنامه‌ى خويش ثبت كرده است. | براون در سال‌هاى 1884 - 1887 در بيمارستان‌هاى لندن به تكميل فن طبابت خود مشغول گشت و اوقات فراغت خود را به خواندن و مطالعه كتب فارسى و گفتگو با دوستان ايرانى خود سپرى مى‌كرد. او در آثار ادبى ايران بيشتر به ديوان‌هاى شعراى صوفى‌مشرب ايرانى، خصوصا مثنوى و حافظ علاقه داشت. او در سال 1887م، به ايران كه هميشه آرزوى ديدن آن را داشت سفر نمود. در طول يك سالى كه براون در ايران اقامت داشت، بر زبان فارسى مانند زبان مادرى خود اشراف يافت. در مسائل علمى و فلسفى به مباحثه با مردم مى‌پرداخت و در سخنان خود شعر و حديث به كار مى‌برد. وى از ميان مذاكراتى كه با افراد مختلف در مدت يك سال اقامتش در ايران نموده، آنچه را جذاب و جالب بوده، در سفرنامه‌ى خويش ثبت كرده است. | ||
پس از آنكه [[براون، ادوارد گرانویل|ادوارد براون]] از ايران به انگلستان بازگشت، در دانشگاه كمبريج به تدريس زبان فارسى پرداخت. در سال 1893 بود كه اولين كتاب خود با عنوان «يك سال در ميان ايرانيان» را | پس از آنكه [[براون، ادوارد گرانویل|ادوارد براون]] از ايران به انگلستان بازگشت، در دانشگاه كمبريج به تدريس زبان فارسى پرداخت. در سال 1893 بود كه اولين كتاب خود با عنوان «يك سال در ميان ايرانيان» را تألیف نمود. او پس از سفر به ايران چند سال از عمر خود را به تحقيق و تتبع فرق مذهبى ايران سپرى نمود. وى علاوه بر مقالات و كتبى كه در زمينه ادبى، تاريخ و سياسى ايران نوشته است در زمينه مذاهب اسماعيليه، حروفيه، شيخيه و بابيه نيز كتاب‌ها و مقالات متعددى منتشر نموده است. | ||
[[براون، ادوارد گرانویل|ادوارد براون]]، در 1903، به عضويت فرهنگستان بريتانيا و در 1911، به عضويت كالج سلطنتى پزشكى پذيرفته شد و در 1922، به نيابت رياست انجمن سلطنتى آسيايى منصوب شد. در جشن شصتمين سال زندگانى او در 1922، دوستان و دوستداران ايرانى هدايايى براى او فرستادند و جامعه شرق‌شناسى اروپا با انتشار مجموعه مقالاتى، از خدمات او تجليل و قدرشناسى كردند. براون در 5 ژانويه 1926، در 64 سالگى در نزديكى كمبريج درگذشت. كتاب‌هاى او به كتابخانه دانشگاه كمبريج منتقل شد. مجسمه‌اى از او در 1317 در كتابخانه دانشسراى عالى تهران نصب گرديد و يكى از خيابان‌هاى نزديك دانشگاه تهران در 1334ش، به نام او نام‌گذارى شد. | [[براون، ادوارد گرانویل|ادوارد براون]]، در 1903، به عضويت فرهنگستان بريتانيا و در 1911، به عضويت كالج سلطنتى پزشكى پذيرفته شد و در 1922، به نيابت رياست انجمن سلطنتى آسيايى منصوب شد. در جشن شصتمين سال زندگانى او در 1922، دوستان و دوستداران ايرانى هدايايى براى او فرستادند و جامعه شرق‌شناسى اروپا با انتشار مجموعه مقالاتى، از خدمات او تجليل و قدرشناسى كردند. براون در 5 ژانويه 1926، در 64 سالگى در نزديكى كمبريج درگذشت. كتاب‌هاى او به كتابخانه دانشگاه كمبريج منتقل شد. مجسمه‌اى از او در 1317 در كتابخانه دانشسراى عالى تهران نصب گرديد و يكى از خيابان‌هاى نزديك دانشگاه تهران در 1334ش، به نام او نام‌گذارى شد. | ||