مطالب السؤول في مناقب آل الرسول: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۲: خط ۴۲:




اين كتاب اثر محمد بن طلحه شافعى (582 - 652) است كه به شرح حال دوازه امام اختصاص دارد و به تعداد ائمه شيعه، داراى دوازده باب است كه از امير المؤمنين(ع) آغاز و به مهدى (عج) خاتمه مى يابد.
==معرفی اجمالی==
'''مطالب السؤول في مناقب آل الرسول'''، اثر محمد بن طلحه نصیبی شافعی (متوفی 652ق)، با تصحیح عبدالعزیز طباطبایی، کتابی است در مناقب و فضایل ائمه(ع) که به زبان عربی و در قرن هفتم هجری، نوشته شده است.


==محتوا==
===انگیزه نگارش===
ساختار ارائه اطلاعات براى هر امام يكسان است و هر باب در دوازده فصل عرضه شده است كه موضوعاتى مانند ولادت، نسب، علم، كرامات، عبادت و ديگر ويژگيها، سخنان، فرزندان، مدت عمر و ... از جمله فصول هر باب است. براى سه امام اول كه اطلاعات كافى و فراوان در دست بوده فصل بندى ها به صورت كامل است، اما براى ائمه بعدى كه حجم اطلاعات اندك بوده مؤلف نياز به فصل بندى نديده است.
انگیزه نویسنده از تدوین کتاب حاضر را می‌توان در سه امر زیر، خلاصه نمود:
# مؤلف در دوران نوجوانی به ائمه(ع) علاقه‌مند بوده و با نوشتن کتابی به نام «زبدة المقال في فضائل الآل»، محبت خود را ابراز کرده است، اما این کتاب به سرقت رفته و بدین منظور کتاب حاضر را تدوین نموده است.
# به امید بهره‌مند شدن از شفاعت اهل‌بیت(ع).
# عنایتی که امیر مؤمنان(ع) به ایشان فرموده بود <ref>ر.ک: عبدالمحمدی، حسین، ص127</ref>.


==روش تأليف==
==ساختار==
مؤلف در ارائه مباحث ابتدا به بحث واژه شناسى مى پردازد و ماهيت واژه مورد نظر و موارد استعمال آن را بخوبى بيان مى كند (مانند واژه شجاعت، ص 137، كرامت ص، 173، مولى، عترت، اخوت ص 87، منزلت ص88 و موارد ديگر) و بعد به تحليل آن پرداخته و مصاديق آن واژه را در زندگى امام مورد نظر جستجو مى كند. استفاده از بيان و اسلوب ادبى نيز از جمله ويژگيهاى كتاب است كه نويسنده موارد اظهار نظر خود را با واژه هاى ادبى مى آرايد. محل نگارش كتاب شهر حلب است كه كمال الدين بن طلحه در اواخر زندگى خويش اين كتاب را نوشته و در سال 650 آن را به پايان برده است.
کتاب با دو مقدمه از مصحح و مؤلف آغاز و مطالب در دوازده باب، عرضه شده است.


==انگيزه نگارش==
در جزء نخست که بیش از نصف کتاب را به خود اختصاص داده، به زندگی و مناقب حضرت علی(ع) پرداخته شده و در جزء دوم، به فضایل و مناقب بقیه ائمه(ع) <ref>ر.ک: همان، ص142</ref>.
ابن طلحه شافعى انگيزه خويش در نگارش كتاب را چنين بيان كرده كه در زمان جوانى كتابى در فضائل دوازده امام با عنوان «زبدة المقال فى فضائل الآل» نوشته كه اين كتاب انيس و مونس وى بوده و آن را در حالات مختلف مطالعه مى كرده است. كتاب ياد شده در حوادث ايام مفقود مى شود. در همين ايام يكى از صالحان، كه [[امام على(ع)]] را در خواب ديده و از آن حضرت پرسشهايى كرده بود به كمال الدين ابن طلحه مراجعه كرده و اظهار مى دارد كه [[امام على(ع)]]، توضيح و شرح پاسخها را به وى حواله داده است. كمال الدين مشكل آن مرد را حل مى كند و پس از آن براى اداى حق امام كتاب حاضر را مى نويسد.


وى در نگارش و جمع آورى مطالب كتاب، راه اعتدال را پيش گرفته و هر مطلبى را نقل ننموده است. به ويژه در نقل فضائل امامان اين شيوه اعتدالى مشهود است . فضائل نقل شده در اين كتاب براى ائمه به گونه اى نيست كه از ايشان چهره‌اى فرابشرى بسازد. چنان كه از نقل فضائلى كه مربوط به آفرينش تقدمى ايشان و قدرتشان در تسلط بر تكوين باشد، پرهيز كرده است. همچنين از پى گيرى معجزات و كرامات در زندگى ايشان در اين كتاب خبرى نيست، هر چند در مورد ائمه بعد از حسين(ع) به اين جنبه توجه بيشترى شده است. نويسنده پيش از شرح حال دوازده امام، احاديث و آياتى را در باره شأن و منزلت حضرت فاطمه(س) آورده است.
نویسنده به جنبه‌های تاریخی زندگی ائمه(ع) کمتر پرداخته و تلاش کرده است تا صفات پسندیده ائمه(ع) را در زمینه‌های مختلف جمع‌آوری کند. وی بحث خود را درباره هریک از امامان(ع)، از ولادت آنان آغاز می‌کند؛ درباره نسب، اسم، لقب و کنیه ایشان پی می‌گیرد؛ سپس به صفات جسمی و روحی آن بزرگواران می‌پردازد؛ سخنان پیامبر(ص) را که درباره آنان نقل شده است ذکر می‌کند و کرامات و سخنان برجسته هر امام(ع) را در پایان می‌آورد <ref>ر.ک: همان، ص132</ref>.


==منابع==
==گزارش محتوا==
نويسنده در اين كتاب بيشتر از مجموعه هاى حديثى اهل سنت بهره برده و كمتر از منابع شرح حال و تاريخ استفاده كرده است. ضمن آن كه از منابع شيعى نيز به ندرت استفاده كرده است و تنها در بيان يكى از كرامات امام على(ع)، از ابن شهر آشوب مطلبى را نقل مى‌كند. بيشترين تكيه نويسنده بر كتاب صحيح ترمذى، حلية الاولياء و صفه الصفوه [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] است.  
در مقدمه محقق، ضمن ارائه زندگی‌نامه نویسنده، به ذکر و بررسی نسخ کتاب پرداخته شده است <ref>مقدمه، ص5-26</ref>.


اين كتاب به زودى در ميان شيعيان رواج تمام يافت و بسيارى از مؤلفان شيعه از آن نقل كرده‌اند.
نویسنده در مقدمه پس از ستایش و تجلیل از اهل‌بیت(ع)، به شرح الفاظی مانند «أهل البيت»، «آل الرسول»، «ذوي القربی» و «العترة» می‌پردازد و ویژگی‌های کلی ائمه(ع) را یادآوری می‌کند و نهایتا درباره فضایل فاطمه زهرا(س) روایاتی را متذکر می‌شود <ref>ر.ک: عبدالمحمدی، حسین، ص141-142</ref>.


يكى از دانشمندان قرن هشتم، به نام احمد بن عبدالرحيم اين كتاب را مختصر كرده است.
نویسنده در باب نخست، پس از سیری گذرا بر زندگی حضرت علی(ع)، به فضایل و مناقب او می‌پردازد. مطالبی که او نقل می‌کند، عمدتا قابل توجه است و بدون اغراق باید گفت نقل برخی از آن‌ها و صرف نظر کردن از بقیه، ترجیح بلا مرجح است؛ به‌عنوان نمونه به برخی از این مطالب اشاره می‌شود:
# علی(ع) دور از هوا و هوس و دارای قلبی مملو از علم و حکمت الهی: نویسنده با بیان بسیار ادیبانه و عالمانه، فضایل امیرالمؤمنین(ع) را نقل و تحلیل می‌کند. او از ترجمه سخن پیامبر(ص) که به علی(ع) فرمود: «إنك الأنزع البطين» آغاز می‌کند و می‌نویسد: «علی بن ابی‌طالب(ع) از روز نخست در دامن ربانی رسول خدا(ص) پرورش یافت و نخستین فردی از مردان بود که به او ایمان آورد. او مسجد الحرام را از لوث وجود بت‌ها و تصاویری که نماد تباهی و گمراهی بودند پاک کرد. او خود را از پلیدی‌ها دور ساخته بود و ریشه‌های هواپرستی را سوزانده بود؛ بدین جهت پیامبر(ص) لقب «انزع» به او داد و ازاین‌رو این لقب از مناقب بلند حضرت(ع) می‌باشد و از آنجا که قلب او مملو از علم و حکمت الهی بود، به «بطین» متصف گردید» <ref>ر.ک: همان، ص142</ref>.
مؤلف پس از ترجمه «الأنزع البطين»، مواردی از داوری‌های بدیع و خردمندانه علی(ع) را متذکر می‌شود و سخن عمر را که گفت: «لولا علي(ع) لهلك عمر»، نقل می‌کند و می‌نویسد: «این علم فراوان علی(ع) که فراتر از فهم بشر بود، علمی نبود که با خواندن و نوشتن و مباحثه و تکرار به دست آمده باشد، بلکه آن علم لدنی بود که خداوند متعال به‌خاطر تقوا و زهد و نورانیت باطن وی به او الهام کرده بود» <ref>همان</ref>.
# مؤلف پس از ذکر فضایلی از علی(ع) می‌نویسد: «احادیث پیامبر(ص) درباره فضایل و منزلت بلند علمی و معنوی علی(ع)، گرچه راویان و حافظان متفاوت، آن‌ها را در قالب الفاظ مختلف نقل کرده‌اند، اما مدلول عمومی آن‌ها یک چیز است و آن این است که پیامبر(ص)، علاقه خاصی به علی(ع) داشته و او را مورد محبت قرار داده و از او برای پیشبرد اهدافش کمک گرفته است و محبت او را مایه رستگاری شمرده است. بنابراین می‌توان گفت اخبار فضایل علی(ع) متواتر است. چنان‌که اگر کسی بگوید پادشاه، خلعتی به فلانی بخشید، دیگری بگوید خانه‌ای بخشید، سومی بگوید مدال به او داد و...، گرچه مطلب هریک با دیگری متفاوت است، ولی در یک چیز مشترکند و آن اینکه این فرد، مورد توجه پادشاه است» <ref>ر.ک: همان، ص147</ref>.
 
نویسنده در باقی ابواب کتاب، به مناقب و بیوگرافی بقیه ائمه(ع) پرداخته و درباره حضرت مهدی(عج)، ضمن نقل روایات پیامبر(ص) درباره مهدویت، به شبهه‌ها و پرسش‌هایی که در این زمینه مطرح بوده است، پاسخ می‌دهد. وی درباره هریک از ائمه(ع)، موضوع‌های زیر را به‌اختصار مورد بحث قرار داده است: ولادت، نسب، کنیه، لقب، روایاتی که از پیامبر(ص) درباره هر امام نقل شده است، علم، شجاعت، عبادت، کرامت، احادیثی از هریک از ائمه(ع)، فرزندان، مدت عمر و چگونگی وفات. از آنجا که عمده مطالب این فصول در منابع شیعه و سنی موجود است، از نقل آن صرف‌ نظر می‌کنیم و تنها به مباحثی که وی درباره قیام امام حسین(ع) و انقلاب جهانی حضرت مهدی(عج) مطرح کرده است، اشاره می‌کنیم <ref>ر.ک: همان، ص153</ref>.
 
===قیام حسینی از دیدگاه نویسنده===
آنچه از مجموع مطالبی که نویسنده درباره قیام حسینی نوشته به دست می‌آید، این است که وی معتقد می‌باشد قیام امام حسین(ع) قیام برحقی بوده که به علت وضعیت حاکم بر جامعه و دعوت مردم کوفه انجام گرفته است. وی قیام امام حسین(ع) را تحسین می‌کند و مخالفان او را افرادی دنیاطلب، فاسق و فاجر می‌داند <ref>همان، ص153</ref>.
 
وی مصائبی که بر امام حسین(ع) و یارانش پیش آمد را جان‌سوز و بسیار غم‌انگیز می‌داند. وی قاتلان امام حسین(ع) را مستحق لعن و نفرین می‌داند و هریک از آن‌ها را که نام می‌برد، بعد از نامشان، «لعنه الله عليه» یا «في النار خلده الله» می‌آورد. وی عمده مطالب مربوط به نهضت امام حسین(ع) را از کتاب «الفتوح» ابن اعثم نقل کرده است <ref>همان، ص154-155</ref>.
 
===حضرت مهدی(عج) از نگاه نویسنده===
مؤلف پس از نقل احادیثی از پیامبر(ص) درباره حضرت مهدی(عج)، پرسش‌هایی مطرح می‌کند و پاسخ می‌دهد که یادآوری آنها خالی از فایده نیست:
پرسش: «کسی منکر نیست که پیامبر(ص) فرمود: اگر یک روز از عمر دنیا باقی مانده باشد، خداوند به اندازه‌ای آن را طولانی می‌کند که فرزندم مهدی(عج) ظهور کند و زمین را پر از عدل و داد نماید؛ ولی ضرورت ندارد حتما نسل دهم از پیامبر(ص) باشد، بلکه معنایش این است که چنین کسی که از نسل پیامبر(ص) است، می‌آید» <ref>ر.ک: همان، ص155</ref>.
 
پاسخ: «ویژگی‌هایی که پیامبر(ص) برای مهدی(عج) (از نظر نسب و مشخصات فردی) ذکر کرده است، تنها در فرزند حسن بن علی(ع) جمع است. اگر کسی بگوید چنین شخصی که پیامبر(ص) با تمام ویژگی‌هایش معرفی کرده است، ممکن است در آینده متولد شود، پس احادیث پیامبر(ص) در فرزند حسن بن علی منحصر نیست. در پاسخ می‌گوییم تا زمان ما غیر از فرزند امام حسن عسکری کسی با چنین ویژگی نیامده است؛ بنابراین احکام در حق او ثابت است. اما حمل این روایات بر کسی که احتمال دارد در آینده به دنیا بیاید، مرجوح است و ترجیح مرجوح بر راجح جایز نیست» <ref>همان، ص155-156</ref>.
 
===ویژگی‌های کتاب===
یکی از ویژگی‌های برجسته کتاب، آن است که نویسنده، واژه‌هایی که در روایات به کار رفته را مورد دقت قرار می‌دهد و به‌خوبی تبیین می‌کند. برای نمونه، واژه‌هایی چون مؤاخات بین علی(ع) و پیامبر(ص)، الائمة من قريش، محبوبیت علی(ع) نزد خدا، معنای حدیث پیامبر(ص) «أنت مني و أنا منك»، آل البيت، ذوي القربی، حدیث منزلت، مارقون، قاسطون و ناکثون را با عقل و نقل، تجزیه و تحلیل می‌کند <ref>همان، ص132</ref>.
 
نگرش مؤلف در این کتاب، به جنبه‌های معنوی و عرفانی ائمه(ع) معطوف بوده و به جنبه‌های سیاسی و اجتماعی زندگی ائمه(ع) کمتر پرداخته است؛ البته زندگی امیرالمؤمنین(ع) در این جهت مستنثنا می‌باشد؛ زیرا نقش اجتماعی و سیاسی علی(ع) در عصر پیامبر(ص) و حکومت پنج ساله‌اش را به‌تفصیل ذکر کرده است <ref>همان، ص132-133</ref>.
 
از جمله مواردی که در کتاب، جلب توجه می‌کند، نگرش مؤلف به مسئله امامت ائمه(ع) است. او بدون تعصب، روایاتی که از پیامبر(ص) در این باره نقل شده است را آورده و با بیان زیبایی، تبیین کرده است. او منصوص بودن امامت ائمه(ع) را نقل می‌کند و حدیث غدیر را به شکلی بسیار بدیع، توضیح می‌دهد <ref>ر.ک: همان، ص133</ref>.
 
نویسنده در مواردی توانمندی ادبی خود را به نمایش می‌گذارد و چنان ادیبانه می‌نویسد که آدمی را به تعجب وا می‌دارد. نمونه این هنرنمایی را در مقدمه کتاب می‌توان ملاحظه کرد. همچنین اشعاری که درباره ائمه(ع) سروده است، توانمندی ادبی او را به‌خوبی نشان می‌دهد <ref>همان</ref>.
==وضعیت کتاب==
فهرست مطالب در انتهای کتاب آمده است.
 
پاورقی‌ها بسیار اندک بوده و در آن‌ها علاوه بر اشاره به اختلاف نسخ <ref>ر.ک: پاورقی، ص235</ref>، به توضیح برخی از مطالب متن پرداخته شده است <ref>ر.ک: همان، ص225</ref>.
 
==پانویس ==
<references />
 
==منابع مقاله==
# مقدمه و متن کتاب.
# عبدالمحمدی، حسین، «نقد و ارزیابی کتاب «مطالب السؤول في مناقب آل الرسول»»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: تاریخ اسلام در آیینه پژوهش، شماره 2، بهار 1382 (48 صفحه، از 117 تا 164)، به آدرس:
http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/972476




۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش