۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ه«' به 'ه «') |
|||
(۲۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR00643.jpg|بندانگشتی|کرباسی، محمدابراهیم بن محمدحسن]] | [[پرونده:NUR00643.jpg|بندانگشتی|کرباسی، محمدابراهیم بن محمدحسن]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |کرباسی، محمدابراهیم بن محمدحسن | ||
|- | |- | ||
| | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | عجمی، محمدابراهیم | ||
کاخی خراسانی، محمدابراهیم بن محمدحسن | کاخی خراسانی، محمدابراهیم بن محمدحسن | ||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |محمدحسن | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |1145ش/1180ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |اصفهان | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |1261 ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |[[بحرالعلوم، محمدمهدی بن مرتضی|سيد محمدمهدى بحر العلوم]] | ||
[[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سيد مير على طباطبايى]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[إشارات الأصول]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE00643AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''محمد ابراهيم بن محمدحسن كرباسى يا كلباسى''' (1180-1261ق)، از بزرگترين علما و زهاد قرن دوازدهم هجرى است كه در زهد، تقوى و احتياط، معروفيت تمام داشته است، وی احیاگر حوزه علمیه اصفهان در قرن دوازدهم بوده است. | |||
==ولادت== | == ولادت == | ||
وى، در سال 1180ق، در اصفهان ديده به جهان گشود. خاندان کلباسی در اصل از نسل مالک اشتر نخعی هستند، از این رو به اشتری نیز معروف هستند. | |||
پدرش، نخست، در محله «حوض كرباس» شهر هرات اقامت داشت و به همين جهت ملقب به كرباسى گرديد. | پدرش، نخست، در محله «حوض كرباس» شهر هرات اقامت داشت و به همين جهت ملقب به كرباسى گرديد. محمّدحسن كه شخصی فاضل، پارسا و متديّن بود، از اين محل به گناباد (از توابع استان خراسان) مهاجرت نمود و در آبادي «كاخك» اقامت گزيد. | ||
محمّد حسن به دلايلي كه مورّخان و شرح حال نگاران بدانها اشاره نكردهاند، كاخك گناباد را به مقصد اصفهان ترک نمود و در اين شهر رحل اقامت افكند. مدتي از سكونت وي در اين ديار سپري نشده بود كه در نوزدهم ربيع الثاني سال 1180 هـ . ق صاحب فرزندي گرديد كه او را «محمّد ابراهيم» ناميد. | |||
== | ==تحصیلات== | ||
وى، دوران كودكى و نوجوانى را در اصفهان گذراند و اولين استاد او، پدرش بود، اما در سنين نوجوانى، پدر را از دست داده و پس از او، مولا محمد رفيع گيلانى مشهور به بيدآبادى اصفهانى، نقش مهمى در تربيت وى عهدهدار بود(مرحوم بيدآبادى، از بزرگان عرصه حكمت، از شاگردان ميرزا | وى، دوران كودكى و نوجوانى را در اصفهان گذراند و اولين استاد او، پدرش بود، اما در سنين نوجوانى، پدر را از دست داده و پس از او، مولا محمد رفيع گيلانى مشهور به بيدآبادى اصفهانى، نقش مهمى در تربيت وى عهدهدار بود (مرحوم بيدآبادى، از بزرگان عرصه حكمت، از شاگردان ميرزا محمدتقى الماسى و معاصر [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]] محسوب مىشده است و كرباسى در بياناتى، به سادهزيستى و قناعت وى اشاره كرده است. وى، به سال 1197ق، در حالى كه كرباسى هفده سالگى را طى مىكرد، به دار بقا شتافت). | ||
كرباسى، در جوانى به محضر برخى مشاهير و معاريف حكمت و كلام در اصفهان راه يافت. در ميان اين دانشوران، از انديشههاى ملا على بن جمشيد نورى، بيش از همه بهره برد. | كرباسى، در جوانى به محضر برخى مشاهير و معاريف حكمت و كلام در اصفهان راه يافت. در ميان اين دانشوران، از انديشههاى ملا على بن جمشيد نورى، بيش از همه بهره برد. | ||
او، در اصفهان به مكتب درس ميرزا محمد على فرزند مظفر اصفهانى، ملا محراب گيلانى، شيخ محمد على هرندى و شيخ محمد فرزند شيخ | او، در اصفهان به مكتب درس ميرزا محمد على فرزند مظفر اصفهانى، ملا محراب گيلانى، شيخ محمد على هرندى و شيخ محمد فرزند شيخ زينالدين نيز راه پيدا كرد و از محضر آنان محظوظ گشت. وى، در رساله فارسى كه در جواب سؤال يكى از فرزندان فتحعلى شاه قاجار نوشته، نام اين بزرگان را ذكر كرده است. | ||
وى، پس از تكميل تحصيلات خويش در اصفهان، به منظور ارتقاى دانستههاى خود در سطوح عالى معارف اسلامى، خصوصا فقه و اصول و نايل گشتن به درجه اجتهاد و بهرهگيرى از چهرههاى علمى حوزه نجف، رهسپار عراق گرديد. عالم بلندآوازه و مجتهد شناخته شده اين زمان، سيد | === سفر به نجف اشرف === | ||
وى، پس از تكميل تحصيلات خويش در اصفهان، به منظور ارتقاى دانستههاى خود در سطوح عالى معارف اسلامى، خصوصا فقه و اصول و نايل گشتن به درجه اجتهاد و بهرهگيرى از چهرههاى علمى حوزه نجف، رهسپار عراق گرديد. عالم بلندآوازه و مجتهد شناخته شده اين زمان، [[بحرالعلوم، محمدمهدی بن مرتضی|سيد محمدمهدى بحر العلوم]] (متوفى 1212ق) بود كه در ميان شیعیان نفوذ فراوانى داشت. | |||
كرباسى، در نجف اشرف و در محضر درس مرحوم سيد بحر | كرباسى، در نجف اشرف و در محضر درس مرحوم [[بحرالعلوم، محمدمهدی بن مرتضی|سيد بحر العلوم]]، با سيد شفتى آشنا شد كه بعدها اين آشنايى، به دوستى و اخوت بين آن دو مبدل شد. | ||
آیتالله [[کاشفالغطاء، جعفر بن خضر|شيخ جعفر | آیتالله [[کاشفالغطاء، جعفر بن خضر|شيخ جعفر کاشفالغطاء]]، وى را در حوزه درسى خويش راه داده و مهارتهاى فقهى و توانايى خود را در علم اصول به او انتقال داد و براى او، اجازهاى صادر كرد كه در آن از مقامات علمى و زهد و ورع وى سخن گفته و سلسله راويانى را كه خود از آنها اجازه نقل حديث داشته برشمرده است. استاد، در اين اجازهنامه، شاگرد را عالم عامل، فاضل كامل و داراى فكر دقيق و ژرفاى انديشه معرفى كرده و به ملاقات او با حضرت صاحب الامر اشاره كرده است. | ||
وى، در نجف اشرف، از محضر سيد مير على طباطبايى صاحب | وى، در نجف اشرف، از محضر [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سيد مير على طباطبايى]] صاحب كتاب «[[رياض المسائل في تحقيق الأحكام بالدلائل (ط - الحديثة)|الرياض]]»، نيز بهرهمند گشت. | ||
ايشان، سپس به شهر كاظمين سفر نموده و به مكتب پربار سيد محسن اعرجى راه يافت و قضا و شهادات و بسيارى از مسائل فقهى را كه در اين زمينه كاربرد داشت، از وى آموخت. | === سفر به کاظمین === | ||
ايشان، سپس به شهر كاظمين سفر نموده و به مكتب پربار [[اعرجی کاظمی، محسن|سيد محسن اعرجى]] راه يافت و قضا و شهادات و بسيارى از مسائل فقهى را كه در اين زمينه كاربرد داشت، از وى آموخت. | |||
وى، پس از آن، به ايران بازگشت و به شهر مقدس قم رفته و محضر [[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|ميرزاى قمى]] و ملا مهدى نراقى(متوفى 1209ق) را درك نمود و سپس به كاشان و اصفهان رفت و رسالت فرهنگى و تكليف دينى خود را در آنجا ادامه داد. | === بازگشت به ایران === | ||
وى، پس از آن، به ايران بازگشت و به شهر مقدس قم رفته و محضر [[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|ميرزاى قمى]] و [[نراقی، مهدی بن ابیذر|ملا مهدى نراقى]] (متوفى 1209ق) را درك نمود و سپس به كاشان و اصفهان رفت و رسالت فرهنگى و تكليف دينى خود را در آنجا ادامه داد. | |||
وى، در روش علمى، به استدلال، برهان، ژرفكاوى و تعمق اتكا داشت، اما در عين حال، استعانت از پيشگاه خداوند، توسل به | وى، در روش علمى، به استدلال، برهان، ژرفكاوى و تعمق اتكا داشت، اما در عين حال، استعانت از پيشگاه خداوند، توسل به اهلبيت(ع) و استفاده از احاديث منقول از ائمه(ع) را در اين راه به كار مىبرد و در مباحثه و مناظره با ديگران، فروتنى و قدرت تحمل عقايد طرف مخالف و نيز بلندنظرى و وسعت مشرب را مد نظر داشت. | ||
وى، در چندين رشته از علوم اسلامى، صاحبنظر بود و تأليفاتى داشت. گذشته از تدريس فقه و اصول، در مسجد حكيم اصفهان به منبر مىرفت و در نهايت سلامت نفس، تقوا و پارسايى، مردم را موعظه مىنمود. | وى، در چندين رشته از علوم اسلامى، صاحبنظر بود و تأليفاتى داشت. گذشته از تدريس فقه و اصول، در مسجد حكيم اصفهان به منبر مىرفت و در نهايت سلامت نفس، تقوا و پارسايى، مردم را موعظه مىنمود. | ||
خط ۷۳: | خط ۷۹: | ||
او، به لحاظ مقام فقهى و تسلط بر موازين شرعى و نيز رعايت حالات اخلاقى، به ورع دست يافته بود، اما اين خصلتش هرگز سبب آن نگرديد كه گوشهاى را برگزيند و به رياضت نفس بپردازد و كارى با جامعه نداشته باشد و از برخورد با ناروايىها و منكرها خاموش بماند، هنر مهمش اين بود كه در متن جامعه عصر خويش زندگى مىكرد و در عين حال، در صيانت از ارزشها و عملى نمودن دستورهاى دينى، لحظهاى آرام نبود و البته به لحاظ رعايت شئون تقوايى و مراتب اخلاصى كه داشت، بسيار احتياط مىكرد. | او، به لحاظ مقام فقهى و تسلط بر موازين شرعى و نيز رعايت حالات اخلاقى، به ورع دست يافته بود، اما اين خصلتش هرگز سبب آن نگرديد كه گوشهاى را برگزيند و به رياضت نفس بپردازد و كارى با جامعه نداشته باشد و از برخورد با ناروايىها و منكرها خاموش بماند، هنر مهمش اين بود كه در متن جامعه عصر خويش زندگى مىكرد و در عين حال، در صيانت از ارزشها و عملى نمودن دستورهاى دينى، لحظهاى آرام نبود و البته به لحاظ رعايت شئون تقوايى و مراتب اخلاصى كه داشت، بسيار احتياط مىكرد. | ||
نسبت به دستگيرى از فقرا، توجهى كامل و اهتمامى وافر داشت و به امور طلاب و شاگردان خود، به نحو احسن رسيدگى مىنمود. مرحوم حاج ميرزا زاهدى كرباسى كه نواده او و خود دانشمندى توانا است، در كتابى به | نسبت به دستگيرى از فقرا، توجهى كامل و اهتمامى وافر داشت و به امور طلاب و شاگردان خود، به نحو احسن رسيدگى مىنمود. مرحوم حاج ميرزا زاهدى كرباسى كه نواده او و خود دانشمندى توانا است، در كتابى به نام «بدر التمام» حالات روحى و اخلاقى جد خود را نگاشته و سجاياى انسانى و مراتب اخلاقى او را ذكر نموده است. | ||
ايشان، با آن عزت، مناعت و استطاعتى كه داشت، گامى از طريق قناعت بيرون نگذاشت و به استمرار اين حالت كه زينت اهل علم و نشانه سادهزيستى است، اصرار مىورزيد. | ايشان، با آن عزت، مناعت و استطاعتى كه داشت، گامى از طريق قناعت بيرون نگذاشت و به استمرار اين حالت كه زينت اهل علم و نشانه سادهزيستى است، اصرار مىورزيد. | ||
==وفات== | |||
اين عالم بزرگ، پس از مدّت هشتاد و يك سال و نوزده روز عمر با بركت، در شب پنج شنبه هشتم ماه جمادى الاولى 1261ق / 1224ش، رحلت نمود و در برابر مسجد حكيم اصفهان دفن گرديد. | |||
== آثار == | == آثار == | ||
# اشارات الاصول؛ | # اشارات الاصول؛ | ||
# ارشاد المسترشدين فى معرفة | # ارشاد المسترشدين فى معرفة احكامالدين يا رساله عمليه؛ | ||
# النخبة؛ | # النخبة؛ | ||
# منهاج الهداية الى احكام الشريعة و فروع الفقه؛ | # منهاج الهداية الى احكام الشريعة و فروع الفقه؛ | ||
خط ۹۲: | خط ۱۰۱: | ||
# مناسك حج؛ | # مناسك حج؛ | ||
# رسالهاى در مفطر بودن قليان يا توتون؛ | # رسالهاى در مفطر بودن قليان يا توتون؛ | ||
خط ۱۰۶: | خط ۱۱۰: | ||
== وابستهها == | == وابستهها == | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[ نخبه (رساله عملیه فارسی)، همراه با چهارده حاشیه از مراجع و فقهای بزرگ شیعه]] | |||
[[إشارات الأصول]] | |||
[[نخبه (رساله عملیه فارسی)، همراه با چهارده حاشیه از مراجع و فقهای بزرگ شیعه]] | |||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] | ||
[[رده:شهریور(98)]] |
ویرایش