۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
موسوی گلپایگانی، سید جمال‌الدین احمد (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۳ ژانویهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۲۲:۴۷
، ۳ ژانویهٔ ۲۰۱۷جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - '( ' به '(') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
وى، بيشتر علوم عربى، بلاغت و منطق را از علماى گلپايگان آموخت. او، هر روز مسافت بين سعيدآباد و گلپايگان را براى آموختن علم پياده مى‌پيمود. وى، پس از آنكه چند سالى را در گلپايگان به تحصيل اشتغال داشت، در سال 1311ق، در حالى كه 16 سال بيشتر نداشت، براى ادامه تحصيل عازم اصفهان گرديد. | وى، بيشتر علوم عربى، بلاغت و منطق را از علماى گلپايگان آموخت. او، هر روز مسافت بين سعيدآباد و گلپايگان را براى آموختن علم پياده مى‌پيمود. وى، پس از آنكه چند سالى را در گلپايگان به تحصيل اشتغال داشت، در سال 1311ق، در حالى كه 16 سال بيشتر نداشت، براى ادامه تحصيل عازم اصفهان گرديد. | ||
در اصفهان، در مدرسه علميه الماسيه ثبت نام نمود و در همان‌جا به كسب علم پرداخت. مدتى گذشت تا اينكه به مدرسه شيخ محمد على ثقة الاسلام منتقل گرديد و سطوح عالى حوزوى را آغاز نمود و«قوانين» را پيش مرحوم حاجى ميرزا بديع آموخت و سپس«رسائل» و«مكاسب» را نزد بزرگانى همچون شيخ عبدالكريم گزى، سيد محمد خاتون‌آبادى، شيخ محمد على ثقة الاسلام، شيخ [[مدرسی، محمدتقی|محمد تقى مدرسى]] | در اصفهان، در مدرسه علميه الماسيه ثبت نام نمود و در همان‌جا به كسب علم پرداخت. مدتى گذشت تا اينكه به مدرسه شيخ محمد على ثقة الاسلام منتقل گرديد و سطوح عالى حوزوى را آغاز نمود و«قوانين» را پيش مرحوم حاجى ميرزا بديع آموخت و سپس«رسائل» و«مكاسب» را نزد بزرگانى همچون شيخ عبدالكريم گزى، سيد محمد خاتون‌آبادى، شيخ محمد على ثقة الاسلام، شيخ [[مدرسی، محمدتقی|محمد تقى مدرسى]] و آیت‌الله سيد محمد باقر دُرچه‌اى فراگرفت. هم‌چنين علم درايه، رجال و علوم ديگر را از علماى اصفهان آموخت. | ||
وى، علم معقول و اخلاق را پيش بزرگانى همچون آخوند ملا محمد كاشى كه خود حكيم و عارفى بزرگ و از نوادر عصر خويش بود و جهان‌گيرخان قشقايى كه از بزرگ‌ترين حكيمان و فيلسوفان اسلامى به شمار مى‌رفت، آموخت. | وى، علم معقول و اخلاق را پيش بزرگانى همچون آخوند ملا محمد كاشى كه خود حكيم و عارفى بزرگ و از نوادر عصر خويش بود و جهان‌گيرخان قشقايى كه از بزرگ‌ترين حكيمان و فيلسوفان اسلامى به شمار مى‌رفت، آموخت. | ||
او، در دورانى كه در اصفهان مشغول تحصيل بود، با آیت‌الله | او، در دورانى كه در اصفهان مشغول تحصيل بود، با آیت‌الله حاج آقا حسين بروجردى، هم‌درس و هم‌مباحثه بود. [[بروجردی، حسین|آیت‌الله بروجردى]]، چه هنگامى كه در بروجرد بود و چه اوقاتى كه به قم هجرت نمود، نامه‌هايى به ايشان مى‌نوشت و در باره بعضى از مسائل مشكل و حوادث كه واقع مى‌شد، از او استمداد مى‌نمود. | ||
سيد جمال الدين، در جمادى الاخر 1319ق، آهنگ نجف اشرف كرد. وى، زمانى كه در اصفهان بوده، احتمالاً به درجه اجتهاد رسيده بود. | سيد جمال الدين، در جمادى الاخر 1319ق، آهنگ نجف اشرف كرد. وى، زمانى كه در اصفهان بوده، احتمالاً به درجه اجتهاد رسيده بود. | ||
او، هنگامى كه عازم نجف بود، در مسير خود از گلپايگان گذشت و مورد استقبال علماى آن ديار قرار گرفت و در اوايل ماه مبارك رمضان سال 1319ق، وارد نجف اشرف گرديد. وى، در نخستين روزهاى ورود به نجف، در درس آخوند ملا محمد كاظم خراسانى حاضر شد و خارج فقه و اصول را در حوزه درس او فراگرفت. وى، دو دوره خارج اصول را پيش [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانى]] | او، هنگامى كه عازم نجف بود، در مسير خود از گلپايگان گذشت و مورد استقبال علماى آن ديار قرار گرفت و در اوايل ماه مبارك رمضان سال 1319ق، وارد نجف اشرف گرديد. وى، در نخستين روزهاى ورود به نجف، در درس آخوند ملا محمد كاظم خراسانى حاضر شد و خارج فقه و اصول را در حوزه درس او فراگرفت. وى، دو دوره خارج اصول را پيش [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانى]] گذراند كه يك دوره آن را تقرير نمود و هنگامى كه دولت بعث عراق، در اوايل انقلاب اسلامى، ايرانيان را از عراق بيرون كرد، آن نوشته‌ها مفقود گرديد، ولى هم‌اكنون بعضى از تقريرات او در دست بستگان نزديك وى موجود است. | ||
او، علاوه بر شركت در درس [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانى]]، از درس حاج آقا رضا همدانى و سيد محمد كاظم يزدى نيز بهره جست. | او، علاوه بر شركت در درس [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانى]]، از درس حاج آقا رضا همدانى و سيد محمد كاظم يزدى نيز بهره جست. | ||
هم‌چنين از انفاس ملكوتى آقاى شيخ هادى طهرانى، آخوند ملا على نهاوندى، شيخ محمد بهارى و سيد ابوتراب خوانسارى نيز استفاده كرد. مدتى هم در سامرا، در درس آیت‌الله محمد تقى شيرازى شركت نمود و بخش زيادى از تقريرات او را به رشته تحرير درآورد و سپس به نجف بازگشت. سرانجام در سال 1329ق، [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانى]] | هم‌چنين از انفاس ملكوتى آقاى شيخ هادى طهرانى، آخوند ملا على نهاوندى، شيخ محمد بهارى و سيد ابوتراب خوانسارى نيز استفاده كرد. مدتى هم در سامرا، در درس آیت‌الله محمد تقى شيرازى شركت نمود و بخش زيادى از تقريرات او را به رشته تحرير درآورد و سپس به نجف بازگشت. سرانجام در سال 1329ق، [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانى]] دار فانى را وداع گفت و سيد جمال الدين كه مدت 10 سال در درس او شركت كرده بود، در درس هيچ‌كس حاضر نشد تا آن هنگام كه متوجه آیت‌الله ميرزا حسين غروى نايينى گرديد. شركت سيد جمال الدين، در درس آیت‌الله نايينى، عامل بزرگى براى شركت علما و فضلاى حوزه علميه نجف در درس ايشان شد. شركت او، در درس آیت‌الله نايينى باعث تعجب خيلى از علماى نجف شد، چون او، خود، يكى از استوانه‌هاى حوزه نجف بود. در واقع، او به‌عنوان مشاور علمى نايينى بوده است؛ يعنى مرحوم نايينى از وجود ايشان استفاده مى‌نمود. آنچه مؤيد اين مطلب است، اجازه اجتهادى است كه مرحوم نايينى به ايشان داده و از ايشان به‌عنوان حجة الاسلام ياد كرده و اين، در حالى است كه مرحوم نايينى چنين عنوانى را براى كمتر كسى به كار برده و شايد براى هيچ‌كدام از شاگردانش به كار نبرده است. | ||
سيد جمال الدين، حدود 30 سال در درس ميرزاى نايينى شركت نمود و تقريرات زيادى از درس‌هاى او را به رشته تحرير درآورد. آقا جمال، مى‌فرمود: «من يك طاقچه تقريرات درس آقاى نايينى را دارم.» | سيد جمال الدين، حدود 30 سال در درس ميرزاى نايينى شركت نمود و تقريرات زيادى از درس‌هاى او را به رشته تحرير درآورد. آقا جمال، مى‌فرمود: «من يك طاقچه تقريرات درس آقاى نايينى را دارم.» | ||
| خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
7. آیت‌الله سيد على گلپايگانى؛ | 7. آیت‌الله سيد على گلپايگانى؛ | ||
8. آیت‌الله | 8. آیت‌الله لطف الله صافى گلپايگانى؛ | ||
9. آیت‌الله ريحان الله نخعى؛ | 9. آیت‌الله ريحان الله نخعى؛ | ||