۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'محقق كركى' به 'محقق كركى ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
محقق اثر در مقدمه‌اش به شرح حال، اساتيد و تأليفات نويسنده پرداخته و سپس به‌اختصار كتاب رجال وى را معرفى كرده است. [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آغابزرگ طهرانى]] | محقق اثر در مقدمه‌اش به شرح حال، اساتيد و تأليفات نويسنده پرداخته و سپس به‌اختصار كتاب رجال وى را معرفى كرده است. [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آغابزرگ طهرانى]] در معرفى كتاب مى‌نويسد: «فوائد رجاليه‌ى ميرزا ابوالحسن مشكينى متوفى 1358ق كه در آن اصحاب اجماع و شرح حال محمد بن اسماعيل، ابوبصير و عمر بن يزيد، همچنين الفاظ مدح و جرح و نحوه‌هاى تحمل حديث و كلام در فقه رضوى و مانند آن ذكر شده است <ref>مقدمه محقق، ص 12</ref>. | ||
محقق سپس به شيوه تصحيح و تحقيق كتاب اشاره كرده است. در اين كار نسخه‌اى به خط خلخالى شاگرد مؤلف ملاك تحقيق قرار گرفته است. امتياز اين نسخه به تعليقات مستنسخ است كه محقق كتاب آنها را با «م.خ.م» در پاورقى مشخص نموده است. همچنين دو فائده در صفحه دوم و صفحه آخر آن نسخه آمده كه محقق در ابتداى اثر آنها را آورده است. وى همچنين رموزى را براى تسهيل در كار وضع نموده كه در انتهاى مقدمه‌اش به آنها اشاره كرده است <ref>مقدمه محقق، ص 12 - 14</ref>. | محقق سپس به شيوه تصحيح و تحقيق كتاب اشاره كرده است. در اين كار نسخه‌اى به خط خلخالى شاگرد مؤلف ملاك تحقيق قرار گرفته است. امتياز اين نسخه به تعليقات مستنسخ است كه محقق كتاب آنها را با «م.خ.م» در پاورقى مشخص نموده است. همچنين دو فائده در صفحه دوم و صفحه آخر آن نسخه آمده كه محقق در ابتداى اثر آنها را آورده است. وى همچنين رموزى را براى تسهيل در كار وضع نموده كه در انتهاى مقدمه‌اش به آنها اشاره كرده است <ref>مقدمه محقق، ص 12 - 14</ref>. | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
«اقسام حديث»، از ديگر عناوين مورد بحث است. قدما، خبر را به دو قسم صحيح و غير صحيح تقسيم مى‌كردند و لكن متأخرين خبر را به چهار قسم صحيح، حسن، موثق و ضعيف تقسيم كرده‌اند. اين تقسيم در زمان [[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاووس]] اتفاق افتاد و در زمان علامه مشهور شد <ref>همان، ص 89 - 90</ref>. | «اقسام حديث»، از ديگر عناوين مورد بحث است. قدما، خبر را به دو قسم صحيح و غير صحيح تقسيم مى‌كردند و لكن متأخرين خبر را به چهار قسم صحيح، حسن، موثق و ضعيف تقسيم كرده‌اند. اين تقسيم در زمان [[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاووس]] اتفاق افتاد و در زمان علامه مشهور شد <ref>همان، ص 89 - 90</ref>. | ||
بحث از «تحمل روايت»، آخرين مطلب كتاب است. نويسنده از هفت طريق براى تحمل روايت نام برده كه از آن جمله است: سماع، قرائت، اجازه، مكاتبه و اعلام. نويسنده، آخرين راه را «وجاده» دانسته است. وجاده بدين معناست كه خبر را به خط امام يا شيخ يا كسى كه به او امر شده بيابد. در انتهاى اين فصل از كتاب فقه منسوب به امام رضا(ع) به‌عنوان مثالى براى وجاده ارائه شده است. اين كتاب را امير حسين بن حيدر، سبط [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق كركى]] | بحث از «تحمل روايت»، آخرين مطلب كتاب است. نويسنده از هفت طريق براى تحمل روايت نام برده كه از آن جمله است: سماع، قرائت، اجازه، مكاتبه و اعلام. نويسنده، آخرين راه را «وجاده» دانسته است. وجاده بدين معناست كه خبر را به خط امام يا شيخ يا كسى كه به او امر شده بيابد. در انتهاى اين فصل از كتاب فقه منسوب به امام رضا(ع) به‌عنوان مثالى براى وجاده ارائه شده است. اين كتاب را امير حسين بن حيدر، سبط [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق كركى]] در زمان مجاورت بيت‌الله‌الحرام نزد گروهى از شيعيان كه به زيارت خانه خدا آمده بود، يافته و آن را استنساخ مى‌كند، سپس به اصفهان آورده و بر [[علامه مجلسى]] عرضه مى‌كند <ref>همان، ص 91 - 98</ref>. | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||