كتاب الكناش في فني النحو و الصرف: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'زمخشرى' به 'زمخشرى ')
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
خط ۴۱: خط ۴۱:




«كتاب الكُنّاش في فنّي النحو و الصرف»، تأليف ابوالفداء اسماعيل بن افضل على ايّوبى، مشهور به صاحب حماة (متوفى 732ق)، از جمله آثار ادبيات عربى است كه با تحقيق رياض بن حسن خوّام در دو جلد منتشر شده است. در كتاب «الكنّاش»، جزئى از كتاب «المفصل في صنعة الإعراب» [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]] و «الكافية في علم النحو» و «الشافية في علمي التصريف و الخط»، ابن حاجب كه از منابع ادبيات عرب است، شرح شده و با شرح اين اجزاء، جميع ابواب صرف و نحو و املاء بيان شده است <ref>مقدمه محقق، ص 5 - 6</ref>.
«كتاب الكُنّاش في فنّي النحو و الصرف»، تأليف ابوالفداء اسماعيل بن افضل على ايّوبى، مشهور به صاحب حماة (متوفى 732ق)، از جمله آثار ادبيات عربى است كه با تحقيق رياض بن حسن خوّام در دو جلد منتشر شده است. در كتاب «الكنّاش»، جزئى از كتاب «المفصل في صنعة الإعراب» [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]] و «الكافية في علم النحو» و «الشافية في علمي التصريف و الخط»، ابن حاجب كه از منابع ادبيات عرب است، شرح شده و با شرح اين اجزاء، جميع ابواب صرف و نحو و املاء بيان شده است <ref>مقدمه محقق، ص 5 - 6</ref>.


== ساختار ==
== ساختار ==




كتاب، مشتمل بر دو باب است: باب اول، به مقاله تحقيقى محقق كتاب و باب دوم، به متن كتاب اختصاص دارد. باب اول، در دو قسمت و هركدام در ضمن فصولى در باره نويسنده و كتاب، تحقيق ارزشمندى را ارائه نموده است. در باره متن كتاب، ابتدا مطالب بر طبق «المفصل» [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]] پس از طرح يك سرى مباحث مقدماتى، در سه بخش مرفوعات، منصوبات و مجرورات دسته‌بندى و سپس دنباله مباحث در چهار قسمت اسم، فعل، حرف و مشترك تدوين شده است. قسمت مشترك، در ضمن ده فصل بيان شده كه فصل دهم آن به مباحث خط و املاء اختصاص دارد.
كتاب، مشتمل بر دو باب است: باب اول، به مقاله تحقيقى محقق كتاب و باب دوم، به متن كتاب اختصاص دارد. باب اول، در دو قسمت و هركدام در ضمن فصولى در باره نويسنده و كتاب، تحقيق ارزشمندى را ارائه نموده است. در باره متن كتاب، ابتدا مطالب بر طبق «المفصل» [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]] پس از طرح يك سرى مباحث مقدماتى، در سه بخش مرفوعات، منصوبات و مجرورات دسته‌بندى و سپس دنباله مباحث در چهار قسمت اسم، فعل، حرف و مشترك تدوين شده است. قسمت مشترك، در ضمن ده فصل بيان شده كه فصل دهم آن به مباحث خط و املاء اختصاص دارد.


== گزارش محتوا ==
== گزارش محتوا ==
خط ۵۷: خط ۵۷:
ابوالفداء در ابتداى كتابش خطبه مختصرى نوشته كه در آن، كتاب كنّاش را مشتمل بر هفت كتاب مى‌داند كه به ترتيب عبارت است از: «صرف و نحو»، «فقه»، «طب»، «تاريخ»، «اخلاق و سياست و زهد»، «اشعار» و «فنون مختلف». وى به هدف تأليف كتاب و آثارى كه اين اثر در شرح آنها نوشته شده، اشاره نكرده است. وى همچنين به منابعى كه در نگارش اين اثر از آنها استفاده شده برخلاف مقدمه كتاب «المختصر» خود كه تمامى منابع مورد استفاده‌اش را ذكر كرده بود، اشاره نكرده است. شايد وى قصد داشته است كه پس از اتمام اثر، خطبه مفصلى بنويسد و تمامى آثار مورد استفاده در علوم مختلف را متذكر شود كه مرگ، او را مهلت نداده است <ref>مقدمه محقق، ص 27</ref>.
ابوالفداء در ابتداى كتابش خطبه مختصرى نوشته كه در آن، كتاب كنّاش را مشتمل بر هفت كتاب مى‌داند كه به ترتيب عبارت است از: «صرف و نحو»، «فقه»، «طب»، «تاريخ»، «اخلاق و سياست و زهد»، «اشعار» و «فنون مختلف». وى به هدف تأليف كتاب و آثارى كه اين اثر در شرح آنها نوشته شده، اشاره نكرده است. وى همچنين به منابعى كه در نگارش اين اثر از آنها استفاده شده برخلاف مقدمه كتاب «المختصر» خود كه تمامى منابع مورد استفاده‌اش را ذكر كرده بود، اشاره نكرده است. شايد وى قصد داشته است كه پس از اتمام اثر، خطبه مفصلى بنويسد و تمامى آثار مورد استفاده در علوم مختلف را متذكر شود كه مرگ، او را مهلت نداده است <ref>مقدمه محقق، ص 27</ref>.


ابوالفداء، عناوين موضوعاتش را كلمات «ذكر»، «فصل» و «القول على» قرار داده است. پس از ذكر عنوان، تعريفى را كه از كتب سه‌گانه «المفصل»، «الكافية» و «الشافية» اختيار كرده، بدون اينكه به‌صراحت به صاحب آن اشاره كند، ذكر مى‌كند. گاه نيز با استعمال لفظ «و قوله» آن را به صاحبش نسبت مى‌دهد. در بخش‌هايى از كتاب، كلام نويسنده با مصنفين سه منبع مورد استفاده نويسنده مخلوط مى‌شود. در قسم چهارم (مشترك)، كلام نويسنده با كلام [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]] آميخته مى‌شود و در فصل دهم نيز كه به خط اختصاص دارد، با كلام ابن حاجب در «شافيه» مخلوط شده است <ref>مقدمه محقق، ص 28</ref>.
ابوالفداء، عناوين موضوعاتش را كلمات «ذكر»، «فصل» و «القول على» قرار داده است. پس از ذكر عنوان، تعريفى را كه از كتب سه‌گانه «المفصل»، «الكافية» و «الشافية» اختيار كرده، بدون اينكه به‌صراحت به صاحب آن اشاره كند، ذكر مى‌كند. گاه نيز با استعمال لفظ «و قوله» آن را به صاحبش نسبت مى‌دهد. در بخش‌هايى از كتاب، كلام نويسنده با مصنفين سه منبع مورد استفاده نويسنده مخلوط مى‌شود. در قسم چهارم (مشترك)، كلام نويسنده با كلام [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]] آميخته مى‌شود و در فصل دهم نيز كه به خط اختصاص دارد، با كلام ابن حاجب در «شافيه» مخلوط شده است <ref>مقدمه محقق، ص 28</ref>.


نويسنده با هدف نگارش مباحث كتاب با روشن‌ترين صورت و كامل‌ترين بيان، كتاب را با تعابير ساده، الفاظ روان و تركيب‌هاى واضح تأليف كرده است. وى هرجا كه لازم بوده مطالب را بسط داده و هركجا نياز نديده، موجز آورده است. آنجا كه مسئله براى متخصصين نوشته شده، از مباحث سنگين استفاده كرده و هركجا كه براى مبتدئين نوشته، از ذكر مطالبى كه فهم آن دشوار باشد، خوددارى كرده و لذا كتاب كنّاش از جهتى تعليمى و از جهت ديگر تخصصى است <ref>همان</ref>.
نويسنده با هدف نگارش مباحث كتاب با روشن‌ترين صورت و كامل‌ترين بيان، كتاب را با تعابير ساده، الفاظ روان و تركيب‌هاى واضح تأليف كرده است. وى هرجا كه لازم بوده مطالب را بسط داده و هركجا نياز نديده، موجز آورده است. آنجا كه مسئله براى متخصصين نوشته شده، از مباحث سنگين استفاده كرده و هركجا كه براى مبتدئين نوشته، از ذكر مطالبى كه فهم آن دشوار باشد، خوددارى كرده و لذا كتاب كنّاش از جهتى تعليمى و از جهت ديگر تخصصى است <ref>همان</ref>.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش