هاشمی شاهرودی، سید علی
سيد على هاشمى شاهرودى (1336-1376ق)، فرزند على‌اكبر بن مير محمدعلى بن مير قاسم حسينى شاهرودى، از چهره‌هاى درخشان علماى شيعه در حوزه علمیه نجف اشرف و از شاگردان برجسته حضرت آيت‌الله خويى است.
| نام | هاشمی شاهرودی، علی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | آی‍ت‌ال‍ل‍ه هاشمی شاهرودی
هاشمی، علی ح‍س‍ی‍ن‍ی شاهرودی، علی ح‍س‍ی‍ن‍ی، علی |
| نام پدر | على‌اكبر |
| متولد | 1336ق |
| محل تولد | کربلای معلی |
| رحلت | 1376 ق |
| اساتید | آيت‌الله شيخ ضياءالدين عراقى |
| برخی آثار | دراسات فی علم الأصول |
| کد مؤلف | AUTHORCODE05961AUTHORCODE |
سيد محمود هاشمى شاهرودى فرزند ایشان است.
ولادت
سيد على شاهرودى، در حدود سال 1336ق، در شهر كربلا ديده به جهان گشود. او دوران كودكى و جوانى خود را در همان شهر و در كنار حرم مطهر حضرت اباعبدالله الحسين(ع) سپرى كرد.
تحصیلات
وى پس از فراگيرى دروس مقدمات و سطح در حوزه علمیه شهر مقدس كربلا عازم نجف اشرف شد و از محضر درس آيت‌الله شيخ ضياءالدين عراقى و آيت‌الله سيد ابوالقاسم خويى بهره برد.
اساتيد
- حضرت آيت‌الله شيخ ضياءالدين عراقى؛
- حضرت آيت‌الله سيد ابوالقاسم خويى.
جايگاه علمى و اجتماعى
سيد على هاشمى شاهرودى، از چهره‌هاى درخشان حوزه علمیه نجف اشرف محسوب مى‌شود. وى علامه‌اى محقق و مجتهدى بزرگوار و از اساتيد فقه و اصول در حوزه علمیه بود. او شخصيتى باتقوا، صالح، پرهيزگار و متواضع بود. در هنگام مباحثه از قدرت و توان فراوانى برخوردار بود. اخلاقى نيكو و پسنديده داشت و تمام لحظات عمر خود را صرف فراگيرى علم و دانش مى‌كرد. از درس و بحث خسته نمى‌شد و در طلب علم سستى به خود راه نمى‌داد.
استاد بزرگوار او حضرت آيت‌الله خويى در مقدمه‌اى كه بر كتاب «دراسات في علم الأصول» (چاپ مؤسسه دائرةالمعارف فقه اسلامى، چاپ اول، 1419ق1998/م) در سال 1370ق نگاشته است درباره ايشان سخنانى به اين مضمون فرموده است:
«از منت‌هاى خداوند عز و جل بر من اين است كه جناب علامه، استوانه اسلام و افتخار اين دوران، نور چشم من و شخصيت بزرگوار، آقا سيد على شاهرودى - كه خداوند فضايل ايشان را پيوسته گرداند و در ميان علما امثال ايشان را فراوان گرداند - موفق گرديده كه بيشتر عمر خود را صرف تحصيل علوم شرعى و معارف الهى نمايد. وى در مجالس درس فقه و اصول و تفسير اينجانب شركت كرده و به فضل خداوند سبحان با قدرت فهم و تحقيقات و تدبر و دقت نظر خود به درجاتى عالى و جايگاهى رفيع در علم و عمل نايل آمده و از علماى بزرگ و شخصيت‌هاى برجسته بشمار آمده است».
همچنين در مقدمه ديگرى كه در سال 1376ق بعد از وفات ايشان بر كتاب «دراسات في علم الأصول» و «محاظرات في الفقه الجعفري» نگاشته است درباره ايشان مى‌فرمايد:
«ايشان از شخصيت‌هايى بوده كه اميد آن مى‌رفت، يكى از مراجع بزرگ باشد و از اساتيد علمى آينده حوزه علمیه بشمار آيد؛ ولى افسوس كه در سن جوانى و طراوت روزگارش ما را به فقدان خود دچار ساخت. ما با از دست دادن او يكى از عزيزترين فرزندان خود را از دست داديم. اينجانب سعى و تلاش فراوانى در آموزش و تربيت و آماده‌سازى ايشان به عمل آورده بودم تا از علماى پاکى گردد كه احكام دين را استنباط نموده و به جايگاه رفيع فتوا در ميان مسلمانان نايل آيد. از ويژگى‌هاى برجسته وى، شدت مواظبت بر شركت در مجالس درس ما بود؛ به‌حدى كه شنيدم خداوند سبحان را شكرگزارى نموده بر نعمتى كه به وى ارزانى شده و آن شركت پيوسته به‌مدت بيست سال در مجالس درس فقه و اصول ما بوده؛ به‌صورتى كه حتى يك روز هم شركت در درس را تعطيل ننموده است. او اسوه‌اى حسنه براى دوستان و هم‌كلاسان خود در تلاش علمى و نتايج گران‌بهاى آن بوده است».
وفات
سرانجام حضرت آيت‌الله سيد على شاهرودى در سال 1376ق، در سن چهل سالگى پس از عمرى خدمت به علوم و معارف اهل‌بيت(ع)، در شهر نجف اشرف ديده از جهان فروبست.
آثار
دو اثر گران‌قدر از حضرت آيت‌الله سيد على شاهرودى به‌يادگار مانده است:
- دراسات في علم الأصول؛
- محاظرات في الفقه الجعفري.
اين دو كتاب تقريرات درس خارج اصول و فقه حضرت آيت‌الله خويى است كه به قلم ايشان نگارش يافته است.