نواب طهرانی، مهدی
میرزا مهدى نواب تهرانى (متولد 1210ق)، ملقب به بدایع‌نگار، از خاندانى تاجرپیشه بود و خود شغل صرافى و تجارت داشت.
| نام | نواب طهرانی، مهدی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1210ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | دستور الاعقاب |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00590AUTHORCODE |
محمدابراهیم نواب تهرانی فرزند ایشان است.
ولادت
در برخی منابع نام ایشان میرزا محمدمهدی ذکر شده است. در رابطه با تاریخ ولادت ایشان با توجه به قراین موجود، مى‌توان گفت قطعا در سال 1210ق زاده شده است.
تحصیلات
از نوشته‌ها و اشاره‌هاى گهگاه او برمى‌آید که در دوران جوانى به خوبى تحصیل دانش نموده و بر ادبیات فارسى و عربى و تاریخ وقوف کامل پیدا کرده است اما با این همه پس از رسیدن به سن کمال، شغل صرافى و تجارت اختیار کرد و چون با دستگاه دیوانى ارتباطهایى داشت، از همین راه با حاجى میرزا آقاسى مرتبط شد.
بعدها روابط وى با میرزا آقاسى به تیرگى گرایید و وى رهسپار شیراز شد. نواب پس از درگذشت محمد شاه قاجار و برکنارى میرزا آقاسى از صدارت، در اوائل سلطنت ناصرالدین شاه به تهران بازگشت اما با امیرکبیر هم میانه‌اى نداشت. وى در دوره سه ساله صدارت امیر کبیر خانه‌نشین بود.
وفات
او در اواخر صدارت امیر یا حداکثر در اوائل دوران میرزا آقاخان نورى به بیمارى سل درگذشت، اما از سال دقیق درگذشت او اطلاعى در دست نیست. جنازه‌ی وی را کنار قبر شیخ صدوق در قبرستان معروف ابن بابویه نزدیک شهر ری دفن کردند.
آثار
از وى تا کنون دو اثر شناخته شده که عبارتند از:
- کفاية العرفان در علم اخلاق و عرفان
- رساله دستور الاعقاب.