مکی، شبل بن عباد

ابوداوود شبل بن عباد مكى (متوفاى 148ق) از قرّاء و مفسران شناخته شده است.

ابوجعفر طبرى از طريق مثنّى بن ابراهيم از ابوحذيفه از وى در تفسير و تاريخ روايت دارد و يكى از منابع تفسيرى ثعلبى در «الكشف و البيان» به شمار مى‏‌رود.

جایگاه

احمد بن حنبل و يحيى بن معين او را توثيق نموده‌اند. ابن حبّان او را در «ثقات» ياد كرده است^[۱].

معرفت، محمدهادی، تفسیر و مفسران، قم، مؤسسه فرهنگی انتشاراتی التمهید، چاپ یکم، 1379-1380ش.