مهیج الأحزان و مثیر الأشجان

مهيج الأحزان و مثير الأشجان، اثر سید عبدالله بن محمدرضا بن محمد شبر حسینى کاظمى (1188-1242ق)، کتابی است در بیان مدایح و مصایب اهل‌بیت(ع) که با تحقیق کریم عبدالرضا، منتشر شده است.

مهیج الأحزان و مثیر الأشجان
مهیج الأحزان و مثیر الأشجان
پدیدآورانشبر، عبدالله (نويسنده) عبدالرضا، کریم (محقق)
ناشرباقيات ** علی مولا
مکان نشرایران - قم
سال نشر1428ق - 2007م
چاپ1
شابک978-964-6168-65-7
زبانعربی
تعداد جلد1
کد کنگره
/ش2م9 10/5 BP
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

کتاب با دو مقدمه از ناشر و مؤلف آغاز شده است. در مقدمه ناشر، به شرح حال نسبتا کاملی از مؤلف پرداخته شده[۱] و در مقدمه مؤلف، به‌صورت کوتاه و مختصر، به موضوع کتاب، اشاره شده است[۲].

کتاب، مشتمل بر 29 مجلس در ذکر مدایح و مصایب اهل‏بیت(ع) است که در مناسبت‌های شهادت و وفات هریک از معصومین (از پیامبر(ص) و حضرت فاطمه زهرا(س) تا امام حسن عسکری(ع) بیان گردیده است. در این مجالس، به‌منظور بیان مصایب و مدایح اهل‌بیت(ع)، از روایات و اشعار شعرای عرب، در مدح و رثای ایشان، استفاده شده است.

به‌منظور آشنایی بیشتر با کتاب، به محتوای برخی از این جلسات، اشاره می‌شود. در مجلس نخست، اشعاری از «الهاشميات» کمیت بن زید اسدی (60-126ق) آورده شده است که با ابیات زیر، آغاز گردیده است.

و لقد بكيت لقتل آل محمدباللطف حتی كل عضو مدمع
عقرت بنات الأعوجية هل درتما يستباح بها و ماذا يصنع
وحريم آل محمد بين العدانهب تقاسمه اللئام الوضع[۳]

در مجلس دوم، پس از ذکر روایتی از ریان بن شبیب از امام رضا(ع) در عظمت عزاداری برای امام حسین(ع) و لزوم گرامی‌داشت ایام محرم، به ماجرای ملاقات دعبل خزاعی با آن حضرت و سرودن اشعاری در مصیبت امام حسین(ع)، اشاره شده است که ابیاتی از آن، ذکر می‌شود:

أ فاطم لو خلت الحسين مجدلاو قد مات عطشانا بشط فرات
إذا للطمت الخد فاطم عندهو أجريت دمع العين في الوجنات
أ فاطم قومي يا ابنة الخير و اندبينجوم سماوات بأرض فلات[۴]

در مجلس سوم، به روایتی از کتاب «الاحتجاج» شیخ طبرسی از امام حسن عسکری(ع) در تأویل معنای «کهیعص» اشاره گردیده است[۵].

پانویس

  1. ر.ک: مقدمه ناشر، ص7- 13
  2. ر.ک: مقدمه مؤلف، ص17
  3. ر.ک: متن کتاب، ص19
  4. ر.ک: همان، ص30-36
  5. ر.ک: همان، ص41

منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب.


وابسته‌ها