مقاييس البلاغة بين الأدباء و العلماء

مقاييس البلاغة بين الأدباء و العلماء، نوشتۀ حامد صالح خلف ربیعی است که با این تألیف می‌خواهد مهم‌ترین مقیاس‌های بلاغی را که در میان دو طبقه از عالمان و ادیبان مطرح است، نشان دهد. همچنین، اصولی را اثبات کرده و وجه موافقت‌ها و مخالفت‌هایی را که مفاهیم در نگاه عالمان و ادیبان دارند، بیان کند و در آخر، ردیه‌ای بر کسانی بنویسد که برای بلاغت عربی در زندگی ادبی و فکری امروزه اهمیتی قائل نیستند.[۱]

مقاييس البلاغة بين الأدباء و العلماء
مقاييس البلاغة بين الأدباء و العلماء
پدیدآورانربیعی، حامد صالح خلف (نويسنده)
ناشرکتاب فروشی اشراقی
مکان نشرعربستان - مکه مکرمه
سال نشر1416ق - 1996م
چاپ1
شابک9960-03-093-8
زبانعربی
تعداد جلد1
کد کنگره
ر۲م۷ 6161 PJ
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

مصنف در مقدمه از معنای قیاس پرده برداشته است؛ مقیاس را در حوزۀ علم، قاعده نامیده که شایع است و تغییرپذیر نیست و آن را در میدان فن به ضابطه تعبیر کرده است که عنصر ذوقی در آن وجود دارد. نسبی است و از عصری به عصر دیگر تغییر می‌کند.[۲] او همچنین مرزهای عرصه بلاغت و کارکردش را در ادبیات و نیازمندی این دانش را به مقیاس توضیح داده است.[۳]

کتاب در دو باب و چندین فصل‌ صورت‌بندی شده است؛ باب اول دربردارندۀ بارزترین مقیاس‌های دانش بلاغت در نزد ادیبان است که هریک از این مقیاس‌ها را برای مرزبندی‌ نکته‌های ظریف و فنی برای عناصر ادبی به کار می‌برند؛ مقیاس‌های ابداع فنی، بنای ترکیب‌ها و ریخت کلماتی که معنای لطیف ادبی را به مخاطب می‌رساند، مباحث این باب را شکل می‌دهند.[۴]مصنف در باب دوم به مقیاس‌های دانش بلاغت نزد علما می‌پردازد و مقیاس‌های علمی فصاحت را در دانش‌های معانی، بیان و بدیع بررسی کرده است.[۵]


پانویس

  1. ر.ک: مقدمه کتاب، ص 11
  2. ر.ک: همان، ص 22
  3. ر.ک: همان، ص 42
  4. ر.ک: متن کتاب، ص 63-411
  5. ر.ک: همان، ص 704-411

منابع مقاله

  1. مقدمه کتاب
  2. متن کتاب.

وابسته‌ها