مقامات منظوم شیخ جام (ژنده پیل)
مقامات منظوم شیخ جام (ژنده‌پیل)، مقامات منظوم ابونصر احمد بن ابوالحسن بن احمد بن محمد نامقى جامى، معروف به احمد ژنده‌پیل یا احمد جام (441-536ق) است که توسط سراینده‌ای ناشناس، سروده شده و با تصحیح حسن نصیری جامی، منتشر شده است.
| مقامات منظوم شیخ جام (ژنده پیل) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ژنده‌پیل، احمد بن ابوالحسن (نويسنده) نصیری جامی، حسن (مصحح) |
| ناشر | پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگى |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1391ش |
| چاپ | 1 |
| موضوع | ژنده‌پیل، احمد بن ابوالحسن،441 -536ق. - شعر فارسی - تصوف |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | PIR ۴۹۳۲/م۷ ۱۳۹۱ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
اثر حاضر، از چند منظر، مهم و درخور توجه است:
- از منظر تاریخ ادبیات عرفان و تصوف: این کتاب تنها اثر «منظوم» در حوزه «مقامات» مشایخ عرفان و تصوف ایران محسوب می‌گردد که «اختصاصا» به حکایات احوال و داستان‌هایی از کرامات یکی از مشایخ صاحب‌نام پرداخته است. در ادب فارسی معمولا آثار حکایات احوال و کرامات مشایخ (=مقامات) یا به نثر است و یا حکایاتی معدود و پراکنده از چند عارف است که در آثار منظوم عرفانی و اخلاقی مجموع آمده است.
- از منظر میراث عرفانی و خانقاهی شیخ جام: این کتاب، یگانه اثر منظوم خاندانی و خانقاهی شیخ احمد جام است که در دسترس است و محفوظ مانده است.
- از منظر ادبیات تطبیقی حوزه عرفان و تصوف: این کتاب صورت منظوم اثری دیگر است که پیش‌تر به نثر و بر اسلوب مقامات عارفان نگارش یافته است.
- از منظر اسلوب ادبی: ناظم این مقامات در نظم حکایات - ضمن پایبندی و وفاداری به متن - از ابداع و نوآوری نیز غافل نبوده است و این اثر از نظر ساختار حکایات و اسلوب روایی و همچنین توجه به بدایع لفظی و معنوی، درخور توجه است.
- از منظر نسخه‌شناسی و احیای میراث مکتوب: این اثر اکنون بنا به یک نسخه کهن و مغتنم در دسترس ماست؛ نسخه‌ای ناشناخته و میراثی خاندانی و دودمانی که اینک از نقاب گنجینه‌ها، سر برآورده و رخ گشوده است[۱].
کتاب دارای چهار بخش مهم است:
- بخش آغازین: شامل تحمیدیه و نعت حضرت رسول(ص) و وصف شب معراج و ابیاتی در منقبت اصحاب و بزرگان دین و مدح بزرگان عصر. این بخش، محصول ذوق و طبع سراینده است.
- بخش اصلی: شامل حکایات و داستان‌های احوال و کرامات شیخ جام.
- یک پیوست: شامل رساله‌ای به قلم «شهاب‌الدین اسماعیل بن احمد جام»، در اثبات بزرگی شیخ جام.
- دعا و مناجات اختتام کتاب[۲].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.