قصد و عدم وقوع (نامه‌ها)

قصد و عدم وقوع، اثر محمدرضا حکیمی (1314-1400ش)، مجموعه نامه‌هایی از حکیمی در سال‌های اولیه دهه ۷۰ است، که وی برای نشریه معتبر آینه پژوهش قم، به ضرورت، نکاتی را می‌نویسد. این نامه‌ها در نهایت به ۱۱ نامه با موضوعات فکری، مذهبی می‌انجامد. در این نامه‌ها حکیمی به بایدها و انتظارات در زمینه‌های مختلف حکومت اسلامی، وضعیت مطلوب حوزه‌های علمیه، جامعه اسلامی و... می‌پردازد، و از برآورده نشدن آنها احساس نارضایتی می‌کند و از آن تحت عنوان «عدم وقوع‌ها» یاد می‌کند.

قصد و عدم وقوع (نامه‌ها)
پدیدآوران	حکیمی، محمدرضا (نویسنده)
ناشر	دلیل ما
مکان نشر	قم
سال نشر	1386ش
چاپ	سوم
زبان	فارسی
تعداد جلد	1
کد کنگره	‏
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf

حکیمی در مقدمه‌ای که در سال ۱۳۸۲ جهت انتشار مجموعه‌ این نامه‌ها در قالب یک کتاب نوشته، آورده است: «خوانندگان گرامى توجه دارند که یازده نامه‌اى که در این کتاب آمده است، مربوط به ۱۲ سال پیش است، یعنى سالهایى که هنوز فساد و ظلم، ضعف فراگیر مدیریت، ویرانى دستگاه قضایى (به تعبیر خود آقایان)، سقوط اخلاقى برخى جوانان، نفوذ افکار بیگانگان، فساد وحشتناک بازار اسلامى، دیکتاتورى مال و ثروت، و فاصله‌هاى جهنمى در زندگیها، تا این اندازۀ غیر قابلِ تصوّر پدید نیامده بود، و «قلّه‌هاى ثروت» در برابر «درّه‌ى فقر» دیده نمى‌شد، و حرکت جامعه به سوى تشکیل «نظام عامل بالعدل» و «جامعۀ قائم بالقسط» - باحتمال - مى‌توانست مورد اندکى امید باشد. اما امروز همین اندازه جاى این سخن مانده است که آگاهان بگویند - و وظیفه است که بگویند: - نه انقلاب این است و نه اسلام انقلابى این؛ تا هم دشمن نتواند واقعیّات موجود را، اسلام معرّفى کند - که متأسّفانه در نوشته‌هایى از داخل و خارج کرده است - و هم دوست نتواند واقعیّات موجود را توجیهى براى سرخوردگى از اسلام بداند.

منابع مقاله

مقدمه کتاب