قزوینی، حسین بن محمدابراهیم
سيد حسين بن محمدابراهيم حسينى قزوينى (حدود 1126-1208ق)، فقیه، اصولی، از عالمان بزرگ سدۀ دوازدهم هجرى[۱]، او از مشايخ اجازۀ علاّمۀ بحر العلوم بوده است.[۲]
| نام | قزوینی، حسین بن محمدابراهیم |
|---|---|
| نام‌های دیگر | قزوینی، سيد حسين بن محمدابراهيم
ح‍س‍ی‍ن‍ی، حسین بن محمدابراهیم |
| نام پدر | محمدابراهیم |
| متولد | حدود ۱۱۲۶ق |
| محل تولد | قزوین |
| رحلت | 1208 ق |
| اساتید | نصراللّه حائری |
| برخی آثار | غنا، موسیقی |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00090AUTHORCODE |
ولادت
تاریخ دقیق ولادت قزوینی معلوم نیست و آن را حدود ۱۱۲۶ق دانسته‌اند. وی اهل تبریز بوده و در قزوین درگذشت.
تحصیلات
ابتدا نزد پدرش درس خواند. علوم عقلی و رجال و حدیث را از برادر خود، محمدمهدی آموخت. بنابر آنچه در احوالات او گزارش شده، وی از نصراللّه حائری، حسین ماحوزی، محمدعلی جزینی و ملا محمدقاسم تنکابنی روایت نقل کرده است.
سید محمدمهدی طباطبایی بحرالعلوم و میرزا ابوالقاسم قمی (صاحب قوانین‌الاصول) از او اجازه روایت داشتند.
گفتار بزرگان
علاّمۀ بحرالعلوم او را اين گونه ستوده است: «فخر السادة الأعاظم، و نُخبة العلماء الأكارم، العالم العامل الورع الفاضل الفقيه المطّلع المتضلّع».[۳]
شيخ عبدالنبى قزوينى كه سالها مصاحب او بوده است در وصف او مى‌نويسد:
البحر الخضمّ، و الطود الأشمّ، الفاضل المكرم، العالم المفخم، أفقه الفقهاء، و أكرم العلماء، صاحب الفكر المستقيم و الذهن القويم...و ليس فنّه مقصوراً على الفقه و لا منظوره موقوفاً عليه...[۴]
وفات
به سال ۱۲۰۸ق در قزوین درگذشت.
آثار
از قزوينى چندين كتاب و رساله بر جاى مانده است؛ از جمله معارج الأحكام في شرح مسالك الأفهام و شرائع الإسلام و مستقصى الاجتهاد في شرح ذخيرة المعاد و الإرشاد و رسالۀ اخلاق و سير و سلوك.
رساله‌هاى الأحفاد مع وجود الأجداد، أحكام النبش، الزنا بذات البعل، نكاح الكوافر نيز، از تأليفات قزوينى است كه نزد شيخ عبدالنبى قزوينى موجود بوده و آنها را در كمال حُسن و متانت و اتقان و رزانت يافته است.[۵]
پانویس
- ↑ تاريخ دقيق ولادت قزوينى دانسته نيست و شيخ آقا بزرگ آن را حدود 1126 دانسته است.
- ↑ قزوينى در 1194 به سيد بحر العلوم اجازۀ روايى داده است. الكرام البررة، ج 1، ص 373؛ مستدرك الوسائل، ج 3، ص 384.
- ↑ الكرام البررة، ج 1، ص 374.
- ↑ تتميم أمل الأمل، ص 131.
- ↑ تتميم أمل الآمل، ص 32 بسيارى ديگر از تأليفات وى را شيخ آقا بزرگ در الذريعة و الكرام البررة(ج 1، ص 374 375) شناسانده است. نسخۀ خطى چندين رساله از او نيز در مجموعۀ 76 كتابخانۀ آیت‌الله زنجانى هست.شرح حال مفصّل او نيز در كتاب شجرۀ طيّبه(قزوين، 1392 ق)، نوشتۀ يكى از نوادگان ايشان آقاى حاج سيد جو ادى آمده است.