فضل العطاء على العسر
فضل العطاء علی العسر اثر ابوهلال حسن بن عبدالله بن سهل عسكرى (ح 310 الی 320- 395ق)، که در آن، روایات و جملاتی از بزرگان پیرامون سجایای اخلاقی را بازگو می‌کند که با تحقیق، تصحیح و تعلیقات محمود محمد شاکر، منتشر شده است.
| فضل العطاء على العسر | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | عسکری، حسن بن عبد الله (نويسنده) شاکر، محمود محمد (محقق) |
| ناشر | المطبعة السلفیة و مکتبتها |
| مکان نشر | مصر - قاهره |
| سال نشر | 1353ق |
| چاپ | 0 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
در مقدمه کوتاه از ناشر که به ابتدای کتاب افزوده شده، این اثر، آینه‌ای دانسته شده است که یکی از فضایل اعراب (بخشش در حال تنگدستی) در آن منعکس گردیده و آن فضیلتی است که به ادعای او، هیچ قومی روی زمین نمی‌تواند با آنها برابری کند. وی این کتاب را یکی از آثار نوشته شده در زمینه ادبیات عربی معرفی کرده است که مردم به خاطر لذت و بهره‌ای که در مطالعه مطالب آن وجود دارد، بدان مایل و راغب بوده و مورد استقبال آنان، قرار گرفته است[۱].
این کتاب، پیش از این، در سال 1326ق، توسط محمود جبالی تحت عنوان «کتاب الکرماء» منتشر شده است اما پس از آن، محقق اثر حاضر، به نسخه‌ای ارزشمند از آن دست یافته و آن را به صورت کامل‌تری، تصحیح و تحقیق نموده و تعلیقاتی بر آن افزوده و آن را تحت عنوان «فضل العطاء علی العسر»، منتشر کرده است[۲].
کتاب با روایتی از عبدالله بن عمر بن خطاب آغاز شده است که در آن مردی از پیامبر(ص)، سؤالاتی پرسیده و آن حضرت نیز به او پاسخ داده است. در این روایت، چنین آمده است که: «أن رجلا جاء الی رسول الله(ص) فقال: یا رسول الله، أی الناس احب إلی الله؟ فقال: أحب الناس إلی الله أنفعهم للناس، وأحب الأعمال إلی الله عز وجل، سرورتدخله علی مسلم... تکشف عنه کربة، أو تقضی عنه دینا، أو تطرد عنه جوعا. ولأن أمشی مع أخ فی حاجة أحب إلی من أن أعتکف فی هذا المسجد- یعنی مسجد المدینة- شهرا...» (مردی نزد رسول خدا(ص) آمد و عرض کرد: یا رسول الله کدام مردم نزد خدا محبوب‌ترند؟ فرمود: محبوب‌ترین مردم نزد خداوند، سودمندترین آنهاست و محبوب‌ترین کارها نزد خداوند متعال، شادی است که برای مسلمانی به ارمغان می‌آوری، با زدودن غم و اندوه از او یا ادا کردن بدهی از او، یا دور کردن گرسنگی از او. راه رفتن با برادری در رفع نیاز او، برای من محبوب‌تر از یک ماه اعتکاف است)[۳]. وی در ادامه اقوال و اشعار افراد مختلف در اثبات فضیلت بخشش در عین تنگدستی را نقل می‌کند.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.