علامه، ضیاءالدین
سيد ضياءالدين علامه اصفهانى (1290-1377ش)، فقیه، اصولی، مؤلف و مصحح.
| نام | علامه، ضیاءالدین |
|---|---|
| نام‌های دیگر | آیت‌الله علامه اصفهانی
علامه اصفهانی، ضیاءالدین حسینی اصفهانی، ضیاءالدین |
| نام پدر | |
| متولد | 1290ش |
| محل تولد | اصفهان |
| رحلت | 1378 ق |
| اساتید | سيد محسن حكيم |
| برخی آثار | مجمع الرجال |
| کد مؤلف | AUTHORCODE07148AUTHORCODE |
ولادت
در حدود سال 1290ش (1330ق) در اصفهان و در خاندانى عالم به دنيا آمد.
تحصیلات
وى در نوجوانى بر اثر عشق وافر به تحصيل، به فراگيرى علوم اسلامى پرداخت.
وى در نجف از دروس خارج آيات عظام: سيد عبدالهادى شيرازى، سيد محسن حكيم، سيد محمود شاهرودى و سيد ابوالقاسم خويى و ديگران استفاده برد و از آنان اجازه اجتهاد و روايت گرفت. وى در نجف بر اثر ملازمت و تماس دائم با محقق فرزانه، آقا بزرگ تهرانى و استفاده از محضر او در فنون كتاب‌شناسى و رجال موفق به نوشتن آثار ارزشمندى گرديد. استاد علامه پس از ده سال توقف در نجف به اصفهان بازگشت و به انجام امور دينى و حل مشكلات مردم همت گماشت.
فعالیت‌ها
انتشار هفته‌نامه نداى دين در اصفهان در دوران دكتر مصدق، مبارزه با بهائيان، پيوستن به جرگه فداييان اسلام و نيز سخنرانى‌هاى آتشين عليه دستگاه حاكم و انتقاد از اوضاع زمان، از جمله فعالیت‌های سياسى و اجتماعى ايشان بوده است. اين فعاليت‌ها عكس‌العمل رژيم را به دنبال آورد و با فشارهايى كه به ايشان وارد گرديد، در 37 سالگى مجبور به مهاجرت به عتبات عاليات شد.
تأسیس انجمن تبلیغات دینی اصفهان، تأسیس بیمارستان عسگریه، تأسیس حسینیه‌ی رضوی در اصفهان و تأسیس حسینیه‌ی اصفهانی‌ها در مشهد مقدس از جمله اقدامات به یادماندگی و ماندگار این عالم گرانقدر است.
وفات
وى سرانجام در 10 بهمن 1377 برابر با 14 شوال 1419 بر اثر شدت بيمارى در 87 سالگى چشم از جهان فروبست و پس از تشييعى با شكوه، در جوار مزار علامه مجلسى به خاک سپرده شد.
آثار
از ايشان آثار متعددى بر جاى مانده كه برخى از آن‌ها از اين قرارند:
- تفسير ضياء
- تحقيق كتاب الوافى در شانزده جلد
- تحقيق مجمع الرجال در هفت جلد.
- ضياءالدرايه
- ضياءالقاري