عبدالحمید، محمد محیی‌الدین

محمد محیی‌الدین عبدالحمید (1318-1392ق)، عالم مصری و دارای آثار (تألیف، شرح، تعلیق و تحقیق) متعدد در موضوعات متنوع.

نام	عبدالحمید، محمد محیی‌الدین
نام‎های دیگر	محمد محي‌الدين عبدالحميد
نام پدر	عبد الحميد ابراهیم
متولد	/ 1318ق / 1900م
محل تولد	روستای کفرحمام مصر
رحلت	1351ش / 1392ق / 1972م
اساتید
برخی آثار	زهر الآداب و ثمر الألباب (حصری قیروانی) المثل السائر في أدب الكاتب و الشاعر نهج البلاغة شرح ابن عقیل أوضح المسالک إلی ألفیة ابن مالک شرح قطر الندی و بل الصدی شرح شذور الذهب في معرفة کلام العرب مغني اللبیب عن کتب الأعاریب ‏المسايرة في علم الكلام و العقائد التوحيدية المنجية في الآخرة ‏شرح قطر الندی و بل الصدی
کد مؤلف	AUTHORCODE05772AUTHORCODE

ولادت

محمد محیی‌الدین عبدالحمید در روستای کفرحمام مصر در سال 1318ق/1900م، متولد شد

تحصیلات

وی در دامن پدرش که عالم الازهر بود و مسند قضا و فتوی داشت پرورش یافت. پدر، وی را به کسی سپرد که حفظ قرآن و مبادی قرائت و کتابت را به او بیاموزد. وقتی پدرش در فارسکو و دمیاط، قاضی بود، وی به مؤسسه دینی دمیاط وارد شد، سپس هنگامی که پدرش برای تصدی سمت افتا به وزارت اوقاف منتقل شد، به مؤسسه قاهره رفت و در سال 1344ق/1925م، به الازهر پیوست.

او پس از فارغ‌التحصیلی از مؤسسه القاهره، در همان‌ جا به تدریس پرداخت و چون دانشکده جامع الازهر تأسیس شد او برای اولین بار برای تدریس در دانشکده زبان عربی در سال 1350ق، انتخاب شد. در آن زمان او از نظر سنی، جوان‌ترین عضو هیئت‌ تدریس دانشکده بود. پس از چندی شهرتش از دانشکده فراتر رفت و مورد توجه شیخ الازهر، محمد مصطفی المراغی قرار گرفت. شیخ الازهر او را به‌عنوان سخنران مناسبات دینی عام در جامع الازهر انتخاب نمود.

هنگامی که دولت سودان خواست رشته حقوق را در دانشکده جوردون راه‌اندازی کند، از محمد محیی‌الدین برای مشارکت در تهیه برنامه درسی برای علوم شرعی در سال 1359ق، کمک گرفت. وی در آنجا به‌عنوان استاد حقوق اسلامی شروع به کار کرد و تا سال 1943م، در آنجا ماند و پس‌ از آن به مصر بازگشت.

پس از بازگشت از سودان، وی به‌عنوان معاون دانشکده زبان عربی منصوب شد و به توسعه و ارتقای وضعیت آن کمک کرد، سپس در سال 1367ق/1946م، به‌عنوان بازرس در قراردادهای مذهبی، منصوب شد و پس از دو سال به دانشکده اصول دین به‌عنوان استاد رفت و چهار سال در آنجا ماند و پس ‌از آن به‌عنوان مدیر بررسی علوم دینی و عربی استخدام شد و در سال 1374ق، به ریاست دانشکده زبان عربی رسید و مدت 5 سال در این سمت باقی ماند و پس ‌از آن به کالج اصول دین بازگشت و پس از گذشت پنج سال مجدداً در سال 1384ق، به‌عنوان رئیس دانشکده زبان عربی منصوب شد و پس از گذشت یک سال بازنشسته شد.

در طی این مدت و پس‌ از آن، وی به‌عنوان عضوی از اعضای کمیته فتوای الازهر انتخاب شد، سپس ریاست آن را برعهده گرفت و در سال 1384ق/1964م، به‌عنوان عضو آکادمی زبان عربی در قاهره انتخاب شد و ریاست گروه احیای تراث در مجلس اعلای شئون اسلامی قاهره را برعهده گرفت. او علاوه بر این عضو مجمع بحوث اسلامی که تابع الازهر می‌باشد، نیز بود.