صله رحم و روابط اجتماعی
صله رحم و روابط اجتماعی تألیف محمدرضا ضمیری (متولد 1346ش) و محسن طوسی (متولد 1358ش)، به موضوع ارتباط میان خویشاوندان بهعنوان یکی از مهمترین ابعاد همبستگی اجتماعی و آسیبشناسی و اهمیت و فضیلت آن از دیدگاه اسلام پرداخته است.
صله رحم و روابط اجتماعی | |
---|---|
پدیدآوران | ضمیری، محمدرضا (نويسنده)
طوسی، محسن (نويسنده) پور شريف، حسين (ويراستار) |
ناشر | مؤسسه علمی فرهنگی دار الحديث. سازمان چاپ و نشر |
مکان نشر | ایران - قم |
سال نشر | 13سده |
چاپ | 1 |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
صله رحم که اسلام بر مستحب بودن آن تأکید دارد، به معنای ارتباط میان خویشاوندانی است که میان آنها رابطه محرمیت برقرار است؛ البته هستند فقیهانی که این ارتباط و همبستگی را واجب دانستهاند. ارتباط صمیمانه میان خویشاوندان کارکردها و آثار فراوان اجتماعی دارد که میتوان به طولانیشدن عمر، افزایش رزقوروزی، جلب محبت، همبستگی اجتماعی، نابودی گناهان، حفظ سلامت روانی و آسانی روز حساب اشاره کرد.[۱]
کتاب در چهار فصل تنظیم شده است. مباحث با تعریف و تبیین موضوع و ذکر ضرورت و اهمیت آن آغاز شده است. فصل اول ابتدا به ذکر مفاهیم و اهمیت صلهرحم پرداخته است. از دیدگاه قرآن، صلهرحم، آنقدر اهمیت دارد که خداوند متعال آن را در ردیف پرستش خود قرار داده و این، نشانه عظمت این امر است: «... بهجز خدای را نپرستید و به پدر و مادر و خویشان و یتیمان و مستمندان نیکی کنید... (بقره: 83)».[۲]
در سه فصل دیگر به ترتیب عوامل همبستگی صلهرحم و قلمرو آن؛ پیامدها و آفات صلهرحم ارائه شده است. پیامدهای صلهرحم در دو بخش دنیوی و اخروی مطرح شده است. جلوگیری از مرگهای ناگوار، آسانی حساب و ورود به بهشت و قرارگرفتن در درجات بالا از جمله پیامدهای اخروی صلهرحم است. در این زمینه امام صادق(ع) میفرماید: «صلهرحم، حساب روز قیامت را آسان میکند و عمر را طولانی مینماید و از مرگ ناگوار نجات میدهد...».[۳]
نویسنده، در جمعبندی انتهای کتاب بر تثبیت صلهرحم بهعنوان یک ارزش اجتماعی حیاتبخش در جامعه امروز تأکید دارد: «... با تمهید برخی زمینهها و زیرساختهای روانی و فرهنگی و اجتماعی مناسب و تبیین آثار و کارکردهای مفید این پدیده در زندگی دنیوی و اخروی میتوان سطوحی از آن را همواره بهعنوان یک ارزش اجتماعی حیاتبخش در جامعه، تحت هر شرایط تمدنی تثبیت نمود».[۴]
فهرست محتوا در آغاز و کتابنامه در پایان کتاب درج شده است.
پانویس
منابع مقاله
پیشگفتار و متن کتاب.