صلة الناسك في صفة المناسك
صلة الناسک في صفة المناسک اثر ابن صلاح، تقىالدين ابوعمرو عثمان بن عبدالرحمان بن عثمان بن موسى بن ابىنصر نصرى شهرزورى (577- 643ق) در فقه شافعی، در بیان مناسک و آداب حج و توضیح و تشریح آن که با تحقیق عبدالکریم بن صنیتان عمری، منتشر شده است.
صلة الناسك في صفة المناسك | |
---|---|
پدیدآوران | ابن صلاح، عثمان بن عبد الرحمن (نويسنده) عمری، عبدالکریم بن صنیتان (محقق) |
ناشر | المعهد العلمي العالي للثقافة و الفکر الإسلامي |
مکان نشر | عربستان - مدینه منوره |
سال نشر | 1432ق - 2011م |
چاپ | 1 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تردیدی در صحت انتساب کتاب به ابن صلاح وجود ندارد. از جمله اموری که این امر را تأیید میکند، عبارتند از:
- تصریح مؤلف به این کتاب در اثر دیگر خود تحت عنوان «شرح مشکل الوسیط»؛
- تثبیت این امر در ابتدای نسخه خطی کتاب؛
- استفاده بسیاری از علما و فقهای پس از ابن صلاح از این کتاب و تأیید انتساب آن به او توسط نووی، ابن جماعه، خطیب شریینی، فخرالدین ابوبکر بن علی بن ظهیره، محب طبری، فاسی مالکی، ابن حجر هیتمی و...[۱].
این کتاب از مذهب شافعی، یکی از مهمترین منابع مرتبط با مناسک و آداب حج بهشمار میرود که مطالب جالب و مهمی را در یک مقدمه 5 باب (با فصول مختلف) و یک خاتمه خود جای داده است. نویسنده در این کتاب، اعمال حاجیان را از زمانی که تصمیم به حج گرفته و راه میافتند را تا زمانی که تمامی مناسک و آداب خود را انجام داده و بازمیگردند، به صورت کامل، جامع و مفصل، توضیح داده و در آن، با ارائه شرح و توضیحاتی که برطرف کننده اشتباهات و رفع کننده خطاها میباشد، به اشاعه سنت و برطرف کردن بدعتها و تخلفاتی که درباره این موضوع به وجود آمده، پرداخته است[۲].
اثر حاضر، دارای غنای علمی فراوانی از احادیث، روایات، آثار، احکام و قواعد فقهی و اصولی، فوائد لغوی و زبانی و... بوده و هیچ کس پیش از آن، کتاب مناسکی مانند آن را تصنیف و مطالب را همانند آن، طبقهبندی و ارائه نکرده است، لذا فقها و علمای بسیاری از جمله فقهای مذهب شافعی و سایر مذاهب، بر آن اعتماد نموده و از مطالب و مباحث آن بهره برده و مسائل فقهی فراوانی پیرامون مسائل فرعی مربوط به شعائر و احکام فقهی مرتبط با مناسک، آداب و ضوابط حج و قواعد فقهی مرتبط با آن را از این کتاب، نقل کردهاند[۳].
علما و بزرگان بسیاری از این کتاب به نیکی یاد کرده و آن را ستودهاند، از جمله نووی، ابن خلکان و خاجی خلیفه[۴]. فهرست آیات، احادیث، آثار، اعلام، اماکن، اصطلاحات، مصادر و موضوعات در پایان کتاب آمده است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.