شمشاطی، علی بن محمد
علی بن محمد شمشاطی (متوفی بعد 377ق)، ادیب قرن چهارم، آشنا به شعر و تاریخ و صاحب کتاب «الأنوار في محاسن الأشعار».
| نام | شمشاطی، علی بن محمد |
|---|---|
| نامهای دیگر | ابي الحسن علي بن محمد بن المطهر العدوي المعروف بالشمشاطي |
| نام پدر | محمد |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | بعد 377ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | الأنوار و محاسن الأشعار |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04037AUTHORCODE |
اصل و موطن
ابوالحسن علی بن محمد شمشاطی عدوی، معروف به شمشاطی، از قبیله بنی‌عدی، یکی از شاخه‌های تغلب و اصل وی از شمشاط (در ارمینیه) بوده است و در الجزیره مشهور بود.
جایگاه علمی
وی ادیب بوده و به تاریخ و شعر اشتغال داشته است.
جایگاه اجتماعی
او با آل حمدان مرتبط گردید و تعلیم و تربیت دو فرزند ناصرالدوله بن حمدان را عهده‌دار شد و سپس از ندیمان و هم‌نشینان آن دو قرار گرفت.
آثار
- النزه والابتهاج؛
- الأنوار في محاسن الأشعار؛
- الديارات؛
- أخبار أبي‌تمام والمختار من شعره؛
- تفضيل أبي‌نواس على أبي‌تمام؛
- المثلث؛
- مختصر تاريخ الطبري؛
- الرسائل (نامه‌هایی که به سیف‌الدوله ارسال نموده است)[۱].
پانویس
منابع مقاله
زرکلی، خیرالدین، «الأعلام»، لبنان، بیروت، دارالعلم للملايين، الطبعة السادسة عشرة، 2005م.