شفیعی، ضیاءالدین
سید ضیاءالدین شفیعی (متولد 1344ش)، شاعر معاصر ایرانی که تألیفات و تحریرات متعددی در زمینه‌های مختلف شعر، نثر، نقد و ترجمه دارد.
| شفیعی، ضیاءالدین | |
|---|---|
 | |
| نام پدر | سید کریم |
| ولادت | 10 اردیبهشت ١٣٤٤ش |
| محل تولد | مشهد |
| پیشه | شاعر، نویسنده |
| اطلاعات علمی | |
| درجه علمی | دکتری ادبیات فارسی |
| برخی آثار | چهار عنصر بیدل |
ولادت
سید ضیاءالدین شفیعی، فرزند سید کریم، 10 اردیبهشت ١٣٤٤ش، از خانواده‌ای گیلانی در شهر مقدس مشهد متولد شد.
تحصیلات
تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در مشهد گذراند و سپس به تهران آمد و از دانشگاه تهران لیسانس پیراپزشکی و سپس فوق لیسانس ارتباطات و سرانجام دکتری ادبیات فارسی گرفت.
شفیعی با انقلاب اسلامی ایران، به عرصه فعالیت‌های فرهنگی - هنری قدم گذاشت و در سال‌های دفاع مقدس به ادبیات گرایش پیدا کرد و نخستین کتابش در سال ١٣٧٢ش، منتشر شد.
نمونه‌ای از اشعار
| گرچه روزی تلخ‌تر از روز عاشورا نبود | آنچه ما دیدیم جز پیشامدی زیبا نبود | |
| عشق می‌فرمود: «باید رفت» می‌رفتند و هیچ | بیمشان از تیرهای تلخ و بی‌پروا نبود |
.
آثار
آثار منتشرشده وی عبارتند از: «سرود مرد غریب»، «انار»، «پشت به سایه‌ها و صداها»، «بر گونه‌های ماه»، «افکار و اندیشه‌های سید جمال‌الدین اسد آبادی»، «گزیده ادبیات معاصر»، «سمت صمیمانه حیات» و «امام خمینی، پدر انقلاب اسلامی»، «سلمان و سرانجام» (یادنامه‌ی جامع و کامل در بزرگداشت شاعر فقیه سلمان هراتی)، «پرونده‌های متروک»، «کفن کاغذی»[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: محمدزاده، مرضیه، ج2، ص1615
منابع مقاله
محمدزاده، مرضیه، «دانشنامه شعر عاشورایی: انقلاب حسینی در شعر شاعران عرب و عجم»، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ اول، 1383.