زناشوئی در ایران باستان
زناشویی در ایران باستان، به قلم جمشید کاوسجی کاتراک دانشجوی پارسی اعزامی از هند در رشته ادبیات فارسی دانشگاه تهران و فارغ التحصیل اوستا و پهلوی از دانشگاه بمبئی نگاشته شده است. موبد رستم شهزادی نیز آن را به فارسی ترجمه کرده است. این کتاب به بررسی آداب زناشویی و به‌ویژه ازدواج با محارم در میان ایرانیان اختصاص دارد.
| زناشوئی در ایران باستان | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | کاتراک، جمشید ک‍اوس (نويسنده) شهزادی، رستم (مترجم) |
| سال نشر | 1342ش |
| چاپ | 1 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
نویسنده با روش توصیفی و با هدف رد کردن نظریه ازدواج با محارم در بین زرتشتیان، کتاب را در چهارده فصل به نگارش درآورده است. اشاره‌ای مختصر به فرهنگ و تمدن ایران باستان، مقام زن و زناشویی در گاهان محتوای سه فصل اول را تشکیل می‌دهد. در فصل‌های چهارم و پنجم، بحث تک همسری در اوستا و ازدواج در ایران باستان براساس متون پهلوی بررسی شده است. نویسنده در فصل ششم می‌کوشد تا نشان دهد، معنای واژه «خیت ودثه» (خوی دوده) ازدواج با محارم نیست؛ از این‌رو، در فصل هشتم تا دهم، به رد اتهام‌های بی‌اساس مورخان یونانی به‌ویژه هرودوت، مبنی بر رواج ازدواج محارم در میان ایرانیان باستان، به‌ویژه شاهان هخامنشی پرداخته و در عوض، گواهانی مبنی بر رواج آن در بین یونانیان، مصریان و یهودیان و عرب‌های قدیم آورده است. بررسی معنای واژه خوی دوده در ادبیات پهلوی و کتاب دینکرد و همچنین رد اتهامی بر ضد ارداویراف مبنی بر زناشویی وی با خواهرانش، محتوای فصل‌های یازدهم تا سیزدهم را تشکیل می‌دهد. سرانجام در آخرین فصل، نتیجه‌گیری از همه مباحث کتاب آمده است[۱].
پانویس
- ↑ شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، ص313-314
منابع مقاله
شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، کتاب‌شناسی توصیفی ادیان (دفتر چهارم: ادیان ایران باستان)، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، چاپ اول، 1396.