زبان فارسی و ایران‌شناسی: مجموعه مقالات
زبان فارسی و ایران‌شناسی: مجموعه مقالات نوشته و ترجمۀ محسن شجاعی، مطالب گردآمده در این کتاب که همۀ آنها مرتبط با منابع روسی است، می‌تواند در کار پژوهشگران و علاقمندان در دو حوزۀ زبان فارسی و ایران‌شناسی سودمند باشد. تمام این مقالات به استثنای یکی پیش از این در مجموعه‌ها و مجلات گوناگون منتشر شده‌اند و در این کتاب با اصلاحاتی بازچاپ شده‌اند.
| زبان فارسی و ایران‌شناسی: مجموعه مقالات | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شجاعی، محسن (نویسنده) |
| ناشر | کتاب بهار |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | ۱۴۰۲ |
| شابک | 7ـ63ـ7067ـ622ـ978 |
| کد کنگره | |
ساختار
کتاب در دو بخش تشکیل شده است.
گزارش کتاب
مطالب گردآمده در این کتاب که همۀ آنها مرتبط با منابع روسی است، می‌تواند در کار پژوهشگران و علاقمندان در دو حوزۀ زبان فارسی و ایران‌شناسی سودمند باشد. تمام این مقالات به استثنای یکی پیش از این در مجموعه‌ها و مجلات گوناگون منتشر شده‌اند و در این کتاب با اصلاحاتی بازچاپ شده‌اند.
در بخش نخست کتاب نه نوشتار در موضوع زبان فارسی آمده است. نخستین نوشتار به معرفی و نقد کتاب «فرهنگ‌نویسی برای زبان فارسی» نوشتۀ روبینچیک اختصاص یافته شده است. دومین نوشتار این بخش نیز معرفی کتاب «ترکیب‌های ثابت فعلی پرعضو در زبان فارسی» نوشتۀ آلکساندر آناتولیویچ ورتنیکوف است.
در زبان فارسی انگاره‌های نحوی‌ای وجود دارد که روابط میان اجزای آنها از دیدگاه روابط نحوی زنده توجیه‌پذیر نیست. ساخت نحوی در این انگاره‌ها ثابت است، واژه‌های آزاد آنها متغیرند و معنای انگاره برخلاف واحدهای اصطلاحی، نه توسط مجموعۀ واژگان بلکه توسط طرح دستوری جمله شکل می‌گیرد. در سومین نوشتار بخش نخست برخی ساخت‌های نحوی قالب‌شده در زبان فارسی بررسی شده است. چهارمین نوشتار این بخش نیز دربارۀ فعل‌های کمکی در زبان دری (فارسی افغانستان) است.
پنجمین نوشتار بخش نخست معرفی کتاب «دستور زبان فارسی ادبی معاصر» نوشتۀ یوری آرونوویچ روبینچیک است. نوشتار ششم به نشانگرهای سخن در زبان فارسی اختصاص دارد. نشانگرهای سخن واژه‌ها و عبارت‌های خاصی هستند که با نشان‌دادن رابطۀ بخشی از سخن که خود در آغاز آن آمده‌اند، با بافت سخن پیرامون خود پیوستگی سخن را تأمین می‌کنند. هفتمین نوشتار نیز بررسی واژۀ روسی GRIVENKA و واژۀ فارسی گیروانکه/ گروانکه است. در هشتمین نوشتار کتاب «مقاله‌های پژوهشی در زبان‌ها و ادبیات ایران، افغانستان و تاجیکستان، شمارۀ نخست» معرفی و نقد شده است. آخرین نوشتار این بخش نیز نقدی است بر کتاب «ادبیات فارسی در سدۀ بیستم» نوشتۀ جهانگیر دری.
در بخش دوم نیز دوازده مقاله در حوزۀ ایران‌شناسی و ایران‌شناسان روسیه آورده شده است.[۱]
پانويس