رضایت زناشویی

رضایت زناشویی اثر عباس پسندیده، پژوهشی است پیرامون رضایتمندی زناشویی بر اساس آموزه‌های دین اسلام.

رضایت زناشویی
رضایت زناشویی
پدیدآورانپسندیده، عباس (نويسنده) پژوهشکده اخلاق و علوم رفتاری (تهيه کننده)
ناشرمؤسسه علمی فرهنگی دار الحديث. سازمان چاپ و نشر
مکان نشرایران - قم
سال نشر1391ش
چاپ1
شابک978-964-493-559-6
موضوعزناشویی (اسلام) - روابط زن و مرد - جنبه‌های مذهبی - اسلام
زبانفارسی
تعداد جلد1
کد کنگره
/پ5ر6 253/2 BP
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

از مزیت‌های کتاب آن است که مبتنی بر یک دیدگاه نظری در پایداری و رضایت زناشویی است و همه مطالب، بر گرد آن شکل گرفته‌اند، لذا از انسجام تئوریک (نظری) برخوردار است. همچنین سعی شده تا از توصیه صرف پرهیز شود و به همین خاطر، تا حد امکان، آموزه‌های اسلامی تبیین شده‌اند تا منطق حاکم بر آنها و نقشی که در پایداری و رضایتمندی زندگی دارند، برای مخاطب، روشن شود و نیز سعی شده است که نظام مطالب، ناظر به موقعیت‌های عینی و مملوس زندگی باشد تا اثر، با قابلیت کاربردی، در اختیار علاقه‌مندان قرار گیرد[۱].

از یافته‌های مهم این پژوهش، آن است همه آموزه‌های خانوادگی اسلام، از پیش از ازدواج و پس از آن، بر محور پایداری و رضایت زناشویی استوار است و شیوه انتخاب همسر و معیارهای آن و تنظیم تعامل همسران با یکدیگر، همگی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در پایان، کارآمدی، رضامندی و پایداری خانواده را تأمین کنند. ازاین‌رو، امور پیش از ازدواج و حتی شناخت لازم نسبت به همسر و ازدواج، در چارچوب پایداری و رضایت زناشویی طرح شده‌اند[۲].

در فصل نخست کتاب، به صورت کوتاه، مسئله ازدواج و ترغیب به آن، مورد بحث قرار گرفته است. سبک اسلام در این مسئله، از یک‌سو برطرف‌سازی موانع و از سوی دیگر، تشویق به ازدواج است. در فصل دوم، عوامل پیشینی پایداری و رضامندی مورد بررسی قرار گرفته‌اند. در این فصل، نخست به توانمندی‌های شناختی و سپس به مهارت در انتخاب، پرداخته شده است. در فصل سوم، به صورت گسترده، عوامل پیسنی مورد بررسی قرار گرفته‌اند. شکل تنظیم این فصل، خود مبتنی بر یکی دیگر از یافته‌های مهم این پژوهش است و آن این که: در میان مباحث پسینی، یک راهبرد وجود دارد و یک سری عواملی که به تحقق آن راهبرد، کمک می‌کنند[۳].

نویسنده معتقد است راهبرد اسلام در پایداری و رضایت زناشویی، «مودت و رحمت» است و تحقق این راهبرد، بسته به تعامل مثبت و سازنده‌ای است که در ادبیات دین، از آن به «حسن معاشرت» برای مردان و «حسن تبعل» برای زنان یاد شده است[۴].

پانویس

  1. پیشگفتار، ص16
  2. مقدمه، ص19
  3. همان
  4. ر.ک: همان

منابع مقاله

مقدمه کتاب.

پانویس

وابسته‌ها