خواجگی شیرازی، محمد بن احمد
محمد بن احمد خواجگى شيرازى، از انديشمندان مسلمان قرن دهم هجرى است كه تا اوايل قرن يازدهم در قيد حيات بوده است.
| نام | خواجگی شیرازی، محمد بن احمد |
|---|---|
| نامهای دیگر | خواجگی شریف، محمد بن احمد |
| نام پدر | احمد |
| متولد | قرن دهم هجرى |
| محل تولد | |
| رحلت | قرن یازدهم |
| اساتید | |
| برخی آثار | النظامیة في مذهب الإمامیة (متن کلامی فارسی قرن دهم ه.ق.) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01773AUTHORCODE |
او افزون بر اينكه بر معارفى چون كلام، تفسير و ادبيات تسلط داشت شاعرى توانا نيز بود.خواجگى به مكارم اخلاق و محاسن آداب موصوف بود و از طبعى سليم و ذهنى مستقيم برخوردار بود.او در ابتداء مذهب شافعى داشت، اما ديرى نپاييد كه توفيق رفيق او شد و به مذهب حقۀ اثنی‌عشر يه گرويد.از اين رو در کتاب‌هايش وقتى به مبحث امامت مى‌رسد به تفصيل سخن گفته و آراء مخالفين را به ادلۀ متعدد رد مى‌كند.او در زمان سلاطين صفويه در ايران بود سپس به هند مهاجرت كرده و در دربار نظامشاهيان، قطب‌شاهيان و تيموريان از قرابت و اجر خاصى برخوردار بود.
آثار
از آثار خواجگى مى‌توان به شرح باب حادى عشر، شرح فصول نصيريه، تمهيدات، مختصر مجمع البيان، المحجة البيضاء، شرح معرب الفصول النصيريه و...اشاره نمود.