حسنی، احمد بن ابراهیم
ابوالعباس احمد بن ابراهیم بن الحسن بن على بن ابراهیم بن محمد بن سليمان بن داود بن الحسن بن الحسن بن على بن ابى‌طالب عليهم‌السلام (متولد بین سالهای 280 تا 290ق)، محدّث، مورخ، فقیه و از علماى فرقۀ زيديه در زمان الراضى باللّه از خلفاى عباسى مى‌زيست.
| نام | حسنی، احمد بن ابراهیم |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | ابراهیم |
| متولد | بين سالهاى 280 تا 290 ق |
| محل تولد | آمل |
| رحلت | 353 ق یا 964 م |
| اساتید | امام ناصر أطروش
ابومحمد عبدالرحمن بن ابى حاتم محمد بن ادريس بن المنذر التميمى الحنظلى الرازى عبدالعزيز بن اسحاق بن جعفر بن روزبهان بن الهيثم ابوزيد علوى |
| برخی آثار | المصابیح |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01763AUTHORCODE |
ولادت
از تاريخ ولادت او اطلاع دقيقى در دست نيست اما گمان مى‌رود بين سالهاى 280 تا 290 هجرى قمرى در آمل (از شهرهاى استان مازندران) متولد شده باشد.
اساتيد
وى به فراگيرى دانش در محضر پدر و عالمان عصر خويش در آمل پرداخت.
از مشايخ وى مى‌توان به امام ناصر أطروش، ابومحمد عبدالرحمن بن ابى حاتم محمد بن ادريس بن المنذر التميمى الحنظلى الرازى، عبدالعزيز بن اسحاق بن جعفر بن روزبهان بن الهيثم، ابوزيد علوى، ابن عقده و ابوالفرج اصفهانى اشاره كرد.
وى پس از فراگيرى دانش در موطن خويش، سفرهاى فراوانى را براى كسب علم آغاز نمود و به شيراز، بغداد، رى و مكّه سفر نمود.
شاگردان
نام برخى شاگردان وى عبارتست از:
شيخ على بن بلال، زيد بن اسماعيل السيد الشريف ابوالحسين الحسنى، ابوالحسين احمد بن الحسين بن هارون، يحيى بن الحسين بن هارون و يوسف الخطیب.
وفات
تاریخ وفات حسنی در بیشتر منابع ۳۵۳ق ذکر شده است، ولی باتوجه به روایت حسنی از علی بن حسین بن شقیر کوفی در ۳۵۶ق، به نظر نمی‌رسد که این تاریخ درست باشد. مادلونگ نیز، به فرض صحت تولد ابوطالب هارونی در ۳۴۰ق و قبول اینکه وی نزد حسنی شاگردی کرده، تاریخ ۳۵۳ق را درست ندانسته است.
قبر حسنی ظاهراً تا قرن هفتم یا بیشتر، در آمل موجود بوده است. یحیی بن حسین (متوفی۱۱۰۰) از احتمال دفن حسنی در جرجان سخن گفته، که نادرست است. ابن اسفندیار از وجود مدفن شخصی به نام السید شمس آل‌رسول در محله عوامه کوی که احتمالاً تصحیف حازمه کوی باشد، سخن گفته است. اکنون در شهر آمل، مکانی به همان نامِ گنبد شمس آل رسول وجود دارد که به دلایلی از جمله شهرت حسنی به شمس آل رسول، می‌تواند مدفن ابوالعباس حسنی باشد.
آثار
از وى آثارى چند برجاى مانده است كه از آن جمله مى‌توان به:المصابيح، النصوص، شرح المنتخب، الفقه و شرح الابانة اشاره كرد.ابولعباس در سال 353 ه.ق بدرود حيات گفت و در جرجان (گرگان) به خاک سپرده شد.