حدیث (حکیمی)

این کتاب، شماره شانزدهم از مجموعه کتاب‌های «برگرفته از آثار» می‌باشد. در این کتابچه کوچک، به معرفی حدیث و بیان جایگاه آن در دین پرداخته شده است. آغازگر کتاب سخن چند تن از شخصیت‌هاى دینى در مورد اهمیت حدیث در فهم دین است. روند بیان مباحث کتاب از مسئله دین‌شناسى به وسیله عقل و استناد شروع مى‌شود و به حدیث ثقلین، و پیوستگى قرآن و حدیث در بیان معارف دینى ختم مى‌گردد. حکیمی بر این عقیده است که تعقل در دین، بدون استناد به منابع دین، یعنى کتاب و حدیث، مایه ضلالت خواهد بود؛ و بر این باور است که سنت و حدیث پس از قرآن رکن اصلى و مبین حقایق قرآنى است، و این کار تنها از سوى معصومین(ع) امکان‌پذیر است.

حدیث
پدیدآوران	حکیمی، محمدرضا (نویسنده)
ناشر	دلیل ما
مکان نشر	قم
سال نشر	1390ش
چاپ	یکم
موضوع	حدیث
زبان	فارسی
تعداد جلد	1
کد کنگره	‏
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf

حکیمی معتقد است که دین بر پایه دو اصل شناخته می‌شود؛ یکی تعقل (خردورزی، بکارگیری عقل، خوب فکر کردن)، یعنی شناخت دین با درک مستقل شخصی و نظر استقلالی و استدلالی، که از آن به «تحقیق (اجتهاد) در اصول (عقاید)» تعبیر می‌شود، و تقلید صرف در این مرحله، یعنی در اصول عقاید (بر خلاف احکام فرعی)، جایز نیست... پایه دوم دین‌شناسی، استناد است، یعنی رجوع به منابع اصلی دین و دین‌شناسی؛ و اهمیت این دو شالوده تا آنجاست که هرگونه دین‌شناسی، و هر نوع معرفت دینی، که جز بر این دو استوار باشد، نه دین‌شناسی است و نه معرفت دینی. پس در شناخت دین، هم تعقل ضروری است، و هم استناد به مدارک و اسناد ینی (قرآن و حدیث).

منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب