جزء فيه منتقى من ذم الكلام

جزء فيه منتقی من ذم الكلام للهروي، اثر ابومنجی عبدالله بن عمر بن لتی بغدادی (544-635ق)، رساله مختصری است که در آن، روایاتی که در کتاب «ذم الكلام و أهله» اثر خواجه عبدالله انصاری هروی (متوفی 481)، از «الجامع» ابوموسی ترمذی (متوفی 279ق) آمده، انتخاب و برگزیده شده و با تحقیق و تعلیقات علی حسن علی عبدالحمید، منتشر شده است.

جزء فيه منتقى من ذم الكلام
جزء فيه منتقى من ذم الكلام
پدیدآورانترمذی، محمد بن عیسی (نويسنده)

بغدادی، ابوالمنجی عبدالله (خلاصه کننده)

عبدالحمید، علی حسن علی (محقق)
عنوان‌های دیگرالجامع الصحیح. برگزیده ** و هو ما وقع فیه من الجامع للحافظ أبی عیسی الترمذی
ناشردار عمار
مکان نشراردن - عمان
سال نشر1408ق - 1988م
چاپ1
زبانعربی
تعداد جلد1
کد کنگره
/ه4ذ8012 122/5 BP
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

اثر حاضر، رساله‌ای است که علی‌رغم حجم کم، به علت اسلوب زیبا و مطالب مفید، کتابی ارزشمند بوده که نمایانگر تلاش علمای گذشته در توجه و اعتنا به روایات و احادیث پیامبر(ص) می‌باشد. ارزش این توجه و دقت، در تعلیقات و تقییدات مربوط به سماع و قرائت و امثال آن که در پاورقی‌های نسخ کتاب موجود می‌باشد، مشهود است و بیانگر دقت فوق‌العاده‌ای است که اهل حدیث در توجه و اهتمام به سنت نبوی(ص) داشته‌اند و کتاب حاضر، از جمله آثاری است که در این زمینه، مورد توجه علما و خوانندگان، قرار گرفته است[۱].

کتاب با مقدمه کوتاهی از محقق، در اشاره به اهمیت و ارزش آن، آغاز شده[۲] و سپس، به شرح حال مختصر خواجه عبدالله انصاری هروی، صاحب «ذم الكلام»[۳] و ابن لتی پرداخته شده [۴] و سپس، به اقدامات تحقیقی صورت‌گرفته در کتاب، اشاره شده است که از جمله آنها، عبارت است از: تخریج علمی و دقیق احادیث و روایات کتاب[۵].

کتاب دربردارنده مجموعا 23 روایت می‌باشد که بدون تبویب و فصل‌بندی خاصی، ارائه گردیده است. از جمله این روایات، حدیثی است از هناد بن سری، از ابومعاویه، از اعمش، از ابوصالح، از ابوهریره که پیامبر(ص) به او فرمودند: «تا زمانی که شما را ترک کرده‌ام، مرا رها کنید و اگر برای شما روایتی کردم، از من روایت کنید؛ زیرا پیشینیان شما را کثرت سؤال آنها و اختلافشان بر پیامبرانشان، هلاک نمود»[۶].

در روایت دیگری از عبد بن حمید، از یعلی و محمد بن بشر عبدی، چنین آمده است که حجاج بن دینار از ابوغالب، از ابوامامه، از پیامبر(ص)، چنین روایت کرده است که فرمودند: «هیچ مردمی پس از هدایت، گمراه نمی‌شوند مگر اینکه دچار جدل شوند»[۷].

پانویس

  1. ر.ک: مقدمه، ص5-6
  2. ر.ک: همان، ص5-7
  3. ر.ک: همان، ص9
  4. ر.ک: همان، ص11
  5. ر.ک: همان، ص13
  6. ر.ک: متن کتاب، ص25
  7. ر.ک: همان، ص26

منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب.


وابسته‌ها