ترجمه تحف العقول عن آل الرسول صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم
ترجمه تحف العقول عن آل الرسول(ص) سخنان حضرات معصومین(ع) ترجمه فارسی کتاب «تحف العقول فیما جاء من الحکم والمواعظ عن آل الرسول(ص)» اثر ابومحمد حسن بن علی بن حسین بن شعبه حرانی حلبی (متوفی 381ق) است که به قلم علی‌اکبر میرزایی است.
| ترجمه تحف العقول عن آل الرسول صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن شعبه، حسن بن علی (نويسنده) میرزایی، علی‌اکبر (مترجم) |
| عنوان‌های دیگر | تحف العقول عن آل الرسول(ص) (فارسی - عربی) ** ترجمه و متن کامل تحف العقول عن آل الرسول صلی‌الله‌علیه‌وآله: سخنان چهارده معصوم علیهم‌السلام ** سخنان حضرات معصومین علیهم‌السلام |
| ناشر | صالحان |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1389ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-7572-96-5 |
| موضوع | احادیث اخلاقی - قرن 4ق. - اخلاق اسلامی - احادیث شیعه - قرن 4ق. |
| زبان | عربی - فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /الف2 ت3041 248 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
در میان کتاب‌های حدیثی قرن پنجم، کتاب «تحف العقول» دارای امتیازات خاصی است که علی‌رغم ارسال آن، از پایداری و مقبولیت بسیار خوبی تاکنون برخوردار بوده است. ترتیب احادیث بنا بر بیانات حضرات معصومین(ع)، انتخاب متن‌های قوی و کم‌نظیر، گزینش کلمات قصار در پایان کلمات مفصل، از امتیازات این کتاب شریف است و شاید همین امور سبب گردیده تا جامعه علمی شیعه، هیچ‌گاه از آن غفلت نورزد. خوش‌سلیقگی مؤلف کتاب در انتخاب شایسته از فرمایشات اهل‌بیت(ع)، باعث شده است عموم مردم نیز این کتاب را موردپسند و استقبال قرار دهند و مترجمان را بر آن داشته تا پارسی‌زبانان را نیز از این چشمه پرفیض، سیراب نمایند[۱]. کتاب حاضر نیز ازجمله ترجمه‌هایی است که برای این اثر نفیس، نوشته‌شده است.
مترجم در این کتاب، سعی نموده است تا اصول ترجمه را رعایت نموده و ترجمه‌ای سلیس و روان از عبارات، ارائه دهد. وی دقت زیادی در رعایت حفظ اصل امانت در ترجمه داشته، به‌گونه‌ای که توضیحات اضافه بر متن را داخل پرانتز، قرار داده است.
به‌منظور آشنایی بیشتر با نوع و سبک ترجمه، به قسمت‌هایی از کتاب، اشاره می‌شود: «یا علی إن من الیقین أن لا ترضی أحدا بسخط الله ولا تحمد أحدا بما أتاک الله ولا تذم أحدا علی ما لم یؤتک الله، فإن الرازق لایجره حرص حریص...» (ای علی! یکی از نشانه‌های (اهل) یقین، این است که کسی را باخشم الهی خشنود نکنی و به چیزی که خداوند به تو داده است (نعمت‌های خدادادی) دیگری را ستایش نکنی و نسبت به چیزی که خداوند به تو نداده (از سوی خداوند به تو نرسیده، بلکه به‌واسطه اشتباهات خودت بوده است) کسی را سرزنش نکنی؛ زیرا حریص بودن شخص حریص، باعث رسیدن روزی نخواهد شد...)[۲].
پانویس
منابع مقاله