تاریخ حدیث (مدیرشانه‌چی)

تاریخ حدیث نوشته کاظم مدیرشانه‌چی (1306-1381ش)، در علم حدیث است که سیر تدوین حدیث را در منابع اهل‌سنت و شیعه بررسی و مجامع مهم روایی شیعه و اهل‌سنت را با یکدیگر مقایسه کرده است.

تاریخ حدیث(مدیرشانه‌چی، کاظم)
تاریخ حدیث (مدیرشانه‌چی)
پدیدآورانمدیرشانه‌چی، کاظم (نويسنده)
ناشرسازمان مطالعه و تدوين کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت). مرکز تحقيق و توسعه علوم انسانی
مکان نشرایران - تهران
سال نشر1388ش
چاپ7
شابک978-964-530-096-6
موضوعحدیث - تاریخ
زبانفارسی
تعداد جلد1
کد کنگره
/‎‏م‎‏4‎‏ت‎‏2‎‏ 106/5 BP
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

منظور از «تاریخ حدیث»، آگاهی از سرگذشت این علم از آغاز پیدایش تا زمان حاضر و تحولات آن در ادوار گذشته است. حدیث در لغت به معنی کلام، خبر و جدید و در اصطلاح کلامی است که حاکی از قول یا فعل یا تقریر پیغمبر باشد. منتهی بعدها اهل‌سنت قول و عمل صحابه را در احکام، به‌عنوان بخشی از حدیث منبع احکام قرار دادند؛ چنان‌که امامیه قول و فعل ائمه اهل‌بیت(ع) را در شمار حدیث می‌دانند.[۱]

نویسنده، پس از تعریف تاریخ حدیث، در دو بخش سیر تدوین حدیث را نزد اهل‌سنت و شیعه مورد بررسی قرار داده است. آنچه مسلم است جمع حدیث رسماً، از قرن دوم هجری شروع شده است. ابتدا عمر بن عبدالعزیز به فکر جمع حدیث افتاد.[۲]ذهبی در حوادث 143 هجری نوشته: در این زمان علمای اسلامی شروع به تدوین حدیث و فقه و تفسیر نمودند. بعضی گفته‌اند: اقدم این کتب، کتاب ابن جریج در آثار و تفاسیر است و سپس کتاب معمر بن راشد صنعانی است که در آن سنن را مبوباً آورده و ازآن‌پس موطأ مالک (متوفای 179ق) است؛[۳]‏ پس از مالک، عصر طلایی حدیث شروع شد و مجامع حدیث اهل‌سنت که در رأس آن‌ها «صحاح سته» قرار دارد به وجود آمد.[۴]

باتوجه‌به اینکه وفات حضرت باقر(ع) به سال 114یا 117هجری و درگذشت حضرت صادق(ع) در سال148ق واقع شده است و باتوجه‌به تاریخ وفات امام مالک (179ق)، به‌وضوح می‌توان گفت که اهل‌بیت در تدوین حدیث بر او سبقت داشته‌اند و مسائل متعددی از آنان توسط ثقات راویان نقل شده است که در کتب حدیث شیعه ثبت است.[۵]

اصول اربعمائه و مصنفان آن‌ها، مراکز مهم نشر حدیث شیعه، کتب اربعه حدیث شیعه، مقایسه کافی با صحاح سته، مقایسه تعداد احادیث کتب اربعه و صحاح سته و جوامع کتب اربعه از جمله عناوین بخش سیر تدوین حدیث در شیعه است. فهرست مطالب در آغاز و فهرست منابع و مراجع در پایان کتاب آمده است.

پانویس

  1. ر.ک: متن کتاب، ص10-9
  2. ر.ک: همان، ص24
  3. ر.ک: همان، ص26
  4. ر.ک: همان، ص40
  5. ر.ک: همان، ص105

منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب.


وابسته‌ها