تاریخ حدیث (مدیرشانهچی)
تاریخ حدیث نوشته کاظم مدیرشانهچی (1306-1381ش)، در علم حدیث است که سیر تدوین حدیث را در منابع اهلسنت و شیعه بررسی و مجامع مهم روایی شیعه و اهلسنت را با یکدیگر مقایسه کرده است.
تاریخ حدیث(مدیرشانهچی، کاظم) | |
---|---|
پدیدآوران | مدیرشانهچی، کاظم (نويسنده) |
ناشر | سازمان مطالعه و تدوين کتب علوم انسانی دانشگاهها (سمت). مرکز تحقيق و توسعه علوم انسانی |
مکان نشر | ایران - تهران |
سال نشر | 1388ش |
چاپ | 7 |
شابک | 978-964-530-096-6 |
موضوع | حدیث - تاریخ |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /م4ت2 106/5 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
منظور از «تاریخ حدیث»، آگاهی از سرگذشت این علم از آغاز پیدایش تا زمان حاضر و تحولات آن در ادوار گذشته است. حدیث در لغت به معنی کلام، خبر و جدید و در اصطلاح کلامی است که حاکی از قول یا فعل یا تقریر پیغمبر باشد. منتهی بعدها اهلسنت قول و عمل صحابه را در احکام، بهعنوان بخشی از حدیث منبع احکام قرار دادند؛ چنانکه امامیه قول و فعل ائمه اهلبیت(ع) را در شمار حدیث میدانند.[۱]
نویسنده، پس از تعریف تاریخ حدیث، در دو بخش سیر تدوین حدیث را نزد اهلسنت و شیعه مورد بررسی قرار داده است. آنچه مسلم است جمع حدیث رسماً، از قرن دوم هجری شروع شده است. ابتدا عمر بن عبدالعزیز به فکر جمع حدیث افتاد.[۲]ذهبی در حوادث 143 هجری نوشته: در این زمان علمای اسلامی شروع به تدوین حدیث و فقه و تفسیر نمودند. بعضی گفتهاند: اقدم این کتب، کتاب ابن جریج در آثار و تفاسیر است و سپس کتاب معمر بن راشد صنعانی است که در آن سنن را مبوباً آورده و ازآنپس موطأ مالک (متوفای 179ق) است؛[۳] پس از مالک، عصر طلایی حدیث شروع شد و مجامع حدیث اهلسنت که در رأس آنها «صحاح سته» قرار دارد به وجود آمد.[۴]
باتوجهبه اینکه وفات حضرت باقر(ع) به سال 114یا 117هجری و درگذشت حضرت صادق(ع) در سال148ق واقع شده است و باتوجهبه تاریخ وفات امام مالک (179ق)، بهوضوح میتوان گفت که اهلبیت در تدوین حدیث بر او سبقت داشتهاند و مسائل متعددی از آنان توسط ثقات راویان نقل شده است که در کتب حدیث شیعه ثبت است.[۵]
اصول اربعمائه و مصنفان آنها، مراکز مهم نشر حدیث شیعه، کتب اربعه حدیث شیعه، مقایسه کافی با صحاح سته، مقایسه تعداد احادیث کتب اربعه و صحاح سته و جوامع کتب اربعه از جمله عناوین بخش سیر تدوین حدیث در شیعه است. فهرست مطالب در آغاز و فهرست منابع و مراجع در پایان کتاب آمده است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.