به غوغای باران: دو دفتر شعر
به غوغای باران: دو دفتر شعر تألیف سونیا بالاسانیان، ترجمه آرپیار پطرسیان؛ بالاسانیان هنرمند تجسمی و شاعر است. او به زبان ارمنی شعر می‌گوید. اشعار او در دو دفتر با عنوان‌های «شاید زمانی قلب دیوانه‌ای» (1982) و «اهدای احساسات لبریز از رؤیا به غوغای باران» (1991) در نیویورک منتشر شده است. این دو دفتر با هم در قالب یک کتاب در سال 2006 در ایروان نیز منتشر شدند.
| به غوغای باران: دو دفتر شعر | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | بالاسانیان، سونیا (نویسنده) پطرسیان، آرپیار (مترجم) |
| ناشر | فنجان |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1400 |
| شابک | 0ـ1ـ97997ـ622ـ978 |
| کد کنگره | |
گزارش کتاب
سونیا بالاسانیان (امیریان) در فروردین 1321 خورشیدی در ده ازنای اراک به دنیا آمد. در سال 1970 لیسانس هنرهای زیبا را از برنامۀ مشترک «دانشگاه پنسیلوانیا» و «آکادمی هنرهای زیبای پنسیلوانیا» کسب کرد و سپس در سال 1978 موفق به اخذ درجۀ فوق لیسانس هنرهای زیبا از «انستیتو پرات» شد. وی همچنین فارغ‌التحصیل برنامۀ مطالعات آزاد موزۀ ویتنی نیویورک است. در فاصلۀ سال‌های 1970 تا 1979 در ایران در هنرکدۀ هنرهای تزئینی و نیز در دانشگاه‌های ملی و فارابی به تدریس هنر مشغول بوده است. او در حال حاضر در نیویورک و ایروان زندگی و کار می‌کند. آثار او در بسیاری از اماکن مشهور شهر نیویورک همچون «موزۀ هنرهای معاصر» و مرکز مجسمه‌سازی و نگارخانۀ «اگزیت آرت» به صورت نمایشگاه‌های فردی و جمعی به نمایش گذارده‌اند.
بالاسانیان هنرمند تجسمی و شاعر است. او به زبان ارمنی شعر می‌گوید. اشعار او در دو دفتر با عنوان‌های «شاید زمانی قلب دیوانه‌ای» (1982) و «اهدای احساسات لبریز از رؤیا به غوغای باران» (1991) در نیویورک منتشر شده است. این دو دفتر با هم در قالب یک کتاب در سال 2006 در ایروان نیز منتشر شدند. شعرهای او دارای لایه‌های متنوع و ژرف درونی و لبریز از نوسانات ذهنی و احساسات پنهان و آشکارند. از آنجا که او هنرمند تجسمی هم هست، تأثیر متقابل شعر و تصویر در آثار او به‌گستردگی شکل‌های بیان و دامنۀ نگاه منجر شده است.
در برهۀ تقریباً ده‌سالۀ فاصلۀ انتشار دو کتاب شعرش، تحول جالبی در وضعیت ذهنی و جهان‌بینی شاعر رخ داد. در کتاب اول، شاعر درون‌گرا و سوررئالیست است. در این دفتر او از احساسات بسیار خصوصی سخن می‌گوید و احتمالاً به همین سبب، برای محافظت از حریم خصوصی خود و پرهیز از حضور عریان در انظار عموم، ناخودآگاه از تمثیل و نماد و شیوه‌های انتزاعی بهره می‌گیرد. در کتاب دوم اما او عمدتاً تأملات جمعی و برداشت‌های برون‌گرایانه را جایگزین احساسات شخصی کرده است. تصاویر فضاهای شهری و روستایی، همچنین آیین‌ها و مراسم سنتی، ملی و خانوادگی بر پس‌زمینۀ نقد اجتماعی جایگزین احساسات درونی او شده‌اند.
نخستین گام‌های بالاسانیان در عرصۀ شعر در 23 سالگی (1965) برداشته شد. وقتی که با گروه ادبی «نور اِج» (صفحۀ نو) در تهران آشنا شد و با آن آغاز همکاری کرد. اعضای این گروه ادبی جمعی از نویسندگان جوان و نوجو، از پیشگامان شعر نو در ادبیات ارمنی بودند که در سال 1932 گروه را تأسیس کرده بودند. او در سال 1971 به عضویت گروه درآمد و در سال 1972 در هجدهمین شمارۀ «نور اج» به عنوان یک شاعر تثبیت‌شده شناخته می‌شد.
سونیا بالاسانیان در کورۀ سبک‌ها و روش‌های گوناگون این شاعران رشد کرد و به بلوغ ادبی رسید. در شعرهای دفتر اول، او آشکارا تحت تأثیر احساسات و تنش‌های شخصی پیچیدۀ زورایر میرزایان، دیدگاه‌های تمثیلی ظریف آشوتا اصلان، تصویرسازی‌های بدوی و مستقیم گالوت خاننتس و تا حدودی تلخی و تنهایی ر. بن است. اما کتاب دوم او متفاوت است. طبیعی است که شاعر از نظر احساسات درونی و لحظات عاطفی همان شاعر است؛ اما اندیشه و داستان و روند ارائه پخته‌تر شده است. در این کتاب گزیده‌ای از دو دفتر او به فارسی ترجمه شده و در مقدمۀ کتاب نیز اشاره‌ای به زندگی و شعر او شده است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات