المذهب عند الحنفية، المالكية، الشافعیة، الحنابلة
المذهب عند الحنفية- المالكية- الشافعیة- الحنابلة، از آثار دانشوران معاصر، محمد ابراهیم احمد علی (1355-1430ق) و علی بن محمد بن عبدالعزیز هندی حنبلی (1330-1419ق) است که مذاهب فقهی چهارگانه اهل‌سنت را به‌شکل جامع و دقیق معرفی می‌کند. پژوهنده معاصر در «مجلة الوعي الإسلامی»، ترکی محمد حامد نصر هر دو نویسنده اثر حاضر را شناسانده است.[۱]
| المذهب عند الحنفية -المالكية - الشافعیة - الحنابلة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | علی، محمد ابراهیم احمد (نويسنده)
هندی، علی بن محمد بن عبدالعزیز (نویسنده) نصر، ترکی محمد حامد ( سایر) |
| سال نشر | 1433ق - 2012م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
هدف و روش
- سردبیر «مجلة الوعي الإسلامی»، فیصل یوسف احمد علی، با تأکید بر آنکه این کتاب، درآمدی مختصر با هدف شناسایی مذاهب فقهی چهارگانه است، افزوده است:
- ما اطلاعات پراکنده را در یک جلد جمع کردیم تا استفاده از آن و مراجعه به آن، آسان گردد.
- انگیزه انتشار این اثر سخنی است که انس مصطفی زرقا از پدرش نقل کرده است که او بعد از آنکه کتاب «المذهب عند الحنفية» را دید و ستود، میان دو چشمان محمد ابراهیم احمد علی را بوسید و گفت: من هرگز کسی را ندیده‌ام که چنین کتابی نوشته باشد. و به همین جهت، انس مصطفی زرقا و عبدالوهاب ابراهیم ابوسلیمان سفارش کردند که این اثر منتشر شود.
- با تتبع در آثارمحمد ابراهیم احمد علی دریافتیم که او 3 کتاب دیگر نیز در این مباحث دارد و 2 کتاب از آن را درباره مالکیان و شافعیان به کتاب مذکور افزوده و کتاب دیگر را با تلخیص آوردیم و سرانجام هر چهار تا را در اینجا جمع کردیم تا مفیدتر شود....[۲]
ساختار و محتوا
- این اثر در واقع از 4 نوشتار جداگانه تشکیل ذیل شده است:
- «المذهب عند الحنفية»
- «المذهب عند المالكية» (مختصر کتاب «اصطلاح المذهب عند المالكية»)
- «المذهب عند الشافعیة»
- «المذهب عند الحنابلة» (نامیده‌شده به "مقدمة في بیان المصطلحات الفقهیة").
- متن‌های اول، دوم و سوم رامحمد ابراهیم احمد علی نوشته و متن چهارم راعلی بن محمد بن عبدالعزیز هندی حنبلی به رشته تحریر درآورده است.
نمونه مباحث
- محمد ابراهیم احمد علی بعد از گزارش «تقسیم دانشوران مذهب حنفی به سه طبقه سلف، خلف و متأخران»، 2 نقد را بر آن وارد دانسته است.[۳]
- علی بن محمد بن عبدالعزیز هندی حنبلی نوشته است: بر دوشیزه لازم است که ازدواج کند و اگر او کسی را بپسندد و پدرش دیگری را برگزیند و هر دو از نظر دین و امانت‌داری یکسان باشند، گزینه دختر معتبر است نه پدر.[۴]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.