المذاهب الصوفية و مدارسها
المذاهب الصوفية و مدارسها، نوشته عبدالحکیم عبدالغنى قاسم (1990م) است. این کتاب به ادعای مصنف، در نوع خودش آغاز تازه‌ای برای گذار از راه دشوار و آسان شدن کار برای بحث درباره اندیشه‌های تربیتی تصوف اسلامی است. نویسنده بر آن است که یافتن موضوعات تربیتی از درون کتب صوفیه کار دشواری است که خود ناشی از کوچکی حجم این موضوعات در آثار آنان است. وی دو راه را در کتابش برگزیده است: یکی، نگاه تاریخی داشتن به موضوع است و دیگری، نگاه عقلانی داشتن به آموزه‌های عقیدتی صوفیه که دربردارنده موضوعاتی همچون: زهد، استغفار، دوستی پروردگار، توبه، ولایت، ذکر، اخلاص، جهاد، خویشتن‌داری، ناداری، توکل و مشاهد است. نویسنده مدعی است که از این راه می‌توان اندیشه تربیتی صوفیه را به‌روشنی دریافت[۱]. از‌این‌رو، این کتاب صرفا تفسیری از معنای الفاظ فرقه صوفیه نیست و فقط توضیحی برای تأیید و انکاری برای فکر صوفیه و یا حالات و حوزه فعالیتشان و یا شرحی از محفل‌های درسی، اندیشمندان و فقیهایشان نمی‌باشد[۲].
| المذاهب الصوفيه و مدارسها | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | قاسم، عبدالحکیم عبدالغنی محمد (نویسنده) |
| ناشر | مکتبة مدبولي |
| مکان نشر | مصر - قاهره |
| سال نشر | 1989م. |
| چاپ | چاپ یکم |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | ع2م4 / 281/2 BP |
مصنف در این کتاب به رابطه ادیان و مشرب‌های اسلامی و غیر اسلامی مانند نحله‌های پارسی، هندی، یهودی، با تصوف پرداخته است[۳] و نیز از تأثیر فکر یونانی بر صوفی‌گری سخن رانده است[۴]. فلسفه تربیتی صوفیه و اهداف آن به‌همراه منهج‌هایش و طریقه تدریس، القاب شاگردان و معلمان، همچنین نقش جاهایی مانند مسجدها را برای ترویج صوفیه به‌همراه توضیحی از این مکان‌ها ارائه کرده است[۵].
در این کتاب، شرحی نیز از مدارس و مکاتب صوفیه، تمایزاتشان از یکدیگر، نحوه تربیت صوفیانه و شخصیت‌های برگزیده آن‌ها آمده است[۶].
پانویس
منابع مقاله
تقدیم و متن کتاب.