الروض الجلي في أنساب آل باعلوي
الروض الجلي في أنساب آل باعلوي، اثر ابوفیض سید محمد بن محمد بن محمد بن عبدالرزاق حسینی زبیدی، معروف به مرتضی زبیدی (1145- 1205ق)، کتابی است در بررسی انساب خاندان باعلوی در یمن و سایر کشورها که با تحقیق عارف عبدالغنی، منتشر شده است.
| الروض الجلي في أنساب آل باعلوي | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مرتضی زبیدی، محمد (نويسنده) عبدالغنی، عارف احمد (محقق) |
| ناشر | دار سعدالدين ** دار کنان |
| مکان نشر | [بی جا] - [بی جا] ** سوریه - دمشق |
| سال نشر | 1431ق - 2010م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | متون قدیمی تا قرن ۱۴ سا‌دات (خاندان) -- نسبنا‌مه,نسبنا‌مه-- متون قدیمی تا قرن ۱۴ سا‌دات باعلوی (خاندان),متون قدیمی تا قرن ۱۴ نسب شنا‌سی |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP ۵۳/۷/م۴ر۹ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
از این کتاب، با عنوان «الروض الجلي في نسب بني‌علوي» نیز یاد شده است[۱].
یکی از اموری که باعث اهمیت کتاب شده، آن است که نگاشته خامه عالمی نسب‌شناس می‌باشد که در این زمینه، آثار ارزشمندی را از خود برجای گذاشته است[۲].
نویسنده کتاب را در اجابت به درخواست فقیه و محدث دوران خود، عبدالرحمن عیدروس تریمی حسینی به رشته تحریر درآورده است[۳].
وی در این کتاب، به دنبال ذکر نسب آل باعلوی یمن است و اهمیت کتاب در این است که همه انساب این خاندان و شاخه‌های مربوط به آن را در کشورهایی مانند یمن، هند، سومالی، حبشه، حجاز و اندونزی مورد بحث و تحقیق قرار داده و تمام نسب و اعقاب آنها را بررسی نموده و نسب هریک از نیاکان آنان را به اصل و ریشه خود رسانده است. علاوه بر این، توضیحات مفید و ارزشمندی پیرامون نسب حسینیان در مراکش و چگونگی نقل مکان این خاندان از حجاز به آن سرزمین در پاسخ به تمایلات مردم آنجا برای نزدیک شدن به خاندان پیامبر(ص)، به دست داده است[۴].
کتاب با مقدمه مختصری از محقق در معرفی کتاب و اشاره به موضوع و اهمیت و نیز شرح حال نویسنده آن، آغاز شده است[۵].
نویسنده، مطالب را پس از توضیح مختصری پیرامون فضیلت و اهمیت علم نسب‌شناسی، با معرفی اولاد حضرت علی(ع) و نام بردن از آنها، آغاز نموده و اسامی افراد و نسب آنها که همگی به حضرت علی بن ابی‌طالب(ع) ختم می‌شود را ذکر کرده است. از اعلام و بزرگان معرفی‌شده در کتاب، می‌توان از افرادی همچون: محمد قاضی بن حسن بن علی بن ابی‌بکر سکران[۶]، احمد بن ابی‌بکر سکران[۷]، علی ابوالحسن بن ابوالمحاسن[۸]، علوی بن سقاف[۹]، ابراهیم ابواسحاق بن سقاف[۱۰]، حسین بن سقاف[۱۱] و عبدالله بن شیخ سقاف[۱۲] نام برد.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.