الرواة المشتركون بين الشيعة و السنة
الرواة المشتركون بين الشيعة و السنة، اثر حسین عزيزى و پرويز رستگار و يوسف بيات به زبان فارسی است، كه توسط عبدالامير الوردى، عقيل الربيعى، رزاق عبدالرسول تعريب و تنقيح و در دو جلد منتشر شده است.
| الرواة المشترکون بین الشیعة و السنة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | رستگار، پرویز (نویسنده)
عزیزی، حسین (نویسنده) وردی، عبدالامیر (مترجم) ربیعی، عقیل (مترجم) بیات، یوسف (نویسنده) عبدالرسول، رزاق (مترجم) |
| عنوان‌های دیگر | دراسه تسلط الضوء علی جانب من احوالهم و آرائهم و النقاط المضیئه فی حیاتهم |
| ناشر | المجمع العالمي للتقريب بين المذاهب الإسلامية، المعاونية الثقافية، مرکز التحقیقات و الدراسات العلمیة |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1388 ش یا 1430 ق یا 2009 م |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-167-041-4 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 2 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ساختار
كتاب، مشتمل بر دو مقدمه به قلم احمد مبلغى و عبدالامير الوردى و متن اثر در دو جزء است كه در هر جزء تعدادى از راويان با بررسى منابع و موسوعات رجالى شيعه و سنى معرفى شده‌اند.
گزارش محتوا
عبدالامير الوردى در مقدمه كتاب به نگارش موسوعه‌هاى بزرگى توسط قدما و معاصرين اهل سنت و شيعه در بيان احوال و تراجم رجال حديث اشاره كرده است. هركدام از اين موسوعه‌ها داراى شيوه‌اى خاص، رجالى كه در نقل احاديث بر آنها اعتماد مى‌كرده‌اند و اختلاف در نظر و ديدگاه مى‌باشند. پس از بروز تفكر تقريب بين مذاهب اسلامى در همه ميادين و عرصه‌ها با تلاش مخلصانه علماى هر دو فرقه اسلامى، تلاش براى نوشتن درباره راويان مشترك بين دو فرقه آغاز شد.[۱]وى سپس تأكيد مى‌كند كه اين اولین اثر در اين موضوع نيست، بلكه آثار متعددى نوشته شده است؛ چه‌بسا مهم‌ترين آنها كتابى است كه سيد شرف‌الدين عاملى زمانى كه شرح حال يك‌صد نفر از روات شيعه را كه كتب اهل سنت از آنها نقل روايت كرده‌اند، ذكر كرده است.[۲]
وى همچنين توضيح داده كه معربين به هنگام تعريب كتاب، پس از رجوع به اصل متون عربى، احساس كردند كه در جاهایى از كتاب نياز به اضافه يا حذف يا تصحيح وجود دارد؛ لذا به ترجمه و تنقيح كتاب با ارجاع به مصادر اصلى اقدام كردند. پس كتاب در تمام عباراتش موثّق شده و بدين جهت از كتاب اصل (فارسی) ممتاز است.[۳]
درباره هر راوى ابتدا اسم او، سپس در مقابل اسم - در صورت اطلاع - سال ولادت و يا حدود آن و سال وفات ثبت شده است. كنيه، نسب، لقب، طبقه رجالى و معرفى جايگاه علمى با استناد به سخن منابع رجالى، بخش ديگرى از مطالب درباره هر راوى است. در ادامه، ديدگاه رجاليون درباره هر راوى جداگانه ذكر شده است. اينكه راوى از چه كسانى روايت كرده و چه افرادى از وى روايت نقل كرده‌اند، اشاره به تعدادى از روايات او و سال وفاتش موضوعات ديگرى است كه جداگانه به آنها پرداخته شده است.
از جمله شخصيت‌ها و صحابه‌اى كه مفصل به آنها پرداخته شده سلمان فارسی است. وى در طبقه صحابى قرار دارد. نویسنده ابتدا به نام او و پدرش و سرگذشت او اشاره كرده و روايات متعددى را درباره او متذكر مى‌شود. از جمله در روايتى از امام جعفر صادق(ع) نقل مى‌كند: «روزى سلمان خطبه مى‌خواند پس گفت: «... اى مردم، سخنم را بشنويد، سپس درباره آن تفكر كنيد؛ به من علم بسيار عطا شده است و اگر به تمامى آنچه مى‌دانم شما را باخبر كنم گروهى از شما مى‌گوييد مجنون است و گروه ديگر مى‌گوييد: خداوندا قاتل سلمان را ببخش»».[۴]
احمد بن محمد بن حنبل (164-241ق) از جمله شخصيت‌هاى رجالى در طبقه دهم رجال اهل سنت است. وى كه امام مذهب حنبلى است، اصالتاً اهل مرو است. وى آثار فراوانى نوشته كه المسند با سى هزار حديث از مهم‌ترين آنهاست. نویسنده در بخش ديدگاه علماى رجال درباره او به سخنان رجاليون اهل سنت مانند: شافعى، قتيبة بن سعيد، ابن حجر و ابن سعد اشاره كرده است. در آخر نيز به سخن شيخ طوسى در رجالش اشاره كرده كه وى را از اصحاب امام رضا(ع) شمرده است.[۵]
احمد بن حنبل كتابى با عنوان الفضائل دارد كه مختص به نقل مناقب اميرالمؤمنين(ع) است. همچنين روايات زيادى در مسندش پيرامون فضائل اهل‌بيت(ع) دارد. از جمله به نقل از خطیب بغدادى از عبدالله بن احمد مى‌نويسد: «... خلافت، على(ع) را زينت نداده، بلكه على، خلافت را زينت داده است.[۶]
وضعيت كتاب
در پاورقى‌هاى كتاب، منابع با ذكر جلد و صفحه، معرفى و برخى اماكن و ساير توضيحات ذكر شده است.
فهرست مطالب هر جلد در انتهاى آن و فهرست مصادر در انتهاى جلد دوم آمده است.
پانويس
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب.