الأباضیة فی موکب التاریخ
الإباضية في موكب التاريخ؛ الحلقة الأولی نشأة المذهب الإباضي، نوشته نویسنده لیبیایی و تاریخ‌نگار اباضی، علی یحیی معمر (1337-1400ق)، فرقه اباضیه را از نظر تاریخی - اعتقادی بررسی و تحلیل می‌کند و به حمایت از آن می‌پردازد. نویسنده در کتاب دیگرش، الإباضية بين الفرق الإسلامية نیز به دفاع از این فرقه پرداخته است.
| الأباضیة فی موکب التاریخ | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | معمر، علی یحیی (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | الحلقة الاولی نشأة المذهب الإباضی |
| ناشر | کتاب ایران نامگ |
| مکان نشر | [بی جا] |
| سال نشر | 1410ق - 1989م |
| چاپ | 2 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /م6الف2 242 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
هدف و روش
علی یحیی معمر، باآنکه تأکید کرده است که قصدم از نگارش کتاب درباره اباضیه، تبلیغات برای فرقه‌ای و عیب‌جویی از فرقه‌های اسلامی دیگر نیست[۱]، ولی این وعده را در سراسر کتاب، به فراموشی سپرده است و از جمله، با بیان اینکه مذهب اباضی، سرّی نیست و اصول زیربنایی‌اش شناخته‌شده است، بدون استناد به هیچ دلیلی، امامت در نزد شیعه را خرافه می‌شمارد و فرقه اباضیه را مذهبی معرفی می‌کند که دنیا را از حقّ، عدل و استقامت پُر کرده و در دوره‌هایی ضرب‌المثل اعلای پاکی و انصاف شده و به‌زودی نیز سراسر گیتی را با اذن الهی از آن سرشار خواهد ساخت[۲]. نویسنده در پایان به نقص و نارسایی کتاب حاضر، اذعان کرده و نوشته است: الآن که به این اثر بار دیگر مراجعه می‌کنم، در آن خلل بسیاری می‌یابم و مقاصدی که طلبیدم، به‌شکل کامل نرساندم و معتقدم که این فصول در مجموع به هدفش، یعنی «آشکارسازی حقیقت پیدایش اباضیه»، نرسید و عذرم عبارت است از: «کمبود منابع»، «دوری از کتابخانه‌های عمومی و تخصصی» و «بزرگی پژوهش موردنظرم». [۳]
ساختار و محتوا
مطالب این اثر، بدون سامان‌دهی ویژه‌ای، ذیل عناوین متعدد مطرح شده است. نویسنده سخنش را با بحث از «معنای خوارج» و «خوارج در نظر اباضیان» آغاز کرده و با معرفی «ابوعبیده مسلم بن ابی‌کریمه» به‌عنوان مرجع اباضیه بعد از جابر بن یزید، به پایان رسانده است.
نمونه مباحث
- شاید برخی از خوانندگان در این اثر، گرایش به مذهبی خاصّ و دفاعی باحرارت ببینند؛ من می‌گویم حرارت دفاع به جهت گرمای اعتقاد حقی است که دارم و دفاع از حقّ، بر هر مسلمانی واجب است[۴].
انتقاد
منابع و استنادهای کتاب، بسیار کم است و کافی نیست و استناددهی به‌صورت علمی (با تعیین مشخصات کتاب‌شناختی کتاب‌ها و شماره جلد و صفحه) انجام نشده است[۵].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.