احوال و آثار شیخ بهاءالدین زکریا ملتانی و خلاصة العارفين
احوال و آثار شیخ بهاءالدین زکریا ملتانی و خلاصة العارفين، اثر شمیم محمود زیدی، کتابی است در بیان احوال و آثار شیخ بهاءالدین زکریا ملتانی سهروردی که همراه با تصحیح و تحشیه کتاب «خلاصة العارفين»، منتشر شده است.
| احوال و آثار شیخ بهاء الدین زکریا مُلتانی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | زیدی، شمیم محمود (نويسنده) بهاءالدین زکریا ملتانی (نویسنده) |
| عنوان‌های دیگر | خلاصة العارفين |
| ناشر | مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان |
| مکان نشر | پاکستان - راولپندی |
| سال نشر | 1353ش - 1394ق - 1974م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | بهاء الدین زکریا ملتانی، 578 - 661ق. - سرگذشتنامه - بهاء الدین زکریا ملتانی، 578 - 661ق. - نقد و تفسیر - عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 - عارفان - سرگذشت نامه |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 9ز9ب 279/2 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
شخصی که در این کتاب مورد بررسی قرار گرفته، شیخ بهاءالدین زکریا ملتانی، از سرآمدان مکتب روحانی اسلام است. او مرشد شیخ فخرالدین عراقی، شاعر شهیر قرن هفتم و امیر حسینی عارف نهریر هروی است[۱].
رساله حاضر، شامل پنج باب و یک مقدمه است. در مقدمه، درباره اوضاع سیاسی و اجتماعی و علمی و ادبی و مذهبی ملتان که جای تولد و مرکز تبلیغ و ارشاد شیخ بهاءالدین زکریا بوده، سخن رفته است و ضمنا مسلک شیخ که مسلک سهروردیه بوده، مورد بررسی قرار گرفته است. باب اول، شامل دو فصل است؛ فصل اول، درباره احوال زندگانی شیخ و فصل دوم، شامل شرح حال اعقاب و احفاد او می‌باشد. باب دوم نیز شامل دو فصل است؛ در فصل اول، درباره مرشد روحانی شیخ شهاب‌الدین سهروردی و از خدمت عرفانی و ادبی او سخن رفته است و فصل دوم، شرح حال مریدان شیخ را شامل می‌شود. باب سوم، در دو فصل، به بررسی روابط و نفوذ شیخ نزد معاصرانش اختصاص داده شده است؛ در فصل اول، از امرای معاصر شیخ و در فصل دوم، درباره مشایخ معاصر شیخ، بحث شده است. باب چهارم، شامل بحثی راجع به ارزیابی ادبی و عرفانی آثار شیخ می‌باشد و در این باب، متن کتابی نقل شده است که به نسخه منفرد آن، دسترسی بوده است. این کتاب، تحت عنوان «رساله بهاءالدین زکریا» بیان شده است.
باب پنجم که در واقع بخش دوم کتاب است، درباره تصحیح و تحشیه «خلاصة العارفين» می‌باشد. این باب به سه فصل تقسیم شده است؛ فصل اول آن، دارای مقدمه‌ای است که در آن، از ارزیابی و نقد مطالب کتاب، سخن رفته است. فصل دوم، متن تصحیح‌شده «خلاصة العارفين» است که مصحح با مقایسه و تطبیق هفت نسخه‌ای که در دست داشته، آن را تصحیح نموده است. وی در تصحیح، کمال دقت را ملحوظ داشته و نسخه اصلی را با نسخ دیگر، مقایسه نموده و لغت صحیح را انتخاب کرده است. فصل سوم این باب، شامل تعلیقات مختصر بر پاره‌ای از مطالب کتاب است[۲].
پانویس
منابع مقاله
پیشگفتار.