ابن فقیه، احمد بن محمد
ابن فقيه، ابوبكر، احمد بن محمد بن اسحاق، معروف به ابن فقيه همدانى (ح ۲۵۵ ق – ح ۳۳۰ یا ۳۴۰ق)، جغرافى‌دان قرن سوم هجرى است. ياقوت حموى، نام و نسب او را ابوعبدالله، احمد بن محمد بن اسحاق بن ابراهیم همدانى نوشته است. كنيه ابوعبدالله را فؤاد سزگین نيز در مقدمه خود بر چاپ عكسى «اخبار البلدان» كه از روى نسخه خطى آستان قدس رضوى انجام گرفته، ذكر كرده است، اما در همین نسخه خطى، نام و نسب او احمد بن محمد بن اسحاق الهمدانى المعروف بابن الفقيه آمده و به كنيه او اشاره نشده است. ابن نديم، تنها به ذكر احمد بن محمد اكتفا كرده است.
| نام | ابن فقیه، احمد بن محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ابن الفقیه، اب‍وب‍ک‍ر احمد بن محمد
ابن الفقیه، ابوعبدالله احمد بن محمد ابن الفقیه، احمد بن محمد ابن فقیه ه‍م‍دان‍ی |
| نام پدر | محمد |
| متولد | قرن سوم هجرى |
| محل تولد | احتمالا همدان |
| رحلت | ح ۳۳۰ یا ۳۴۰ه.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | البلدان (ابن الفقية) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01037AUTHORCODE |
درباره همدانى بودن ابن فقيه، سند روشنى به دست نيامده است، ولى از شرح مبسوطى كه وى درباره همدان و به‌ویژه از مطالبى كه در همین بخش راجع به میهن‌دوستى آورده، مى‌توان چنين احتمال داد كه از مردم همدان بوده است. از سال ولادت و درگذشت و نيز شرح زندگانى او اطلاعى در دست نيست. ابن نديم او را اهل ادب نوشته و افزون بر البلدان، وى را مؤلف کتاب ديگرى با عنوان کتاب «ذكر الشعراء المحدثين و البلغاء منهم و المُفْحَمین» دانسته است.
همچنين در شمار آثار وى از کتابى با عنوان کتاب «العجائب»، نام برده شده است. از این کتاب در نسخه خطى مشهد، توسط خود ابن فقيه نام برده شده است. وى در ضمن سخن درباره «حرات» و داستان خالد بن سنان و اطفاء نار حره مى‌گوید: «و قد ذكرنا اخباره في کتاب العجائب».[۱]
پانویس
منابع مقاله