أئمتنا؛ سيرة الائمة الإثني‌عشر عليهم‌السلام

أئمّتُنا سيرةُ الأئمّة الاثني‌عشر(ع)، از آثار نویسنده عراقی، مفسر قرآن و پژوهشگر سیره اهل‌بیت(ع)، علی محمد علی دخیل (متولد 1936م)، آشنایی با زندگی و عبادات و مجاهدات دوازده امام(ع) بر اساس منابع روایی و تاریخی است.

أئمتنا سيرة الائمة الإثني عشر علیهم‌السلام
أئمتنا؛ سيرة الائمة الإثني‌عشر عليهم‌السلام
پدیدآوراندخیل، علی محمد علی (نويسنده)
ناشردار المرتضی
مکان نشرلبنان - بیروت
سال نشر1425ق - 2004م
چاپ15
شابک-
موضوعائمه اثناعشر - سرگذشت‌نامه - امامت
زبانعربی
تعداد جلد2
کد کنگره
‎‏/‎‏د‎‏3‎‏الف‎‏9 36/5 BP
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

ساختار و محتوا

این کتاب از یک مقدمه (اهمیت و ضرورت امامت و روایات تصریح به امامت امامان دوازده‌گانه) و 12 بخش در مورد تاریخ زندگی، حکمت‌ها و فعالیت‌های امامان معصوم(ع) تشکیل شده است.

نمونه مباحث

  1. امام صادق(ع) الهام‌بخش علم شیمی: خانه امام جعفر صادق(ع)، دانشگاهی بود که علوم گوناگون در آن تدریس می‌شد و جابر بن حیان، علم شیمی را از آن امام آموخت و اروپائیان هم از جابر فراگرفتند[۱]. او از نشریه‌ای نقل می‌کند که امام جعفر صادق(ع)، اولین کاشف اسید نیتریک بود[۲].
  2. نویسنده، می‌گوید: روایات اهل‌بیت(ع) در مورد اصالت مهدویت و اثبات امامت مهدی موعود(عج) فراوان است و می‌توان به ده‌ها و صدها روایت استناد کرد. او در این کتاب از هریک از امامان دوازده‌گانه یک روایت آورده است. وی روایت اباصلت را از دعبل نقل کرده است که در محضر امام رضا(ع) قصیده تائیه را سرود؛ از جمله این بیت:
و خروجُ إمامٍ لامحالة قائميقومُ علی اسمِ الله و البركات
يميز فينا كلّ حق و باطلو يجزي علی النعماء و النقمات

امام رضا(ع) وقتی این ابیات را شنید، گریست و بعد گفت: ای خزاعی، روح‌القدس این اشعار را به زبان تو جاری کرد. آیا این امامی را که می‌گویی، می‌شناسی؟ دعبل پاسخ داد: مولای من نمی‌دانم جز اینکه شنیده‌ام امامی از شما اهل‌بیت(ع) قیام کند و جهان را پُر از عدل گرداند.

امام رضا(ع) گفت: ای دعبل امام بعد از من پسرم محمد است و بعد از او پسرش علی و بعد از او پسرش حسن و بعد از او پسرش محمد که حجت قائم است که مردم در زمان غیبت منتظرش هستند و در زمان ظهور اطاعتش کنند و اگر باقی نماند جز یک روز از دنیا، به‌راستی خدای متعال آن یک روز را چنان طولانی گرداند تا قائم ما برخیزد و زمین را از عدالت پُر سازد، همان گونه که از ستم آکنده شده باشد[۳].

پانویس

  1. ر.ک: متن کتاب، ج1، ص421
  2. ر.ک: همان، ص422
  3. ر.ک: همان، ج2، ص335

منابع مقاله

متن کتاب.


وابسته‌ها