آیات الغدیر (حسینی میلانی)

آيات الغدير، از آثار فقیه و متکلم معاصر شیعه، آیت‌الله سید‌ ‎على حسینى میلانى (متولد نجف 1367ق) است و به بررسی 3 آیه از قرآن کریم (آیات تبلیغ، اکمال دین و سأل سائلٌ) می‌پردازد و دلالت آنها را بر ولایت و امامت امام علی(ع) آشکار می‌سازد. نویسنده در تفسیر و تحلیل این آیات، ناظر به نقادی نظر ابن تیمیه است.

آیات الغدیر(حسینی میلانی، علی)
آیات الغدیر (حسینی میلانی)
پدیدآورانحسینی میلانی، علی (نويسنده)
ناشرالحقائق
مکان نشرایران - قم
سال نشر1429ق
چاپ1
شابک978-600-2501-69-4
زبانعربی
تعداد جلد1
کد کنگره
1429. /ح5الف6 212/5 BP
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

هدف و روش

  • این کتاب، پانزدهمین اثر از مجموعه «اعرف الحقَّ تعرف أهله» است که «مرکز حقایق اسلامی» آن را برای تقویت آگاهی نسل جوان منتشر کرده است.
  • نویسنده، کتاب حاضر را تحقیق درباره نزول آیات قرآن در واقعه غدیر بر اساس کتاب‌های اهل سنت دانسته است[۱].

ساختار و محتوا

مطالب این اثر، در 3 بخش به‌ترتیب ذیل تنظیم شده است:

  1. آیه تبلیغ (مائده: 67): در این بخش، نویسنده اسامی تعداد 23 نفر از دانشوران سنی را نقل کرده که نزول این آیه را در مورد واقعه غدیر تأیید کرده‌اند و بعد، 4 مورد از روایات معتبری را آورده که همین موضوع را گزارش داده‌اند (روایات حبری، ابونعیم، ابن عساکر و واحدی) و آنگاه می‌گوید نازل شدن آیه تبلیغ در زمینه امامت امام علی(ع) را همه مسلمانان قبول دارند[۲] و به نقد کلام ابن تیمیه می‌پردازد.
  2. آیه اکمال دین (مائده: 3): نگارنده تأکید دارد که راویان فراوانی وجود دارند که نازل شدن این آیه را در روز غدیر گزارش کرده‌اند و بعد اسامی تعداد 26 نفر از آنان را نقل می‌کند و بعد، اسانید 3 روایت (روایات ابونعیم اصفهانی، خطیب بغدادی و ابن عساکر) را گزارش می‌کند و صحتش را آشکار می‌سازد و بعد سخن ابن تیمیه را نقد و ردّ می‌کند.
  3. آیه سأل سائلٌ (معارج: 1): سید‌ ‎على حسینى میلانى نخست اسامی تعداد 28 نفر از راویان سنی را ذکر می‌کند که نزول این آیه را در باب واقعه غدیر تأیید کرده‌اند و آنگاه، اسامی اصحاب و امامان معصوم(ع) را می‌آورد که این واقعه را نقل کرده‌اند و بعد چگونگی دلالت این آیه را بر امامت امام علی(ع) توضیح می‌دهد و سرانجام، دیدگاه ابن تیمیه را نقادی می‌کند.

نمونه مباحث

  • از ابن عباس نقل شده است: کسی که بعد از واقعه غدیر خم، درخواست عذاب کرد، «نضر بن حارث بن کلده» بود[۳].

پانویس

  1. ر.ک: مقدمه ‌نویسنده، ص7
  2. ر.ک: متن کتاب، ص28
  3. ر.ک: همان، ص92

منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب.

وابسته‌ها