قرابادین شفایی
قرابادین تألیف مظفر ابن محمد حسینی شفایی اصفهانی (متوفی ۹۶۳ق)، حکیم و پزشک نامدار ایرانی؛ این کتاب فرهنگ دارویی جامعی در مورد گیاهان دارویی قدیمی است که بر اساس ترتیب حروف الفبایی نام گیاهان تنظیم شده و از مهمترین متون طب سنتی ایران به شمار میآید.
| قرابادین | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حسینی شفایی اصفهانی، مظفر ابن محمد (نویسنده) |
| ناشر | سفیر اردهال |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1393 |
| شابک | 9786003131859 |
| موضوع | طب سنتی، داروسازی، گیاهان دارویی |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | |
ساختار
این کتاب در یک جلد و به ترتیب حروف الفبایی نام گیاهان دارویی تنظیم شده است.
گزارش کتاب
کتاب «قرابادین» اثر مظفر ابن محمد حسینی شفایی اصفهانی، معروف به حکیم شفایی، از مهمترین متون داروسازی و طب سنتی ایران است که در قرن دهم هجری قمری تألیف شده است. این کتاب فرهنگ جامعی از داروهای گیاهی قدیمی است که بر اساس ترتیب حروف الفبایی نام گیاهان سازماندهی شده است. نویسنده در مقدمه کتاب اشاره میکند که در مدت مدیدی، ترکیبات چندین درمان برای بیماریهای غیرقابل اجتناب را جمعآوری کرده و خواسته است آنها را به صورت منظم تدوین نماید، بنابراین این قرابادین را بر اساس ترتیب حروف تهجی مرتب ساخته است. آغاز کتاب با «انوش داروی لولوئی» است و پایان آن به «یاقوتی» میرسد. اهمیت این کتاب زمانی برای جامعۀ علمی اروپا آشکار شد که برای اولین بار توسط «آنژدوسن ژوزف»، مستشرق اهل تولوز، در سال ۱۶۸۱ میلادی در پاریس به زبان لاتین ترجمه و چاپ شد. این مستشرق پس از ترجمۀ اولیه، برخی تجربیات و مطالعات خود را به کتاب افزود و آن را در آمستردام به چاپ رسانید. در ایران نیز قرابادین شفایی مورد توجه بسیاری از پزشکان و داروشناسان بعدی قرار گرفت. حکیم مؤمن تنکابنی، صاحب کتاب «تحفة المؤمنین» (تحفۀ حکیم مؤمن)، یکی از عمدهترین منابع خود را همین قرابادین شفایی قرار داده و اطلاعات مهمی از آن اخذ کرده است، هرچند هیچگاه به آن اشاره نکرده است. از این کتاب نسخ فراوانی در کتابخانههای مختلف وجود دارد که حاکی از اهمیت فراوان آن است، به طوری که فقط در کتابخانههای ایران تاکنون حدود ۱۲۷ نسخه از آن شناسایی شده است. تصحیح حاضر بر اساس سه نسخۀ کهن انجام شده است: نسخۀ خطی کتابخانۀ مسجد اعظم به تاریخ ۱۰۷۳ قمری، نسخۀ خطی کتابخانۀ مجلس شورای اسلامی مربوط به سدۀ ۱۲ قمری، و نسخۀ خطی کتابخانۀ عمومی مراغه به تاریخ ۱۲۲۹ قمری. نسخۀ کهنتر متعلق به مسجد اعظم به عنوان نسخۀ اساس انتخاب شده و تفاوتهای نسخ دیگر در پاورقیها ذکر شده است. کتاب در ۴۳۸ صفحه توسط انتشارات سفیر اردهال منتشر شده و تیراژ آن ۵۵۰ نسخه میباشد.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات