نیایش «گیتا نجلی»
نیایش «گیتا نجلی» تألیف رابیندرانات تاگور؛ ترجمه محمدتقی مقتدری. این کتاب ترجمه فارسی اثر مشهور تاگور، برنده جایزه نوبل ادبیات 1913 است که مجموعهای از اشعار عرفانی و فلسفی را در بر میگیرد. «گیتا نجلی» به معنای «پیشکش آوازها» است و بازتابدهنده عمیقترین اندیشههای شاعر درباره خدا، طبیعت و رابطه انسان با هستی است.
| نیایش «گیتا نجلی» | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | تاگور، رابیندرانات (نویسنده) مقتدری، محمدتقی (مترجم) |
| عنوانهای دیگر | Gitanjali: Song Offerings |
| ناشر | ثالث |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1396 |
| چاپ | اول |
| شابک | 9786004051644 |
| موضوع | شعر بنگالی, -- ترجمه شده به فارسی, -- قرن ۲۰م.,شعر فارسی -- قرن ۱۴ق -- ترجمه شده از بنگالی |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | PK ۱۷۲۲/ق۲،ت۲ن۹ |
ساختار
کتاب با دیباچهای درباره زندگی و آثار تاگور آغاز میشود و سپس ترجمه 103 شعر مجموعه «گیتا نجلی» را در بر میگیرد. بخش پایانی کتاب به بررسی تأثیرات تاگور و سفر او به ایران اختصاص دارد.
گزارش کتاب
«نیایش گیتا نجلی» ترجمه فارسی شاهکار رابیندرانات تاگور، شاعر و فیلسوف بزرگ هندی است که نخستین آسیایی برنده جایزه نوبل ادبیات بود. این اثر که توسط محمدتقی مقتدری به فارسی ترجمه شده، گزیدهای از اشعاری است که تاگور در اوج پختگی هنری خود سروده است.
کتاب با مقدمهای جامع درباره زندگی تاگور آغاز میشود و به پیشینه خانوادگی، تحصیلات و سیر تحول فکری این شاعر بزرگ میپردازد. تاگور که در 1861 در کلکته به دنیا آمد، از خانوادهای برهمن بود که سابقهای طولانی در عرصه فرهنگ و فلسفه هند داشتند. او در طول زندگی پربار خود بیش از 100 کتاب شعر، 28 جلد نثر و 50 نمایشنامه خلق کرد.
اشعار «گیتا نجلی» که تاگور بسیاری از آنها را در کنار رود پادما سروده، آمیزهای است از عرفان شرقی، فلسفه ودایی و نگاه ژرف انسانی. این اشعار که ابتدا به زبان بنگالی نوشته شده بودند، بعدها توسط خود تاگور به انگلیسی ترجمه شدند و شهرت جهانی یافتند. مضامین اصلی این اشعار شامل:
1. جستجوی معنوی انسان
2. رابطه عاشقانه با خداوند
3. وحدت وجود
4. زیباییهای طبیعت
5. عشق به میهن
مترجم در پیشگفتار اشاره میکند که این اشعار «روح را از ظلمت خودخواهی به سوی نور محبت و صفا» رهنمون میسازد. زبان شعرهای تاگور در این مجموعه ساده اما عمیق است و از تصاویر طبیعی برای بیان مفاهیم متعالی استفاده میکند.
بخش پایانی کتاب به تأثیرات تاگور و به ویژه سفر او به ایران در 1311 شمسی میپردازد. تاگور که به فرهنگ و ادبیات ایران علاقهمند بود، در این سفر با بسیاری از ادیبان و روشنفکران ایرانی دیدار کرد.
این ترجمه که با حفظ روح شعرهای تاگور انجام شده، امکان آشنایی خوانندگان فارسیزبان را با یکی از برجستهترین آثار ادبیات جهان فراهم میسازد.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات