القراءة الراشدة ل«نهج‌البلاغة»
القراءة الراشدة ل«نهج‌البلاغة» ردا علی استنتاجات عبدالرحمن الجميعان في قراءته ل«نهج‌البلاغة»، اثر آیت‌الله جعفر سبحانی (متولد 1308ش)، کتابی است در نقد و رد نتایج ناصوابی که عبدالرحمن جمیعان در قرائت خود از «نهج‌البلاغه» به آنها رسیده است. کتاب، توسط مؤسسه نشر امام صادق(ع)، منتشر شده است.
| القراءة الراشدة ل«نهج‌البلاغة» | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سبحانی تبریزی، جعفر (نويسنده)
جمیعان، عبدالرحمن (نویسنده) علی بن ابی طالب (ع)، امام اول ( نویسنده) |
| عنوان‌های دیگر | ردا علی استنتاجات عبدالرحمن الجمیعان في قراءته ل«نهج‌البلاغة» ** نهج‌البلاغه |
| ناشر | مؤسسه امام صادق علیه السلام |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1398ش - 1441ق - 2019م |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-357-637-0 |
| موضوع | علی بن ابی طالب (ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج‌البلاغه - نقد و تفسیر - علی بن ابی طالب (ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - خطبه‌ها |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 4ق2س 38/08 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
کتاب شریف نهج‌البلاغه که توسط مرحوم شریف رضی (359-406ق) جمع‌آوری شده است، حاوی خطبه‌ها و جملات گوهربار حضرت علی(ع) است که علما قدیما و جدیدا، در حفظ این کتاب ارزشمند همت گماشته‌اند. اخیراً در یکی از کشورهای امیرنشین حوزه خلیج فارس، کتابی به نام « قراءةٌ راشدة لنهج‌البلاغة»» منتشر شده است که هدف از نگارش آن، نقد معتقدات شیعه از طریق سخنان امیر مؤمنان(ع) در کتاب «نهج‌البلاغه» است. گذشته بر این، عقائد موروثی از ابن تیمیه و محمد بن عبدالوهاب نیز در این کتاب به چشم می‌خورد[۱].
اثر حاضر، در خصوص نقد و رد ادعاهای مطرح‌شده در کتاب عبدالرحمن جمیعان، تهیه و تدوین شده است. کتاب با مقدمه مفصلی از نویسنده آغاز شده که در آن، ضمن اشاره به قرائت نهج‌البلاغه برای اهداف خاص، به بیان مشخصات اهل‌بیت(ع) و صحابه در قرآن کریم و معرفی انواع صحابه، پرداخته شده است[۲].
مطالب کتاب، در هشت مبحث، ارائه شده است. در مبحث نخست، به موضوع امامت و شبهات عبدالرحمن جمیعان بر مسئله امامت ائمه(ع)، پرداخته شده است[۳].
در مبحث دوم و سوم، از موضوع عصمت و عدالت صحابه سخن به میان آمده و اشکالاتی که در این مباحث مطرح شده، با دلایل متقن، جواب داده شده است[۴].
مبحث چهارم، به موضوع اهل شام و مخالفت ایشان با حضرت علی(ع) اختصاص یافته[۵] و مبحث پنجم و ششم، به موضوعات مربوط به اصحاب امام علی(ع) و کتاب و سنت، مخصوص شده است[۶].
ادله شرعیه بر توسل در مبحث هفتم، از جمله موضوعات قابل توجه در این پژوهش بشمار می‌رود[۷].
در مبحث هشتم، به ایرادی که جمیعان بر کار شیعه در جمع کردن بین دو نماز مطرح کرده، پاسخ داده شده است[۸].