غرر الحکم (ترجمه انصاری قمی)
غرر الحکم (ترجمه انصاری قمی)، ترجمه فارسی اثر ارزشمند عبدالواحد بن محمد تمیمی آمدی (متوفی 510 یا 550ق) به قلم محمدعلی انصاری قمی است.
غرر الحکم (ترجمه انصاری قمی) | |
---|---|
پدیدآوران | آمدی، عبدالواحد بن محمد (نويسنده)
انصاری، محمدعلی (قمی) (مترجم) امام علی علیهالسلام (نويسنده) |
عنوانهای دیگر | غرر الحکم و درر الکلم. فارسی - عربی ** مجموعه کلمات قصار حضرت مولی الموالی الامام ابوالحسن امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب |
ناشر | محمد علي الانصاري القمي |
مکان نشر | ایران - تهران |
سال نشر | 1337ش |
چاپ | 1 |
شابک | - |
موضوع | احادیث شیعه - قرن 5ق. - علی بن ابیطالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - کلمات قصار |
زبان | عربی - فارسی |
تعداد جلد | 2 |
کد کنگره | 1300ﻫ 38/041 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
«غرر الحكم و درر الكلم»، دربرگیرنده بیش از ده هزار (10760) حدیث از سخنان کوتاه امیرالمؤمنین علی(ع) است و بهترتیب حروف الفبا (فقط حرف اول نخستین کلمه حدیث) تنظیم شده است[۱].
مترجم در ابتدای کتاب به انگیزه ترجمه کتاب اشاره کرده است. او در سال 1370ق چند روز پس از شرح و ترجمه نهجالبلاغه، در حجره یکی از دوستان با نسخه خطی ارزشمندی از «غرر الحكم» امام علی(ع) برخورد کرده و متحیر از اینکه چرا کسی به فکر نیفتاده که این سخنان گرانمایه را ترجمه کند، با شوق فراوان به ترجمه این اثر اقدام میکند. او در ادامه مقدمه به ویژگیهای این نسخه اشاره میکند: در اوائل و اطراف صفحات و اواخر آن حواشی و تعلیقات گرانبهایی است از احادیث و اشعار و حکم که بهمناسبت موضوعاتی نوشته شده است[۲].
مترجم پیش از آغاز ترجمه، لازم دیده شرح حال علمایی را که در طول قرون در گرد آوردن کلمات امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب(ع) همت گماشتهاند، بهاختصار متذکر شود. در این رابطه به شرح حال موجز هفت تن، از جمله: جاحظ، قطبالدین راوندی، سید رضی و ابن ابیالحدید معتزلی اشاره کرده است. انصاری، معتقد است که بهطور قطع و یقین میتوان گفت که از میان تمام کسانی که همت گمارده و سخنان باب مدینه علم را گرد آوردهاند، هیچکدام همتشان والاتر از مرحوم آمدی نبوده است و بیش از وی نتوانستهاند جمعآوری نمایند. شرح حال آمدی از ریاض العلماء افندی نقل شده است[۳].
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب.
- انصاری قمی، ناصرالدین، «کتابشناسی «غرر الحكم و درر الكلم، معرفی و نقد»، علوم حدیث، بهار 1378، شماره 11، ص157 تا 172.