تفسیر حکیم
تفسیر حکیم اثر حسین انصاریان، تلاشی است در تفسیر قرآن کریم که با نگاهی نو و بدیع، جلوه‌ای دیگر از جلوه‌های قرآن کریم را به نمایش گذاشته است.
| تفسیر حکیم | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | انصاریان، حسین (نويسنده)
غضنفری، سید علی (ويراستار) صابریان، محمدجواد (ويراستار) احمدی جلفایی، حمید (ويراستار) احمدی جلفایی، حمید (محقق) صابریان، محمدجواد (محقق) غضنفری، سید علی (محقق) |
| ناشر | دار العرفان ** عادل عبدالجلیل بترجی |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1398ش |
| چاپ | 3 |
| شابک | 978-600-6737-45-4 |
| موضوع | تفاسیر شیعه - قرن 14 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 10 |
| کد کنگره | الف85 ت7 98 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
در این تفسیر، ابتدا آیات مورد نظر، ترجمه گشته و سپس، با دقت نظر در مفاهیم آن، مباحث کلیدی هر آیه، به بحث کشیده شده است که گاه، بحث از یک موضوع، با دقت در اطراف آن، خود مقاله‌ای مستقل و تتبعی ژرف در آن موضوع است[۱].
وجود چند مؤلفه و سنجه مهم در این تفسیر، مخاطب عام و خاص آن را به شیفتگی می‌آورد که از جمله آن‌ها عبارت‌اند از:
- نثر روان: این تفسیر در عین برخورداری از نکات علمی و دقیق و تفصیل به‌جای برخی مطالب، دارای نثری بسیار لطیف و رغبت‌انگیز است.
- نوع تفسیر: برخلاف بسیاری از تفاسیر موجود، نوع این تفسیر، صرفا ادبی یا نقلی یا روایی یا کلامی و مانند آن نیست، بلکه به شکلی ماهرانه، جهت اصلی آن، تربیتی است و هر آنچه در این راستا مؤثر دیده شده، در آن ذکر گردیده است.
- روش تفسیری: این تفسیر، دو روش تفسیری «آیه به آیه» و «آیه به روایت» را به‌خوبی با هم درآمیخته است و علاوه‌برآن، از «روش تفکیک» به معنای بررسی جداگانه ابعاد و جهات و موضوعات گوناگون با ترتیبی منطقی و هدفمند، به‌خوبی بهره گرفته است.
- روش بیان: استدلال‌ورزی، ترتیب هدفمند، نظم نیکوی عبارات و کمک به مخاطب برای تطبیق موضوعات و نظریه‌ها و مطالب، از امتیازات روش بیان این تفسیر به شمار می‌رود[۲].
در این تفسیر، به خلاف شیوه متداول بسیاری از تفاسیر دیگر که در آن‌ها، به بحث‌های لغوی یا ادبی یا دیگر موضوعات جانبی، بسیار پرداخته می‌شود، ضمن دقت نظر در این گونه مباحث، برای مفهوم‌گیری از آیات، بیشتر به بحث‌های کلیدی آیات قرآنی- که در حقیقت، هدف اساسی نزول این کتاب آسمانی است- پرداخته شده است[۳].
در مجموع، برخی از ویژگی‌های مهم این تفسیر را می‌توان در موارد زیر خلاصه نمود:
- فرا بعدی بودن آن- به معنای عدم انصار در روش یک‌بعدی تفسیر آیات- و برخوردار بودن آن از پژوهش‌های مختلف ادبی، روایی، کلامی، اخلاقی و تربیتی، عرفانی و مانند آن‌ها.
- دربرداشتن توأمان دو روش معروف تفسیری در بحث به‌صورت هدفمند: روش آیه به آیه و روش آیه به روایت.
- گزینش روایات تفسیری و مرتبط به‌صورت هدفمند، پس از اعتبارسنجی سندی و دلالی آن‌ها.
- جامعیت بر اقوال و نظرات مفسران و محققان قدیم و معاصر، در عین دوری از مباحث جدال‌آمیز و بی‌ثمر و بی‌اعتبار.
- پردازش علمی به موضوعات قرآنی و نیز مباحث کلیدی مرتبط با آیات.
- پرداختن به خواص سور و آیات و فضایل آن‌ها از دیدگاه معصومان(ع).
- پرداختن به شبهات مطرح شده در ذیل آیات و موضوعات مرتبط با آن.
- برداشت‌های اخلاقی و تربیتی پندآموز از آیات در زمینه‌های گوناگون با گرایش اخلاق کاربردی و سلوک علمی.
- تطبیقی بودن مباحث پرچالش بر اساس مذاهب، مکاتب و نظریه‌های مختلف[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.